Αν και αρχικά τυποποιήθηκε ως ένας από τους "σκληρούς" στις ταινίες της Warner Bros τη δεκαετία του '30, αργότερα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και μετά απ' αυτόν, η περσόνα του Humphrey Bogart ή Bogey εξελίχθηκε σ' αυτήν ενός αντι-ήρωα και ενός χαρακτήρα γεμάτου δισταγμούς και αμφιβολίες.
Παρόλο που υποδυόταν άνδρες με ποινικό παρελθόν, ο Bogart / Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ είχε δημιουργήσει στην οθόνη μια πολύ πιο πλούσια, περίπλοκη και σύνθετη εικόνα. Μια εικόνα που τελικά έγινε εμβληματική για τη «νουάρ» πλευρά του Χόλιγουντ. Η γεμάτη επιφυλάξεις έκφρασή του, η σκιά του σώματος του και το τσιγάρο στο στόμα του κατέληξαν να δηλώνουν τον κυνικό και κουρασμένο από τον κόσμο, τον σοβαρό και αυτάρκη ατομικιστή, ο οποίος κατά βάθος είναι ηθικός, ευαίσθητος και συναισθηματικός. Είτε υποδυόταν πρώην κατάδικους, ήρωες πολέμου, ντετέκτιβ ή πιο εκκεντρικούς χαρακτήρες, ο συνδυασμός αυτών των χαρακτηριστικών δημιούργησε τελικά για τον Bogart μια απήχηση τεραστίων διαστάσεων, μια απήχηση που έχει παραμείνει ισχυρή στις επόμενες γενιές των θεατές, ενώ την ίδια στιγμή άλλες περσόνες κινηματογραφικών στάρ έχουν χαθεί οριστικά στη λήθη του χρόνου.
Ο Humphrey Bogart ή Bogey, όπως συνήθιζαν να τον λένε οι φίλοι του, (παρατσούκλι που του είχε κολλήσει ο φίλος του ηθοποιός Spencer Tracy), γεννήθηκε το 1899 στη Νέα Υόρκη, από μπαμπά γιατρό και μητέρα εικονογράφο. Ήταν ένα κράμα ευσυνειδησίας, καλοσύνης, ταλέντου αλλά και μεγάλος φαν της οινοποσίας ,του καπνίσματος και της άστατης ζωής. Αγαπούσε πολύ το διάβασμα, το σκάκι, την κλασική μουσική και απέφευγε όσο μπορούσε τα καλούπια. Αρχικά, αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική, αλλά σύντομα αποβλήθηκε. Έπειτα κατατάχτηκε στο ναυτικό, όπου εκεί λόγω ενός καυγά απέκτησε την τόσο γοητευτική ουλή στα χείλη καθώς και την βραχνή φωνή. Είχε πολλούς φίλους ηθοποιούς που τον βοήθησαν να παίξει μικρούς ρόλους στο Broadway.Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 υπογράφει συμβόλαιο με την Fox, αλλά επειδή δεν έρχεται η πολυπόθητη επιτυχία, αυτό διακόπτεται.
Απτόητος ο Βogey, το 1936, θα παίξει στην κινηματογραφική μεταφορά της θεατρικής επιτυχίας του Robert Serwood «Το Απολιθωμένο Δάσος», όπου θα υποδυθεί τον φονιά Duke Mandy, μετά από επίμονη προτροπή του μεγάλου ηθοποιού Lesly Howard.Μετά από αυτό υπογράφει συμβόλαιο με την Warner, παίζοντας σε δεύτερους ρόλους,(1936-1940) μέχρι που πρωταγωνιστεί στο « Γεράκι της Μάλτας».(1941).Όλο αυτόν τον καιρό, έχει αρχίσει και καταξιώνεται και ως ηθοποιός (υποδυόμενος συνήθως τον γκάνγκστερ ή τον μαφιόζο), αλλά και ως άνθρωπος, που μάχεται για ένα δίκαιο κόσμο μέσα στη διεφθαρμένη κοινωνία εκείνης της εποχής, εκφράζοντας έντονα την αντίθεσή του και για τον MacCarthy.
Στο «Γεράκι της Μάλτας»,του Χιούστον, υποδύεται τον χαρακτήρα που έγινε το σήμα κατατεθέν του, αυτό του κυνικού αλλά και συνάμα έξυπνου και ευαίσθητου ιδιωτικού ντετέκτιβ. Η επιτυχία όμως και η διεθνής αναγνώρισή του έρχεται με τη γνωστή σε όλους « Casablanca», στην οποία συνεργάστηκαν ιερά τέρατα, ο Max Steiner, η Ingrid Bergman σε σκηνοθεσία του Michael Kertis.
Ο Μπόγκαρτ, σαν Ρικ Μπλέιν καθήλωσε το κοινό σε αυτή την εξωπραγματική και λίγο χαοτική ταινία, που όμως είναι ένα αριστούργημα και μεγάλωσε γενιές και γενιές θεατών και σινεφίλ.
Ακολούθησαν οι ταινίες « η σειρήνα της Μαρτινίκα»,1944, το πολύ καλό film noir, « Big Sleep»,1946, στο οποίο συμπρωταγωνιστεί και η μετέπειτα γυναίκα του Lauren Bacall. Πρωταγωνίστησε και σε μια αγέραστη ταινία ο « θησαυρός της Σιέρα Μάδρε, 1948 καθώς και στο « Η βασίλισσα της Αφρικής», το 1951,με την αστραφτερή Catherine Hepbourn για το οποίο πήρε και Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου. Μια από τις τελευταίες του ταινίες ήταν το «Σαμπρίνα», με συμπρωταγωνίστριά του την Audrey Hepbourn. (1954)
Παντρεύτηκε 4 φορές, με διάφορες ηθοποιούς, έχοντας με κάποιες από αυτές θυελλώδεις σχέσεις, αλλά τον έρωτα τον γνώρισε στο πρόσωπο της Lauren Bacall, με την οποία έμεινε και ως το τέλος της ζωής του. Ήταν πάρα πολύ ταιριαστοί, όπως λένε πηγές από εκείνη την εποχή, συμπότες, συνοδοιπόροι, με πολύ χιούμορ και οι δύο και είχαν μεταξύ τους απίστευτη τρυφερότητα και αγάπη. Στην ταινία, « να έχεις και να μην έχεις», ήταν ένα απίστευτο ζευγάρι, με τρομερή χημεία ,και με μια Bacall να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και ομορφιάς.
Ο Bogey, χαρακτηρίστηκε ως ο μεγαλύτερος κινηματογραφικός σταρ όλων των εποχών, έγινε γραμματόσημο το 1997 στις ΗΠΑ αλλά και αγαπήθηκε όσο λίγοι, για τον αδέκαστο και τίμιο χαρακτήρα του, καθώς και για τις κινηματογραφικές επιτυχίες του. Στο τέλος της ζωής του, η υγεία του είχε κλονιστεί από το τσιγάρο και το αλκοόλ, σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά αυτός δεν πτοούνταν, ούτε έχανε το χιούμορ του. Πέθανε το 1957 από καρκίνο του οισοφάγου. Η τελευταία ατάκα αυτού του gentleman του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, είναι διανθισμένη από αυτή την αίσθηση του χιούμορ του: «Γαμώτο, δεν θα έπρεπε ποτέ να το γυρίσω από το ουίσκι στο μαρτίνι!»
(πηγή δελτίο τύπου και απο τη τοποθεσία http://www.tcm.com/)
