του James Ponsoldt
Καταγραφή μιας συνάντησης –της συνέντευξης του David Foster Wallace στον David Lipsky-, η ταινία είναι παράλληλα και μια απεικόνιση, σε τόνους σκοτεινούς, του σύμπαντος της συγγραφικής δημιουργίας.
Ο David Foster Wallace (στο ρόλο ο Jason Segel) υπήρξε ένας πολύ σημαντικός συγγραφέας για το αμερικάνικο λογοτεχνικό τοπίο: το βιβλίο του Infinite Jest θεωρείται ως ένα μνημειώδες της σύγχρονης αμερικάνικης λογοτεχνίας κείμενο. Όταν ο φέρελπις συγγραφέας και νέος δημοσιογράφος του περιοδικού Rolling Stone, David Lipsky πηγαίνει να τον συναντήσει, ο David Foster Wallace είναι ήδη στον κολοφώνα της δόξας του, απολαμβάνοντας τους επαίνους για το magnum opus του Infinite Jest. Αντίθετα, ο David Lipsky (στο ρόλο ο Jesse Eisenberg) είναι ένας μάλλον άσημος και αδιάφορος συγγραφέας. Οι τρεις μέρες της κοινής του ζωής, που περιλαμβάνει την επίσκεψη του Lipsky στο Bloomington του Illinois (τον τόπο κατοικίας του Wallace), και το ταξίδι τους στην Minneapolis, τον τελευταίο σταθμό της περιοδείας του Wallace, αποτέλεσε την πρώτη ύλη για το βιβλίο Although of Course You End Up Becoming Yourself, που ο Lipsky έγραψε μετά την αυτοκτονία του Wallace. Η ταινία επικεντρώνεται ακριβώς σ΄ αυτό το χρονικό διάστημα.
Η σκηνοθεσία υιοθετεί την οπτική του δημοσιογράφου, καθώς αυτός εισέρχεται στη “φωλιά του θηρίου”, εξερευνώντας και προσπαθώντας να κατανοήσει το αίνιγμα της συγγραφικής δημιουργίας. Ό,τι, όμως, τροφοδοτεί τη δραματική πλοκή είναι η σχέση μεταξύ των δύο νεαρών ανδρών: είναι σχεδόν συνομήλικοι και διανύουν τη δεκαετία των 30 . Η αφήγηση, γεμάτη διαλογικές σκηνές, παρακολουθεί τις διακυμάνσεις της μεταξύ τους σχέσης, απεικονίζει τις διαδρομές μιας ανδρικής φιλίας: την οικειότητα, το δέσιμο αλλά και την ένταση. Ωστόσο είναι οι διαφορετικές θέσεις τους και ρόλοι –διάσημος συγγραφέας, ο ένας και νεοσσός της δημοσιογραφίας , ο άλλος- που προσφέρει την ευκαιρία για τις δραματικές εντάσεις. Και τα δύο πρόσωπα χαρακτηρίζονται από δύο ελλείψεις (και τις αντίστοιχες αποτυχίες) : την απουσία μιας σχέσης για τον David Wallace και την αδυναμία να παράξει κάτι ουσιαστικό για τον David Lipsky. Και πάνω σ’ αυτά τις δύο ελλείψεις κτίζεται η σχέση τους (και η δραματική πλοκή). «Ντροπαλότητα και εγωμανία», έτσι αυτοπροσδιορίζεται ο David Wallace. Συζητήσεις περί αυνανισμού και μοναξιάς στο σύγχρονο ψηφιακό κόσμο, οι γυναίκες και ο ανδρικός ανταγωνισμός, το σινεμά (Broken Arrow του John Woo) και η τηλεόραση, ο χορός και τα σκυλιά, η μοναξιά, η κατάθλιψη και οι αντανακλάσεις της. Συχνά οι ρόλοι ερωτώντα και ερωτώμενου εναλλάσσονται και ο διάλογος γίνεται ένα πεδίο μάχης.
Καθώς, η αφήγηση προχωρά και οι εκμυστηρεύσεις αποκτούν τόνο προσωπικό, οι απαντήσεις στα ερωτήματα και τις απορίες του Lipsky, σχετικά με το μυστήριο της δημιουργίας, σχηματίζονται. «34 χρονών, μόνος κλεισμένος σ' ένα δωμάτιο με μια κόλλα χαρτί». Ο συγγραφέας λοιπόν ως ένα βασανισμένο πρόσωπο: αυτό είναι το ακριβό τίμημα που καλείται να καταβάλει, εκών -άκων, στο ταμείο της δημιουργίας....
Δημήτρης Μπάμπας
