(Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο)
του Joachim Trier
(κριτική του Σωτήρη Ζήκου)  
 

Η Γιούλια δεν είναι το χειρότερο άτομο στον κόσμο... Είναι ένα κορίτσι έξυπνο που θα μπορούσε να μπει σε οποιαδήποτε σχολή με υψηλή βαθμολογία, π.χ. στην ιατρική ή να να αλλάξει επιλογή και να σπουδάσει ψυχολογία ή μετά να ενδιαφερθεί για τη φωτογραφία ή να καταλήξει ότι δεν την ενδιαφέρει στ΄αλήθεια τίποτα απ' όλα αυτά... Είναι ένα κορίτσι μοντέρνο, γοητευτικό με δυνατή προσωπικότητα που μπορεί να κάνει εύκολα σχέσεις με άντρες που επιλεγεί και να διασκεδάζει με αυτούς, ώσπου να γνωρίσει κάποιον που θα τον ερωτευτεί και θα συζήσει μαζί του οδεύοντας προς τα τριάντα....
Είναι ένα πρόσωπο παρορμητικό και το διασκεδάζει αυτό κι έτσι μπορεί να τρυπώσει σε ένα ξένο πάρτι απρόσκλητη και να εκμυστηρευτεί σε έναν άγνωστο με τον οποίο φλερτάρει, ένα πολύ προσωπικό μυστικό της, όπως «Νομίζω ότι το σεξ είναι καλύτερο όταν το πουλί δεν είναι πολύ σκληρό. Γιατί... κατά μία έννοια, εγώ είμαι αυτή που το σκληραίνει. Κατάλαβες;» Και μετά, παίζοντας μαζί του ένα παιχνίδι “οικειότητας” (που δεν έχει τίποτα σεξουαλικό) να τον παρακολουθεί να κατουράει, βλέποντας το μαλακό πουλί του, και μετά να την παρακολουθεί κι αυτός να κατουράει καθισμένη, όπου και θα της ξεφύγει μια μικρή πορδή που θα προκαλέσει γέλιο και στους δύο, χωρίς να χαλάσει την στιγμή τους...  
Και μετά η Γιούλια γίνεται τριάντα και παραμένει στην σταθερή της σχέση και στις οικογενειακές της “υποχρεώσεις” με τους χωρισμένους γονείς της, αν και η Γιούλια είναι μιας άλλης εποχής γυναίκα από τη μαμά της, που στην ηλικία της ήταν ήδη χωρισμένη με παιδί κι από την γιαγιά της που στα τριάντα της είχε τρία παιδιά και από την προγιαγιά της που στην ίδια ηλικία ήταν χήρα με τέσσερα παιδιά και από την προπροπρογιαγιά της που είχε επτά παιδιά...
Μόνο που η Γιούλια, είτε έτσι είτε αλλιώς, δεν φαίνεται να χωράει πουθενά, μπορεί να μην είναι μια “άγρια γάτα” αλλά δεν της πάει και ο παθητικός ρόλος της “οικόσιτης γάτας”, καθώς νιώθει σαν θεατής της ίδιας της ζωή της, «σαν να παίζω δεύτερο ρόλο στην ίδια μου τη ζωή» όπως λέει όταν εγκαταλείπει τον Άξελ -τον οποίον «τον αγαπάει» και «δεν τον αγαπάει».    
Η Γιούλια είναι ένας αυθεντικός νέος χαρακτήρας γυναίκας της νέας εποχής, που μπορεί να μην ξέρει τι θέλει, νιώθοντας αρκετές ενοχές γι' αυτό κι άλλες φορές καθόλου ενοχές, αλλά δεν θα πάψει να το ψάχνει και να ψάχνεται για να βρει τον εαυτό της, πέρα από τις παλιές αλλά και τις μοντέρνες συμβάσεις.