των Hany Abu-Assad, Stefan Arsenijevic, Aida Begic, Eric Nazarian, Στέργιου Νιζήρη, Omar Shargawi,Τζοζεφίνα Μαρκαριάν

Εφτά σκηνοθέτες με καταγωγή από τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή στήνουν τις δικές τους μικρές ιστορίες με φόντο τη μυθική πόλη της Κωνσταντινούπολης, για τη δημιουργία μιας ταινίας που ξεκινάει και τελειώνει με μία επιστροφή. Αυτή του αρχικού αφηγητή και επόπτη του project, γνωστού συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη, στο σπίτι των παιδικών του χρόνων.
Η σπονδυλωτή ταινία «Do not forget me Istanbul», χαοτική και πολυσυλλεκτική, σαν την ίδια την πόλη που τη γέννησε, όπως λέει χαρακτηριστικά ένας από τους παραγωγούς της, ο Huseyin Κarabey, αποτελείται από 6 δεκαπεντάλεπτες ταινίες μικρού μήκους και έναν επίλογο. Εφτά άνθρωποι, ήρωες σε εφτά διαφορετικές ιστορίες, έχουν τους δικούς τους ξεχωριστούς λόγους για να βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη. Κουβαλώντας οι περισσότεροι ένα βαρύ παρελθόν, θα βιώσουν όλοι τους μία περιπέτεια στη διάρκεια της οποίας θα δοκιμάσουν αντιφατικά συναισθήματα: την απογοήτευση και την ελπίδα, την ανασφάλεια και την προδοσία, την αγωνία της αναζήτησης και τη νοσταλγία. Ένας Έλληνας μικρέμπορος, μια νεαρή ηθοποιός από τη Βοσνία, ένας Αρμένης οργανοπαίχτης, είναι κάποια από τα πρόσωπα που συνθέτουν αυτό το μωσαϊκό σε μια τοπογραφία που κινείται από τους εξωτερικούς στους συναισθηματικά φορτισμένους εσωτερικούς χώρους.
Οι προσωπικές μνήμες και μια μελαγχολική διάθεση διατρέχουν τις περισσότερες από τις ιστορίες με εξαίρεση την ταινία του Hany Abu – Assad «Almost», η οποία και ξεχωρίζει με τη φρεσκάδα, το χιούμορ και την πρωτοτυπία της. Κυρίως όμως χάρη στην κεντρική ηρωίδα της, μια ηρωική γιαγιά που υπερβαίνει όλα τα εμπόδια, προκειμένου να συναντήσει ύστερα από 62 χρόνια την αδελφή της.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]