Από το καναβάτσο του ρινγκ, στο πανί του σινεμά

του Κωνσταντίνου Κυρίμη [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]

Σύντομη ιστορία του μεξικανικού φανταστικού κινηματογράφου
Μεξικό : Μια χώρα διάσημη για τους πανάρχαιους πολιτισμούς που ήκμασαν εκεί. Για τους «μυημένους» όμως, το Μεξικό είναι η χώρα παραγωγής εκατοντάδων b-movies (αν όχι z-movies !).
Ο μεξικανικός κινηματογράφος του φανταστικού, γνώρισε μια ιδιαίτερη ακμή, ήδη από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 30, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 70. Αν και περιορίστηκε σε αντιγραφή των χολυγουντιανών θεμάτων (ταινίες με βρυκόλακες, λυκανθρώπους, τρελούς επιστήμονες κ.λ.π. ) δεν παρέλειψε να παρουσιάσει τους δικού του “ήρωες” ( όπως ο σατανικός Nostradamus ) ή ακόμα και να εμφανίσει τα δικά του κακέκτυπα. Έτσι η «Αιγυπτιακή Μούμια» των στούντιο της Universal, έγινε «Η μούμια των Αζτέκων» ενώ αντί του κλασσικού «Φαντάσματος της Όπερας», οι Μεξικάνοι εμφάνισαν το ... «Φάντασμα της Οπερέτας» !
Αρκετά από τα πάλαι ποτέ “μεγάλα” ονόματα του τρόμου, βρέθηκαν να γυρίζουν ταινίες στο Μεξικό, όταν το αστέρι τους είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει. Ανάμεσά τους, οι John Carradine, Boris Karloff και Lon Chaney, σε ταινίες που κυριολεκτικά βεβήλωναν την ένδοξη καριέρα τους. Μάλιστα ο Karloff, όντας άνω των 80 ετων, δε μπορούσε καν να ταξιδέψει στο Μεξικό, έτσι γύριζε τις σκηνές του στην Αμερική και τις έστελνε στην εταιρία παραγωγής στο Μεξικό, για να τις «κολλήσει» στο υπόλοιπο έργο.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει για τα «μεξικανικά παραμύθια» της δεκαετίας του 60’. Οι ταινίες αυτές προορίζονταν αρχικά γιά παιδιά, αλλά ήταν τόσο χοντροκομμένες και κακογυρισμένες που ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν. Μερικοί τις εντάσσουν στις κωμωδίες, άλλοι στα b-movies, ενώ ορισμένοι τολμούν να τις χαρακτηρίσουν και (παρ’ολίγον) ταινίες ... τρόμου ! Ενδεικτικά αναφέρουμε τις CAPERUCITA ROJA (η Κοκκινοσκουφίτσα),   CAPERUCITA Y PULGARCITO CONTRA LOS MONSTRUOS (η Κοκκινοσκουφίτσα και ο Τοσοδούλης, εναντίων των τεράτων), EL GATO CON BOTAS (ο παπουτσωμένος γάτος) και SANTA CLAUS (ο Άγιος Βασίλης). Προσοχή ! Η θέαση των συγκεκριμένων ταινιών, ίσως κλονίσει ανεπανόρθωτα την εμπιστοσύνη σας στον κινηματογράφο, ως μέσο έκφρασης.
Όμως ξεχωριστή θέση στο μεξικανικό σινεμά, έχουν οι ταινίες lucha libre, με τις οποίες θα ασχοληθούμε διεξοδικά στο παρόν άρθρο.

