Διευθυντής φωτογραφίας και μοντέρ στην ταινία Apocalypse Now, ο Vittorio Storaro και ο Walter Murch, αντίστοιχα είναι ένα από τα πιο αρμόδια πρόσωπα για να περιγράψουν πως δημιουργήθηκε η νέα εκδοχή της ταινίας.
Στην δηλώσείς τους που ακολουθούν περιγράφουν την διαδικασία ανανέωσης της ταινίας, και τα νέα στοιχεία που προστέθηκαν σ' αυτήν.
Walter Murch, μοντέρ της ταινίας
Είχαμε στην διάθεση μας το πρωτότυπο αρνητικό, είχαμε την ηχογράφηση με τον πρωτότυπο ήχο και η όλη διαδικασία ήταν σαν να ήμασταν μπροστά σε μια νέα ταινία .
Δεν είναι [στην νέα εκδοχή της ταινίας] απλώς και μόνο το επιπλέον υλικό. Υπάρχουν όλα όσο αγαπήσαμε στην πρώτη εκδοχή της ταινίας -αλλά επιπλέον υπάρχουν σ' αυτή και νέα στοιχεία.
Καταρχάς υπάρχει περισσότερη πολιτική. Όλο το ιστορικό φόντο του πολέμου και η γαλλική κατοχή του Βιετνάμ εξετάζονται - και εξ' αντανακλάσεως φωτίζεται λίγο και η αμερικάνικη ανάμειξη. Επίσης υπάρχει χιούμορ. Αστεία γεγονότα συμβαίνουν και μπορούμε να δούμε τον Willard ορισμένες φορές να χαμογελά. Επιπλέον υπάρχει έρωτας και σεξ: στην ταινία τώρα βλέπουμε γυμνές γυναίκες.
Νομίζω ότι τώρα είναι μια καλύτερη ταινία. Τώρα έχει μεγαλύτερη συνοχή σε τεχνικό και συναισθηματικό επίπεδο -και όσον αφορά την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Έχει περισσότερο αυτό που έγραψε ο Francis και σκόπευε, αλλά δεν κατάφερε, να κάνει πριν 22 χρόνια. Είναι ειρωνικό, αλλά προσθέτοντας επιπλέον υλικό σε αρκετά σημεία, καταφέραμε να δημιουργήσουμε την αίσθηση ότι η ταινία είναι πιο σύντομη σε διάρκεια.
(δήλωση στο περιοδικό Sight & Sound, September 2001 και στα production notes)
Vittorio Storaro, διευθυντής φωτογραφίας
Ο Francis (Ford Coppola) αποφάσισε να τοποθετήσει στην ταινία όλα εκείνα τα μέρη που κόπηκαν -γιατί τώρα η ταινία είναι πιο πλήρης: είναι όπως αρχικά την είχε συλλάβει.
Αντιλήφθηκα, σχεδόν κλαίγοντας, ότι χρώμα της ταινίας χανόταν με γρήγορο ρυθμό. Η μόνη επιλογή που είχαμε για να σώσουμε την ταινία ήταν να "μοντάρουμε " το πρωτότυπο αρνητικό - τις νέες σκηνές με τις παλιές - έτσι που να' χουμε ένα μέρος αρνητικού και ένα master.
(Ρώτησα τον Coppola) "Στο μέλλον ποια εκδοχή της ταινίας θα θέλεις να δει το κοινό;". Και αυτός μου απάντησε "Αυτή". Και έτσι μοντάραμε το αρνητικό.
Η ταινία μου πρόσφερε ένα τέλειο πλαίσιο για να ολοκληρώσω την σπουδή μου στην σχέση συνειδητού και ασυνείδητου, φως και σκιάς. Επειδή είχα την δυνατότητα να την αναπαραστήσω οπτικά μεσώ της σύγκρουσης των πολιτισμών: το χρώμα της τεχνολογίας (όπως είναι το χρώμα των καπνών για παράδειγμα) πάνω στο χρώμα τη φύσης (όπως αυτό των ορυζώνων ή του ουρανού ή του ηλιοβασιλέματος ή το μπλε της αυγής στην ζούγκλας).
Πρέπει να τα σεβαστείς όλα. Πρέπει μεταξύ τους να υπάρχει ενα διάλογος.
(Δηλώσεις στο indieWIRE/4-4-01).
