(Φθόνος)
του Zeki Demirkubuz

Πρώτη δεκαετία ύπαρξης της νέας «λαϊκής» δημοκρατίας του Mustafa Kemal. Στο Zongulak μια μικρή επαρχιακή πόλη της Μαύρης Θάλασσας, κάπου στη «βαθιά» Τουρκία, πολύ μακριά από την ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη. Στον εορταστικό χορό που διοργανώνεται επ’ αφορμή της επετείου της ανεξαρτησίας, η ανάγνωση του μηνύματος του Ηγέτη προηγείται των χορών. Η ατμόσφαιρα λαμπερή και ευρωπαϊκή. Όταν όμως ο φακός απομακρύνεται από το σύνολο αποκαλύπτει μια παραφωνία: Μια νεαρή γυναίκα δείχνει παράταιρη με το δυτικό εκσυγχρονιστικό πνεύμα της γιορτής, μοιάζει σαν ένα πρόσωπο που προέρχεται από το «ηττημένο» ισλαμικό παρελθόν της χώρας. Η δυσανεξία της δείχνει εύκολα εξηγήσιμη: είναι το παλιό «πνεύμα» της οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπο με την Νέα Τουρκία και τα επινίκια των νικητών δυτικών εκσυγχρονιστών.
Στην ιστορία ερωτικού τριγώνου που αφηγείται η ταινία, αυτή η νεαρή «άσχημη» γυναίκα είναι το κεντρικό πρόσωπο του δράματος. Όχι κάποια από τις κορυφές του ερωτικού τριγώνου, αλλά ένας κρυφός παρατηρητής των τεκταινομένων και ένας αόρατος σκηνοθέτης. Στο βλέμμα της υπάρχει κακότητα, φθόνος και σκότος-και είναι αυτό την κάνει να διαφέρει. Απέναντι στο ζευγάρι η νεαρή γυναίκα θα ενορχηστρώσει μια συνωμοσία (και μια εκδίκηση): η ζήλια, ο φθόνος τινάζουν κάθε ισορροπία και βυθίζουν τα πρόσωπα στη δυστυχία. Δράμα εσωτερικού χώρου, με στιγμές υψηλής έντασης, σχεδόν κλειστοφοβική και αυτή η ταινία του Zeki Demirkubuz είναι μια κάθοδος στο έρεβος της ανθρώπινης ψυχής.
Αφετηρία αυτής της σκοτεινής ταινίας είναι το γραμμένο το 1946 ομώνυμο μυθιστόρημα του Nahid Sirri Orik.

Δημήτρης Μπάμπας