(Η Λέιλα και τα αδέρφια της)
του Saeed Roustayi
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Η Λέιλα και τα Αδέρφια της μιλά για παγκόσμια θέματα. Αυτό που αφορά συγκεκριμένα την ιρανική κοινωνία, είναι η μεσαία τάξη που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό ισχύει και για τις μικρές πόλεις όπου οι οικογένειες άρχισαν να φτάνουν σε ένα ορισμένο επίπεδο καθημερινής άνεσης, έχοντας π.χ. αυτοκίνητο και άλλου είδους ανέσεις. Αυτή η εξέλιξη δημιούργησε το εσωτερικό κέλυφος της κοινωνίας. Ωστόσο, μετά την κυβέρνηση Αχμαντινετζάντ, αυτή η δομή έχει καταρρεύσει εντελώς. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε σταδιακά, προκαλώντας ένα διευρυνόμενο ρήγμα στην κοινωνία και τη μαζική εξαθλίωσή της. Στην Τεχεράνη, όσοι ζούσαν σε περιοχές της μεσαίας τάξης σπρώχτηκαν στις περιφέρειες και οι φτωχοί έπρεπε να μετακομίσουν σε μέρη που έμοιαζαν με παραγκουπόλεις. Μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού μπόρεσε να συγκεντρώσει κεφάλαιο.
Πάντοτε με ενέπνεαν οι σαιξπηρικές και οι ελληνικές τραγωδίες. Αυτά μου αρέσει να διαβάζω και να βλέπω στον κινηματογράφο. Ασυνείδητα έχουν επηρεάσει τη γραφή μου, ειδικά τους χαρακτήρες που δημιουργώ. Μια ιστορία με αγγίζει μόνο όταν μοιάζει με τραγωδία. Δεν μου προκαλεί ενδιαφέρον αν δεν είναι βαθιά δραματική, σε σημείο του να μπορώ να νιώσω ο ίδιος τα βάσανα των ηρώων. Αυτό προσπαθώ να αναπτύξω και στα σενάριά μου. Και η ρίζα αυτών των ιστοριών προέρχεται σχεδόν πάντα από πράγματα που έχω δει, και που με εξόργισαν και αναστάτωσαν στ’ αλήθεια.
Για τη Λέιλα και τα Αδέρφια της, εμπνεύστηκα από την πραγματικότητα: την αληθινή ιστορία μιας πολυμελούς οικογένειας. Κάθε αδερφός αντιπροσωπεύει μεν μια συγκεκριμένη πτυχή της οικογένειας και της κοινωνίας, πρωτίστως όμως είναι όλοι τους μέρη ενός συστήματος, μιας οικογενειακής δυναμικής, στην οποία παίζουν βασικό ρόλο.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)