(Αίσθηση Αμαρτίας)
του Jia Zhang-ke

Εστιάζοντας σε ακραία περιστατικά βίας, μοναδικά για τη φιλμογραφία του σκηνοθέτη, η ταινία είναι μια εξερεύνηση των κρυφών και βίαιων όψεων της κινέζικης κοινωνίας.
Έχοντας στο κέντρο της ταινίας Tian Zhu Ding (A Touch of Sin/ Αίσθηση Αμαρτίας) έναν αληθινό σταρ του κινέζικου σινεμά, τον επίσης σκηνοθέτη Jiang Wen, ο Jia Zhang-ke πλησιάζει, περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε ταινία του, στο ανθρώπινο πρόσωπο και τις αγωνίες του, στον ηθοποιό. Η χωρισμένη σε τέσσερα αυτόνομα μέρη αφήγηση, παρακολουθεί τέσσερα πρόσωπα και διατρέχει τέσσερις διαφορετικούς τόπους της αχανούς αυτής χώρας: ξεκινά από την επαρχία Shanxi στη βόρεια Κίνα, περνά στη συνέχεια στη μητρόπολη των κεντροδυτικών επαρχιών και προσωρινή πρωτεύουσα την περίοδο της ιαπωνικής κατοχής Chongqing, συνεχίζει στην επαρχία Hubei στα κεντρικά, κορυφώνει τη δράση της στο βιομηχανικό Dong-guan στη νότια επαρχία της Καντόνας και τέλος επιστρέφει πάλι στο Shanxi.
Είναι ακριβώς, λόγω αυτής της γεωγραφικής κατανομής της ταινίας, που σχηματίζεται ένα πανόραμα, πλούσιο και πολύχρωμο στην απεικόνιση του, της κινέζικης κοινωνίας. Ένα πανόραμα, που αφορά κυρίως τα αφανή πρόσωπα, όσους βρίσκονται -με όρους όχι μόνο οικονομικούς- στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας.
Όπως είναι εμφανές, στον κάθε θεατή ταινίας του Jia Zhang-ke, τα αφανή πρόσωπα της κινέζικης κοινωνίας ήταν πάντα στο κέντρο της προσοχής του. Μόνο που είναι εδώ, σ’ αυτήν την ταινία, που αυτά τα πρόσωπα αποκτούν φωνή: και αυτή είναι η κραυγή της βίας, η φωνή της εκδίκησης. Σ’ αυτά τα πρόσωπα, ο σκηνοθέτης προσφέρει όχι μόνο τα ψυχολογικά κίνητρα για διαπράξουν τις πράξεις βίας, αλλά κυρίως τα κοινωνικά. Η κινηματογράφηση μέρους της τέταρτης ιστορίας στο εσωτερικού του βιομηχανικού συμπλέγματος, στο νότο της Κίνας, είναι μια σπάνια στιγμή του σύγχρονου κινέζικου σινεμά, όταν ο κινηματογραφικός  φακός στρέφεται σε χώρους άγνωστους, για το δυτικό βλέμμα.
Ταινία που σπάει με τρόπο εκκωφαντικό μια εικόνα κομφουκιανής αρμονίας, το A Touch of Sin είναι παράλληλα και μια ευθεία και απροσδόκητη έκφραση κινηματογραφοφιλίας, μια αναφορά στο σινεμά πολεμικών τεχνών και στον δημιουργό της κλασικής ταινίας A Touch of Zen, King Hu: Ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος, που διαδραματίζεται στο κλειστό χώρο μασάζ και όσον αφορά την ηρωίδα αυτού του μέρους.
Ο πλούτος και η φτώχεια, το δίκαιο και το άδικο, εν μέσω των κατακλυσμιαίων αλλαγών που συνταράσσουν την Κίνα: αυτά είναι τα δίπολα της δραματικής πλοκής. Επικεντρωμένο σ’ ένα πρόσωπο, το κάθε μέρος είναι πορτραίτο ενός χαρακτήρας, αλλά επιπλέον και μια από τις πολλές άπειρες προσωπικές τραγικές ιστορίες της χώρας. Ως μέρη ενός ενιαίου χαρακτήρα, ως ψηφίδες- συστατικά τμήματα ενός προσώπου, θα πρέπει να ειδωθούν αυτοί τέσσερις «καταραμένοι» βίαιοι ήρωες της ταινίας: ένα πρόσωπο τραγικό, μια ανθρώπινη φιγούρα που μέσα σ’ αυτή την αχανή χώρα αισθάνεται να συντρίβεται και να συνθλίβεται…

Δημήτρης Μπάμπας