(Τυφλή αγάπη)
της  Naomi Kawase

Η Misako είναι παθιασμένη συγγραφέας κινηματογραφικών διασκευών για άτομα με προβλήματα όρασης. Σε μια προβολή συναντάει τον Nakamori, έναν μεγαλύτερο της φωτογράφο, ο οποίος σταδιακά χάνει το φως του. Η Misako σύντομα θα ανακαλύψει τις φωτογραφίες του Nakamori που θα τη μεταφέρουν πίσω στο παρελθόν. Μαζί του θα μάθει να βλέπει ένα λαμπερό κόσμο που ως τότε ήταν αόρατος στα μάτια της.
Η Naomi Kawase αναφέρει σχετικά με την ταινία: «Χωρίς φως δεν υπάρχουν χρώματα. Χωρίς φως δεν υπάρχουν εικόνες. Χωρίς φως είναι αδύνατον να κάνεις ταινία. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το σινεμά είναι φως. Βουτάμε εντελώς φυσικά μέσα του. Κι αυτό είναι κάτι που το συνειδητοποίησα πλήρως μόνο όταν ανακάλυψα την ύπαρξη της κινηματογραφικής κάμερας. Αν ένας τυφλός μπορούσε να δει μια ταινία, αν μπορούσε να γράψει μια ιστορία για τους ανθρώπους γύρω του, το κινηματογραφικό δημιούργημα που προέκυπτε θα γοήτευε όλους τους ανθρώπους που έλκονται από τη μαγεία του σινεμά. Αυτή ήταν η κινητήρια ιδέα μου για να κάνω αυτή την ταινία.» Και συνεχίζει: «Οι κεντρικοί ήρωες φαίνονται να έχουν αντίθετες αξίες και απωθούν ο ένας τον άλλον, αλλά βαθιά μέσα τους έχουν πολλά κοινά. Και μόνο όταν βουτάνε ο ένας στα βάθη του άλλου, γεννιέται ένας πραγματικός δεσμός ανάμεσα τους. Και δεν είναι τίποτε άλλο από τη δύναμη του κινηματογράφου που τους συνδέει. Οι ήρωες στις ταινίες μου είναι άλλοτε πληγωμένοι και άλλοτε χαμένοι. Διανύουν μια διαδρομή, ένα ταξίδι ζωής, κατά το οποίο έρχονται σε επαφή με τις τέχνες. (Στην ταινία της An ήταν το φαγητό, εδώ είναι το σινεμά). Εδώ ο κινηματογράφος δίνει στις ζωές των ηρώων μου μια δύναμη, σαν μια ακτίνα φωτός».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή, Π.)