(Μια συνέντευξη)

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ…
Η αφήγηση της ταινίας Μαγιάτικα Σύννεφα, αναφέρεται σε περιστατικά της ζωής μου: στα γυρίσματα της πρώτης μου μεγάλου μήκους ταινίας, Το χωριό (σ.τ.σ. η ταινία είχε παρουσιαστεί στο 38ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) -και η οποία διαδραματιζόταν στο τόπο που μεγάλωσα. Όταν γυρίζω κάποια ταινία στην εξοχή τότε ο χώρος, το τοπίο, καθίσταται σημαντικό για την ιστορία.
Η πρώτη μου ταινία Το χωριό, ήταν μια απεικόνιση της παιδικής μου ηλικίας, των τραυμάτων που αυτή άφησε πίσω της: αφηγείται την ιστορία της οικογένειας μου. Έτσι η ταινία Το χωριό είναι αυτοβιογραφική. Όπως επίσης αυτοβιογραφική είναι και τα Μαγιάτικα Σύννεφα, αλλά επίσης και μια μικρού μήκους που έχω κάνει.
Σ' αυτές τις ταινίες παίζουν ως ηθοποιοί τα πρόσωπα της οικογένειας μου, οι συγγενείς μου, οι γονείς μου.

ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΔΟΧΕΣ ΜΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Η κόπια της ταινίας που προβλήθηκε στην Θεσσαλονίκη είναι η ίδια μ' αυτή που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου (όπου η ταινία έκανε την πρεμιέρα της) -και η διάρκεια της είναι 130 λεπτά.
Όμως μετά το Φεστιβάλ του Βερολίνου -και αφού η ταινία είχε βρει διανομή σε 15 χώρες-, κάποιοι διανομείς (και ιδιαίτερα ο Γάλλος διανομέας της ταινίας) επέμεναν να κάνω μια πιο σύντομης διάρκειας κόπια.
Είχα ετοιμάσει την κόπια που προβλήθηκε στο Βερολίνο μέσα σε 20 μέρες, λίγο γρήγορα και υπό την πίεση του χρόνου για να προλάβω τις προθεσμίες. Έτσι είδα ξανά την ταινία και τελικά ετοίμασα μια νέα κόπια διάρκειας 15 λεπτών: αυτή η κόπια θα παιχτεί στους κινηματογράφους στην Ελλάδα.
Δεν έκανα κάποιες συντομεύσεις στις διάρκειες των σκηνών, και γι' αυτό προτίμησα να αφαιρέσω ολόκληρες σκηνές.

ΣΠΟΥΔΕΣ
Έχω σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανολόγος -και όταν τελείωσα παρακολούθησα για δύο χρόνια σπουδές σχετικά με τον κινηματογράφο. Τα παράτησα γιατί θεωρούσα ότι αυτές δεν μου ήταν χρήσιμες. Θεωρώ ότι ο κινηματογράφος δεν είναι κάτι που μπορείς να μάθεις είναι σε μια σχολή ή σ' ένα πανεπιστήμιο.
Ο κινηματογράφος πρέπει να μαθαίνεται μέσα σε εργαστήρια. Δούλεψα στα γυρίσματα μίας ταινίας μικρού μήκους και έκανα όλες τις δουλειές, εργάστηκα σε κάθε στάδιο της παραγωγής της ταινίας (στα γυρίσματα, στο μοντάζ κ.λπ.).
Για μια δεκαετία φοβόμουν να ξεκινήσω, γιατί η οργάνωση της παραγωγής μίας ταινίας μού φαινόταν εξαιρετικά δύσκολη -και αυτό είναι κάτι που σε κάνει να φοβάσαι.
Όμως πιστεύω ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ξεκινήσεις -και κατόπιν ας κάνεις και λάθη. Δεν ξέρω αν στις ταινίες που έχω κάνει υπάρχουν λάθη -μάλλον θα υπάρχουν. Ωστόσο τώρα μετά από δύο ταινίες αισθάνομαι ότι έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση ως σκηνοθέτης.

ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
Στον χώρο του τούρκικου κινηματογράφου αισθάνομαι ότι είμαι πιο κοντά στον Zeki Demirkubuz (σ.τ.σ. Τούρκος σκηνοθέτης του οποίου οι ταινίες Τρίτη σελίδα και Η αθωότητα είχαν φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης). Είμαστε φίλοι και ο τρόπος δουλειάς του μοιάζει με τον δικό μου και θεωρώ ότι είναι έντιμος σαν άτομο.
Νομίζω ότι και οι δύο, στις ταινίες μας, κοιτάζουμε τις ίδιες όψεις της ζωής, όμως σίγουρα το ύφος μας είναι διαφορετικό.

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Θα ξεκινήσω την προετοιμασία της νέας μου ταινίας αμέσως μετά την Θεσσαλονίκη. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι το τελευταίο φεστιβάλ που παρουσιάζω την ταινία Μαγιάτικα Σύννεφα -αμέσως μετά ξεκινάω την επόμενη.
Και η καινούρια μου ταινία θα είναι κατά ένα μεγάλο μέρος αυτοβιογραφική, όμως αυτήν την φορά η ιστορία της θα διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη και θα αναφέρεται στην προσωπική μου ζωή, στο σήμερα και όχι στο παρελθόν .

(Συνέντευξη: Δημήτρης Μπάμπας. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Πρώτο Πλάνο, 2000)

Nuri Ceylan Bilge
Γεννήθηκε στην Kωνσταντινούπολη, το 1959.
Σπούδασε μηχανολόγος στο Πανεπιστήμιο Mπογιαζιτσί και σκηνοθεσία στο πανεπιστήμιο Mιμάρ Σινάν.
H πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Koza, διαγωνίστηκε στις Kάννες, το 1995.
Ενώ η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Tο χωριό, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1998 και κέρδισε το Bραβείο Kαλιγκάρι στην Mπερλινάλε 1998.

ΦIΛMOΓPAΦIA
1995 Koza (μικρού μήκους)
1998 Kasaba
2000 Mayis sikintisi