(Μέγας ο κόσμος)
του Reha Erdem

Δυο ορφανά αδέλφια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, βρίσκουν καταφύγιο σε ένα δάσος, αφού πρώτα έχουν διαπράξει ένα φοβερό αδίκημα. Με μόνα εφόδια το ένστικτο της επιβίωσης και την αγάπη που τους θωρακίζει απέναντι σε μια εχθρική κοινωνία , επινοούν ένα δικό τους κόσμο και γεύονται μια ελευθερία πρωτόγνωρη, μια κατάσταση σχεδόν εδεμική. Το νερό, ο αέρας, η γη, τα πλάσματα της φύσης δε γίνονται έτσι απλά το φόντο, αλλά η προέκταση της ύπαρξής τους. Εκτός όμως από τη γονική προστασία τα παιδιά έχουν απολέσει και την αθωότητά τους. Και μέσα στη μοναξιά που τους περιβάλλει, ο παράδεισός τους  βαθμιαία γίνεται αλλόκοτος και απειλητικός.
Σε έναν τόπο που δεν κατονομάζεται, αλλά προσδιορίζεται αόριστα μέσα από διαρκείς μετακινήσεις και σε ένα χρόνο που δεν καθορίζεται παρά μόνο μέσα από τις εναλλαγές του, κινούνται οι ήρωες της ιστορίας. Αυτή η χωροχρονική αοριστία, χαρακτηριστική σε πολλές ταινίες του Erdem, γίνεται εδώ πιο έκδηλη και δίνει στη λιτή από διαλόγους, καθαρά οπτικοποιημένη αφήγηση έναν παραμυθικό χαρακτήρα.  Έχοντας ως κεντρικό ήρωα το αγόρι η δράση ξεδιπλώνεται σε δύο σκηνικά τοπία. Αυτό του δάσους και εκείνο της γειτονικής πόλης στην οποία ο νεαρός καταφεύγει για ανεφοδιασμό, εργασία ή ψυχαγωγία. Κι ενώ η μικρή πόλη ως περιβάλλον οικείο και αναγνωρίσιμο συνδέει τους ήρωες με τον έξω κόσμο, το δάσος, αν και κοντινό,  βρίσκεται εντελώς στον αντίποδα, υποβλητικό και απρόβλεπτο. Σταδιακά αυτός ο ξεκομμένος από τη γύρω πραγματικότητα ονειρικός κόσμος, που κινηματογραφείται αριστουργηματικά από τον Florent Herry, μόνιμο συνεργάτη του Erdem,  γίνεται μεγεθυντική αντανάκλαση στοιχείων υλικών αλλά και άυλων. Βασίλειο μιας σφύζουσας  ζωής αλλά και ενός επερχόμενου θανάτου.
Εμποτισμένη με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού και αρχετυπικών θεματικών μοτίβων η ταινία  «Μέγας ο κόσμος»/ Koca Dünya/ Big Big World του Reha Erdem  του Reha Erdem δεν είναι παρά μια γοητευτική περιπλάνηση στο ιδιαίτερο κινηματογραφικό σύμπαν του τούρκου δημιουργού. Η ανθρώπινη παρουσία ως απειλή και η δραπέτευση αποτελούν σταθερά σημεία αναφοράς στο έργο του. Ενός έργου αισθητικά άρτιου, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται ο άνθρωπος ως αξεδιάλυτο και οργανικό μέρος της φύσης. Στο Big Big World ωστόσο η εικαστικότητα των εικόνων του καθορίζει περισσότερο το φιλμικό έργο. Το δάσος ως παρθένος χώρος  αναδημιουργίας του κόσμου προσφέρεται εδώ με τα χρώματα και τους ήχους του για την αναπαράσταση αλλά και τη σταδιακή αποδόμηση της πραγματικότητας. Η αργή κίνηση της κάμερας, τα  εξαιρετικά γενικά πλάνα που δίνουν τη θέση τους στα πιο εκφραστικά κοντινά, η διαρκής εναλλαγή φωτός και σκιάς, η συμμετρία στη σύνθεση, η από ψηλά παρακολούθηση των ηρώων δημιουργούν την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία κινείται η ταινία. Μια ατμόσφαιρα που γίνεται μυστηριώδης και απειλητική μέσα από την επαναλαμβανόμενη ελεγεία του Nils Frahm. H μουσική γίνεται έτσι προοδευτικά κι αυτή μέρος της διήγησης.
Στο «Μέγας ο κόσμος» του Reha Erdem δυο παιδιά, διαγράφοντας το παρελθόν, ψάχνουν απεγνωσμένα για τη θέση τους στον κόσμο. Διαφορετικά το αγόρι από το κορίτσι, το ίδιο όμως λυσσαλέα και αποτρόπαια. Έχοντας στα χέρια τους μόνο την αγάπη και έναν λανθάνοντα αισθησιασμό εκπίπτουν ως πρωτόπλαστοι σε έναν παράδεισο που τον φαντάζονται σαν την αρχή του παντός. Κουβαλώντας όμως ένα βαρύ αμάρτημα καταλήγουν σε έναν τόπο απόκοσμο φαντασμάτων, όπου μοναδική διέξοδος είναι η μανία και η τρέλα.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου  [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]