του Στράτου Τζίτζη
(σχόλιο του Θόδωρου Σούμα)

Ο Στράτος Τζίτζης σκηνοθέτησε το 2018 στο Βερολίνο την ελληνογερμανική παραγωγή Night Out. Το πετυχημένο, σχεδόν docufiction, Night Out (2018), που το είδα πρόσφατα στο Cinobo, διαδραματίζεται στο σύγχρονο Βερολίνο των τεχνών, των εκκεντρικών καλλιτεχνών, του ενεργού "περιθωρίου" και των μεταναστών, ως μια μεγάλη, συνεχής, θερμόαιμη ερωτική γιορτή των φιλότεχνων της ολοζώντανης, κεντρικοευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Η ταινία οδεύει, εν μέσω σχεδόν ντοκιμαντερίστικων εικόνων σε γκαλερί, κλαμπ, εστιατόρια και μπαρ, προς τη σεξουαλική ελευθεριότητα, την ομοφιλοφιλία και τις παρτούζες στο βερολινέζιο club kitkat.
Ο Στράτος Τζίτζης έχει σκηνοθετήσει αξιοσημείωτα φιλμ με κεντρικές ηρωίδες γυναίκες, τις όλο συναίσθημα ταινίες του, γυρισμένες στην Αθήνα, 45 m2 (2010) και Σώσε με (2001). Σε αυτές οι πρωταγωνίστριές του (Έφη Λογγίνου και Μαρία Ζορμπά, αντίστοιχα) προσπαθούν για την υλική επιβίωση, την αγάπη και την αξιοπρέπειά τους. Σκηνοθέτησε ακόμη την προερχόμενη από ένα καυστικό, σκωπτικό θεατρικό του έργο, Καύση, (2015). Αλλά και την εμπορική κωμωδία Η αγάπη είναι ελέφαντας (2000), πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.
Οι ταινίες του 45 m2, Σώσε με και Night Out είναι οι πιο πετυχημένες, συμπαθητικές, ευαίσθητες κι εκφραστικές που έφτιαξε, με ηρωίδες κυρίως σύγχρονες γυναίκες, ταινίες που αντανακλούν τα σημερινά κοινωνικά ζητήματα, τη σχέση της σημερινής γυναίκας και των νέων γενικότερα με τη μεγαλούπολη, την εργασία, τη δημιουργία, τον έρωτα, τη μοναξιά και τον αγώνα για την αγάπη, τη ζωή ή την επιβίωση.
Ο Στράτος Τζίτζης γυρίζει τώρα την τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του "Έχω κάτι να πω", και πράγματι ο Τζίτζης έχει πάντα κάτι να πει στα φιλμ του...