του Federico Veiroj

Κεντρικός χαρακτήρας στην ταινία είναι ένας νεαρός 30χρονος άνδρας αποφασισμένος να αποστατήσει από τον καθολικισμό, ακολουθώντας τις νόμιμες διαδικασίες. Αντιμέτωπος με τον παραλογισμό της ιερατικής γραφειοκρατίας, ο ήρωας βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένος σ' ένα ιστό που περιλαμβάνει τόσο τις προσωπικές του επιδιώξεις (δηλαδή την αποστασία), όσο και ανομολόγητες προσωπικές του επιθυμίες.
Ο ουρουγουανός σκηνοθέτης ιχνογραφεί αυτό το τοπίο της προσωπικής κρίσης του ήρωα με ένα τόνο κωμικού και παράλογου. Όπως υπονοεί και η συμβολικού χαρακτήρα απόφαση του, ο ήρωας είναι ένα πρόσωπο ανήσυχο, σε κατάσταση δυσαρέσκειας απέναντι στο περιβάλλον του, που βιώνει την κατάσταση προσωπικής κρίσης με τρόπο δραματικό (αλλά και ανάλαφρο). Ειλικρινής και αδέξιος στις σχέσεις του με τον περίγυρο και κυρίως με τς γυναίκες, ο νεαρός αυτός άνδρας αναζητά μια πορεία και μια κατεύθυνση στη ζωή: ό,τι αναζητά είναι μια ανατροπή στη ζωή του.
Εμφορούμενη απο ένα αντι-καθολικισμό οικείο στον κινηματογράφο από το έργο του Luis Buñuel, η αφήγηση καθώς προχωρά όλο και συχνότερα οδηγείται σε σουρεαλιστικούς -ονειρικούς ατραπούς, όπου η τονισμοί δεν είναι μόνο κωμικοί. Ό,τι, εντέλει επιδιώκει ο ήρωας είναι την ελευθερία από τους δεσμούς, θρησκευτικούς, οικογενειακούς (ή άλλους) και την ωριμότητά του.

Δημήτρης Μπάμπας