του Chen Kaige
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Χρειάστηκαν έξι μήνες για να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα της ταινίας Promise / Η υπόσχεση. Ήταν σαν μια μεγάλη πορεία. Το μεγαλύτερο διάστημα είχαμε 1000 περίπου κομπάρσους -οι περισσότεροι ήταν στρατιώτες- με 100 φορτηγά και αυτοκίνητα. Ήταν κάτι δύσκολο η μετακίνηση μας από το Yunnan πίσω στο Πεκίνο. Αντιμετωπίσαμε κάθε μέρα διαφορετικές δυσκολίες. Για παράδειγμα κατασκευάσαμε ένα τεράστιο σκηνικό στο Shangri La, μετά ένα τεχνικός μας είπε ότι αυτό μάλλον θα καταρρεύσει. Έτσι πήραμε την δύσκολη απόφαση να πάμε στην Εσωτερική Μογγολία. Ορισμένες φορές διάφοροι χωρικοί μας διέκοπταν τα γυρίσματα και μας ζητούσαν να πληρώσουμε. Τότε καλούσαμε την αστυνομία και γευματίζαμε με τον αρχηγό του χωριού. Όμως δεν παραπονιέμαι. Έτσι είναι η δουλειά μας. Πρέπει να την κάνουμε.
Η ταινία Promise / Η υπόσχεση έχει κάποια πολύ σημαντικά μυνήματα σχετικά με την αγάπη, την ελευθερία και την μοίρα. Ξέρω ότι οι πάντες δουλεύουν πολύ σκληρά και ότι όλοι αισθάνονται κουρασμένοι. Ελπίζω ότι οι θεατές θα έρθουν στον κινηματογράφο και θα τα ξεχάσουν όλα για δύο ώρες -θα διασκεδάσουν, θα αισθανθούν ότι έκανα ένα πνευματικό μπάνιο και θα ελπίζουν για ένα καλύτερο μέλλον.
Για την πρώτη μου ταινία με τίτλο Yellow Earth/ Κίτρινη γη είχε απαγορευθεί η προβολή της και είχαμε πάρει την άδεια να την προβάλλουμε στο Beijing Exhibition Hall μπροστά σ' ένα κοινό 2000 δημοσιογράφων από την Κίνα και τη Δύση. Ήμουν ενθουσιασμένος γιατί σκέφτηκα ότι ο κόσμος θα δει μια αληθινή ταινία.
Ο πατέρας μου ήταν σκηνοθέτης στις δεκαετίες του 50, 60 και 70, όμως ποτέ του δεν μπόρεσε να κάνει τις ταινίες που ήθελε. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να έχω την δυνατότητα όχι μόνο να πω στους θεατές τι συνέβη στο παρελθόν, αλλά να μπορώ να κάνω και κάτι που να έχει σχέση με τη σύγχρονή Κίνα, με τις τεράστιες αλλαγές που συμβαίνουν στην κοινωνία.
Όταν ξεκίνησα να κάνω ταινίες ίσως είχα ένα είδος πίεσης από τους επίσημους που είχαν μια διαφορετική άποψη. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη «λογοκρισία» γιατί σήμερα είναι μια «ευαίσθητη» λέξη, όμως σήμερα αισθάνεσαι μια πολύ ισχυρή οικονομική πίεση. Εννοώ ότι ως σκηνοθέτης πρέπει να σκεφθείς από πού θα μαζέψεις χρήματα για το σχέδιο σου και πως θα κάνεις την ταινία να έχει κέρδη.
Κάποτε είχα ένα σχέδιο να κάνω μια ταινία για τον πρόεδρο Μάο, όμως παραιτήθηκα για τι είναι πολύ δύσκολο από πολιτικής πλευράς για να πραγματοποιηθεί. Πως μπορείς να τον παρουσιάσεις από την ανθρώπινη πλευρά του ; Αν και στην Κίνα θεωρείται ένα θεός, εγώ ακόμα τον βλέπω ως ένα ανθρώπινο όν. Τον κατανοώ ως προσωπικότητα. Επειδή μετά το θάνατό του μπορείς από απόσταση να δεις τι έχει κάνει και επίσης μπορείς να έχεις μια καθαρή άποψη γιατί έκανε ότι έκανε. Είναι ένας πολύ πολύπλοκος χαρακτήρας. Ίσως στο υπόλοιπο της ζωής μου να μην μπορέσω να κάνω μια ταινία για τον πρόεδρο Μάο, όμως μ' αρέσει η ιστορία και μ' αρέσουν αυτοί που δημιουργούν την ιστορία. Κατανοώ τα πάθη τους, τις ευτυχισμένες στιγμές τους.
Τα τελευταία δύο χρόνια δεν είχα χρόνο να δω ταινίες. Μια που μ' άρεσε πολύ αλλά ήταν αποτυχία στις ΗΠΑ είναι η ταινία Alexander the Great. Μ' αρέσει αυτή ταινία, όχι επειδή γνωρίζω πολύ καλά τον Oliver Stone, αλλά επειδή πιστεύω ότι ανεξάρτητα με το πώς έγινε δεκτή, αυτή είναι μια ταινία πολύ δυνατή που έγινε με μεγάλη φαντασία. Μ' αρέσει. Δεν είναι μια ταινία για έναν απλό αγνό ήρωα, αλλά για ένα χαρακτήρα πολύ πολύπλοκο.

(Δηλώσεις στο περιοδικό Hollywood Reporter)