του Gavin Hood

Πορτραίτο ενός βίαιου χαρακτήρα και απεικόνιση μιας ζωής ακραίας, το Tsotsi (Τσότσι) του Gavin Hood (Γκάβιν Χουντ) επικεντρώνεται στις σταδιακές αλλαγές που συμβαίνουν στην ψυχή του ήρωα, εκεί όπου διεξάγεται μια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό.
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του γνωστού συγγραφέα Athol Fugard, η ταινία διαδραματίζεται μέσα στις παραγκουπόλεις του Soweto στη Νότια Αφρική. Αφηγείται έξι μέρες από τη ζωή ενός νεαρού αρχηγού συμμορίας που ζει μια ζωή στο περιθώριο, χωρίς ηθική: πυροβολεί μια γυναίκα έξω από το σπίτι της, της κλέβει το αυτοκίνητο -μην προσέχοντας, στον πανικό του, ότι το μωρό της βρίσκεται στο πίσω κάθισμα.
Η ταινία Τσότσι -λέξη που σημαίνει «κακοποιός» ή «γκάνγκστερ» στη γλώσσα του περιθωρίου- βρίσκεται στο ενδιάμεσο χώρο δύο κινηματογραφικών ειδών: απο την μία πλευρά είναι μια γκαγκστερική ταινία ενώ απο την άλλη είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ: κατά τη διάρκεια της αφήγησης ο κεντρικός χαρακτήρας θα έρθει αντιμέτωπος με την άγρια πλευρά της προσωπικότητας του, θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του -συνέπειες περισσότερο ψυχολογικές παρά οτιδήποτε άλλο- και στο τέλος θα απεγνωσμένα αναζητήσει τη λύτρωση.
Η σκηνοθεσία διατηρώντας μια ισχυρή αίσθηση ανθρωπισμού, εστιάζει με ισορροπημένο τρόπο και στα θύματα και στους θύτες: ο σκηνοθέτης εντέλει δημιουργεί μια ιστορία ελπίδας που ανθίζει μέσα σ' ένα περιβάλλον απολυτης εξαθλίωσης. Η επιλογή της ηχητικής επένδυσης με το δυναμικό ρυθμό της μουσικής Kwaito (το χιπ χοπ της Νότιας Αφρικής), χρωματίζει μ' ένα έντονο τρόπο την ιστορία.
Το Τσότσι κέρδισε το βραβείο κοινού στα Φεστιβάλ του Τορόντο 2005, του Εδιμβούργου και του AFI στο Λος Άντζελες, ενώ βραβεύτηκε και από την Βουλή των Ελλήνων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2005.
Ο σκηνοθέτης Gavin Hood δηλώνει σχετικά με την ταινία: «Η πρόκληση στην ταινία ήταν να τραβήξω την προσοχή του κοινού σε έναν κόσμο με έναν πολύ περιθωριακό, αντι-κοινωνικό χαρακτήρα και να τους κάνω να τον συμπαθήσουν. Τραβήξαμε πολλά κοντινά πλάνα με τη γραμμή του ματιού κοντά στην κάμερα. Ήθελα να δημιουργήσω μια αληθινή οικειότητα μεταξύ του κοινού και του ηθοποιού -να επιστρέψω στο κοινό να τον κοιτάξει κατάματα».
Το περιοδικό Screen International σε κριτική του γράφει σχετικά με την ταινία: «Με παρόμοιο δυναμισμό με την Πόλη του Θεού, το Τσότσι φέρνει μια φρέσκια ενέργεια στα γνωστά θέματα του εγκλήματος και της λύτρωσης».