Τι είναι το “lucha libre”
Γιά τους Μεξικάνους, το λαοφιλέστερο σπορ / θέαμα, δεν ήταν το ποδόσφαιρο, όπως συνηθιζόταν στις λατινοαμερικάνικες χώρες, αλλά το κατς ( lucha libre, δηλαδή «ελεύθερη πάλη» ). Το ενδιαφέρον για το κατς, ξεκίνησε περί τα μέσα του 1930, και κορυφώθηκε από το 1959 και έπειτα, κυρίως πριν την διάδοση της τηλεόρασης στο Μεξικό. Βέβαια, ακόμα και στις μέρες μας, το lucha libre είναι βαθειά ριζωμένο στην κουλτούρα του μέσου Μεξικανού. Οι Μεξικάνοι λάτρευαν κυριολεκτικά τους παλαιστές, όχι απλά σαν ινδάλματα ή σαν αθλητές, αλλά αποτελούσαν γι’αυτούς ένα είδος λαικού ήρωα. Ενός υπεράνθρωπου, βγαλμένου όμως από τα λαικά στρώματα της κοινωνίας, που μπορούσε να αντιληφθεί τον τρόπο ζωής, και τα προβλήματα του απλού Μεξικανού.
Οι παλαιστές χωριζόντουσαν σε “technicos” (“καλοί”) και “brujos” (“κακοί”). Άνθρωποι κάθε ηλικίας, συνέρρεαν στις αρένες γιa να ζητοκραυγάσουν τους καλούς και να αποδoκιμάσουν τους κακούς. Ίσως στη «δίκαιη μάχη» των καλών, να έβλεπαν και ένα κομμάτι του δικού τους αγώνα γιά κοινωνική ισότητα και ένα καλύτερο μέλλον.
Το σήμα κατατεθέν του lucha libre, ήταν οι μάσκες, καθώς συντριπτική πλειοψηφία των παλιαστών ήταν μασκοφόροι ("Enmascarados"). Μάσκες ποικίλων σχεδίων και χρωμάτων έκαναν την εμφάνισή τους σε κάθε τουρνουά. Ο κάθε παλαιστής είχε το δικό του, μοναδικό σχέδιο. Πολλές φορές το σύνολο συμπληρώνονταν από μια εξίσου εντυπωσιακή και αστραφτερή μπέρτα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι η είσοδος των παλαιστών στο ρίνγκ, θύμιζε ιεροτελεστία. Συχνά οι ηττημένοι, αναγκάζονταν να βγάλουν τη μάσκα τους, έτσι πολλοί αγώνες «για τη μάσκα» γίνονταν αγριότεροι και πιό λυσσαλέοι από έναν αγώνα γιά τη ζώνη του πρωταθλητή. Νικητής οριζόταν, όποιος κέρδιζε πρώτος δύο γύρους. Συνήθως ο «καλός» κέρδιζε τον πρώτο γύρο, ο «κακός» τον δεύτερο (με κάποια παρανομία) και στον τρίτο κρίσιμο γύρο, ο καλός έκανε την τελική νίκη, ενώ το κοινό ξεσπούσε σε χειροκροτήματα.

Το “lucha libre” στο σινεμά
Φυσικό επακόλουθο της λατρείας του lucha libre, ήταν η μεταφορά του, από το καναβάτσο του ρίνγκ, στο πανί του κινηματογράφου. Σχεδόν όλα τα αστέρια του ρινγκ, μεταπήδησαν (αργά ή γρήγορα), ενώ δεν έλλειψαν και οι «φανταστικοί» παλαιστές που έδιναν τις μάχες τους, μόνο υπό το φως της κάμερας. Και φυσικά, για να είναι πετυχημένο αυτό το υπο-είδος, δεν ήταν δυνατό να περιοριστεί σε αγώνες μεταξύ παλαιστών. Έτσι οι παλαιστές έπαιρναν τον ρόλο του πρωταγωνιστή και στην προσπάθειά τους να σώσουν την καλή τους ή/και τον κόσμο, δεν δίσταζαν να τα βάλουν με γκάνγκστερς, εξωγήινους, τέρατα και οτιδήποτε μπορούσε να χωρέσει στην αχαλίνωτη μεξικανική φαντασία. Πασπαλίστε το όλο θέαμα με μπόλικο ξύλο, φτηνά έφέ, και μερικά gadgets (α-λα μυστικοί πράκτωρες) και έχετε μιά επιτυχημένη συνταγή, για μια ταινία lucha libre.
Το δε αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι οι παλαιστές, δεν φόραγαν τη μάσκα τους μόνο κατά τη διάρκεια των σκηνών δράσης, αλλά στο σύνολο της ταινίας. Έτσι μην παραξενευτείτε αν σε κάποια σκηνή, με φόντο ένα ακριβό εστιατόριο, δείτε δυό γοητευτικές μεξικάνες, να απολαμβάνουν ένα ρομαντικό δείπνο με τους παλαιστές φίλους τους, ντυμένους με κοστούμι και ... παρδαλές μάσκες !
Επίσης, δείχνοντας να μη γνωρίζουν το σοφό ρητό «ουκ εν τω πολλώ το ευ», οι σκηνοθέτες προσπαθούσαν να χωρέσουν στην ταινία, όσα πιο πολλά ονόματα μπορούσαν. Χαρακτηριστικό όργιο πολυκοσμίας είναι και το SANTA AND BLUE DEMON VS THE MONSTERS, όπου οι δύο εν λόγω παλαιστές τα βάζουν, ούτε λίγο – ούτε πολύ, (ξεκινήστε να μετράτε) με ... έναν παράφρονα επιστήμονα, τον σατανικό νάνο-βοηθό του, την Μούμια, το τέρας του Φρανκενσταιν, τον Δράκουλα, τον Λυκάνθρωπο και ένα μονόφθαλμο τέρας ! Αλλά και οι «καλοί» δεν υστερούσαν σε ποσότητα. Σε πολλές ταινίες συναθροίζονταν (ανά δύο ή τρεις ) γιά να καταφέρουν να φέρουν εις πέρας τον στόχο τους. Μάλιστα όταν γίνονταν μπόλικοι ( εως και 5-6 παλαιστές ), κυκλοφορούσαν ως ομάδα, υπό το όνομα «Οι Πρωταθλητές της Δικαιοσύνης», αν και η σύνθεσή τους, άλλαζε από φίλμ σε φίλμ.
Ας γνωρίσουμε λοιπόν μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα των ασυνήθιστων αυτών ταινιών ...

