(Τσεκούρι από κόκκαλο)
του Craig Zahler

Αναβίωση των τρόπων και των μέσων ενός σημαντικού και μάλλον ξεχασμένου σήμερα κινηματογραφικού είδους, του γουέστερν, η ταινία, παράλληλα, εμπεριέχει και τις αλλοιώσεις του, δηλαδή τους φόρους που πρέπει να καταβάλλει το είδος σήμερα για να επιβιώσει.
Ένας απομονωμένος οικισμός στην Άγρια Δύση. Το σαλούν, ο σερίφης, ο καουμπόι (και η αγαπημένη του), ο ξένος που καταφθάνει. Μια σύγκρουση που καταλήγει σε μονομαχία, οι απρόσκλητοι εισβολείς στο οικισμό, η απαγωγή, και τέλος η καταδίωξη...
Όλα τα συστατικά στοιχεία της μυθολογίας των γουέστερν είναι παρόντα, τόσο στη σχεδίαση των χαρακτήρων -όπου το δίπολο καλό–κακό είναι έντονο-, όσο και στη δραματική πλοκή και την ανέλιξη της αφήγησης. Ό,τι όμως συνιστά την ιδιαιτερότητα της ταινίας δεν είναι τόσο η αφηγηματική δομή -που χωρίζεται σε τρία ευδιάκριτα και προβλέψιμα μέρη: τα συμβάντα στον οικισμό, η καταδίωξη, η τελική σύγκρουση ανάμεσα στους καλούς (Λευκούς) και τους Κακούς (Ινδιάνους). Ούτε συνιστά ιδιαιτερότητα η εισαγωγή των σπλάτερ στοιχείων -τόσο δημοφιλή στο νεανικό κοινό των ταινιών τρόμου. Εδώ το Κακό έχει την μορφή ενός απόκοσμου πλάσματος που μοιάζει να κατάγεται απ τη μεταφυσική επικράτεια των ταινιών τρόμου.  Αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί για να μπορέσει η ταινία να υπάρξει στο σημερινό κινηματογραφικό τοπίο.
Η ιδιαιτερότητα της ταινίας έγκειται στους αφηγηματικούς ρυθμούς, οι οποίοι εφαρμόζονται και στα τρία μέρη της πλοκής. Επεισόδια που μοιάζουν να μην προωθούν τη δράση, ρυθμοί αργοί χωρίς αφηγηματικές εντάσεις. Και ξαφνικά αφηγηματικές εκρήξεις, δραματικές εντάσεις: είναι τότε που κάνει την εμφάνιση του το Κακό. Για να επιστρέψει λίγο αργότερα πάλι η αφηγηματική νηνεμία, με τους ήρωες όμως να έχουν καταβάλλει ένα τίμημα, να έχουν υποστεί ένα τραύμα...
Μέχρι την επόμενη τρομακτική και αποτρόπαια εμφάνιση του Κακού....

Δημήτρης Μπάμπας