των Nana Ekvtimishvili, Simon Groß
Δυο δεκατετράχρονες φίλες στην Τυφλίδα της Γεωργίας, λίγο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους προς την ενηλικίωση, με διαφορετικό τρόπο η κάθε μία. Βγαλμένες από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα έχουν στην πραγματικότητα να αντιμετωπίσουν παρόμοια προβλήματα. Την επιθετικότητα μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας και το χάος μιας χώρας σε μετάβαση. Η ενδοοικογενειακή βία, οι ελλείψεις σε τρόφιμα και οι αναταραχές στους δρόμους αλλά και ο απόηχος ενός εμφύλιου πολέμου που έχει μόλις ξεσπάσει δημιουργούν το ιστορικο- κοινωνικό πλαίσιο της ταινίας. Μέσα σε αυτό τα δυο κορίτσια διεκδικούν, υποτάσσονται, συμμαχούν και μαλώνουν, άλλοτε με παιδική αθωότητα και άλλοτε με έναν πρώιμο εφηβικό δυναμισμό που εκπλήσσει.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Nana Ekvtimishvili και του Simon Groß κουβαλάει έντονα τα αυτοβιογραφικά στοιχεία της γεωργιανής σκηνοθέτριας. Επεισόδια από την καθημερινότητα των δύο ηρωίδων υφαίνουν νωχελικά τον κινηματογραφικό ιστό δημιουργώντας μια μελαγχολική ατμόσφαιρα που κινείται ανάμεσα σε χαλαρές ειδυλλιακές σκηνές και αναπάντεχες εκρήξεις βίας, ανάμεσα στη μαγική ομορφιά των προσώπων και τη θλιβερή παρακμή της χώρας.
Η κυρίαρχη οπτική είναι αυτή της πιο χειραφετημένης από τις δύο ηρωίδες. Αν και εσωστρεφής φαίνεται να έχει τον έλεγχο και να κινεί τα νήματα της κινηματογραφικής αφήγησης. Στη μοναδική σκηνή του χορού, την ωραιότερη ίσως της ταινίας, ξεδιπλώνεται με τον πιο αισθησιακό τρόπο ο ψυχικός της κόσμος, το πείσμα και η ευαισθησία της.
Ωστόσο και τα δύο κορίτσια φαίνονται εγκλωβισμένα σε έναν κόσμο καταπιεστικό, ο οποίος τις αγνοεί αλλά και τις τρομοκρατεί. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του κόσμου αποτελεί ένα όπλο, το οποίο εμφανίζεται ως δώρο προστασίας, κυκλοφορεί ως μόνιμη απειλή για να καταλήξει με την τελική σκηνή στην κατάργησή του, τη συμβολική απόρριψη του παραδοσιακού τρόπου αντεκδίκησης στην περιοχή.
Το In Bloom/Grzeli nateli dgeebi συνιστά στην ουσία ένα κινηματογραφικό δοκίμιο για την αντρική βία και την αναζήτηση της γυναικείας εκκολαπτόμενης ταυτότητας. Οι φυσικές ερμηνείες των δύο κοριτσιών μαγνητίζουν το βλέμμα του θεατή, ενώ η εξαιρετική φωτογραφία προσδίδει στην ταινία μια ιδιαίτερη συναισθηματική απόχρωση και εικαστική αξία, καθιστώντας την ένα γνήσιο καλλιτεχνικό έργο.
Βραβεία: C.I.C.A.E. (Forum) -Φεστιβάλ Βερολίνου (2013), Firebird και FIPRESCI -Φεστιβάλ Χονγκ Κονγκ (2013).
της Καλλιόπης Πουτούρογλου [ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]