El Santo
Ο El Santo είναι ο άνθρωπος, του οποίο το όνομα κατέστη ταυτόσημο με το lucha libre. Γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1917 στην μικρή πόλη Turlancingo, στο προάστιο Hidalgo. Το πραγματικό του όνομα ήταν Rodolfo Guzman Huerta.
Από τα 16 του κιόλας χρόνια, ξεκίνησε την καριέρα του ως “κακός”, υπό μιά σωρεία ψευδόνυμων (Rudy Guzman, El Enmascarado, El Hombre Rojo, El Murcielago 2 και El Demonio Negro ). Δουλεύοντας παράλληλα και περιστασιακά ως ξυλουργός και μπογιατζής, συνέχιζε να χτίζει την καρριέρα του στο ρίνγκ. Ύστερα από 8 έτη αναζήτησης της «παλαιστικής του ταυτότητας», κατέληξε στις 26 Ιουλίου του 1942, υιοθετώντας το όνομα που θα του χάριζε αστείρευτη δόξα. Εκείνη τη μέρα, έγινε ο “El Santo” (Ο Άγιος). Ο κόσμος του luch libre, δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος.
Γιά τους Μεξικανούς, ήταν περισσότερο γνωστός ως El Enmascarado del Plata (Ο ασημένιος μασκοφόρος). Μια ασημένια μάσκα και μια αντίστοιχου χρώματος μπέρτα, συνέθεταν το προφίλ του. Η καρριέρα του ως αθλητή του κατς, διήρκεσε 48 ολόκληρα έτη ! Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης σταδιοδρομίας του στην πάλη, κέρδισε περισσότερους από 10 βαρύτιμους τίτλους, τόσο στο Μεξικό, όσο και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Εκτός από δεινός παλαιστής, ο Santo ήταν και επιτυχημένος χαρακτήρας κόμικς. Το κόμικ του μάλιστα, εξεδίδετο επί 35 έτη ανελειπώς, πουλώντας κατά μέσο όρο 1,5 εκατομμύρια τεύχη την εβδομάδα (!!!), καθιστώντας τον έτσι, τον πιο επιτυχημένο χαρακτήρα, στην ιστορία των μεξικανικών κόμικς.
Όταν αντιλήφθηκε ότι άρχισε να γίνεται αρκετά μεγάλος για αγώνες εντός του ρινγκ, αποφάσισε να τους μεταφέρει στα μεξικάνικα κινηματογραφικά στούντιο. Η σταδιοδρομία του στον κινηματογράφο, ξεκινησε το 1958. Παλαιότερες προτάσεις που του είχαν γίνει (ήδη από το 1952), αντιμετωπίστηκαν αρνητικά από τον Santo, φοβούμενος ότι δεν θα είχε την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία στις αίθουσες. Η εδραίωση που απέκτησε όμως, μέσω των κόμικ, τον μετέπεισαν λίγα χρόνια αργότερα. Ξεκινώντας από πάμφθηνες παραγωγές, γυρισμένες στην Κούβα και με μισθό 1.500 δολλάρια για κάθε φίλμ, έφτασε να γίνει ο πιο περιζήτητος ηθοποιός, κερδίζοντας έως και 9.000 δολλάρια την ταινία. Μέχρι και το 1982, εμφανίστηκε συνολικά σε 52 έργα.
Στον αδιάκοπο αγώνα του για την πάταξη του κακού, (και αντιγράφοντας πάσης φύσης χαρακτήρες), είχε στη διάθεσή του μιά ταχύτατη Aston Martin (βλέπε: James Bond ) και ένα υπερσύγχρονο κρησφύγετο-εργαστήριο, καλά κρυμμένο μέσα σε μιά σπηλιά ( βλέπε: Μπάτμαν ).
Κατά τις δεκαετίες του 70’ και 80’ βρέθηκε να κάνει συνεχόμενες περιοδείες. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1982 (όντας σχεδόν 65 ετών), έδωσε τον τελευταίο του αγώνα και αποσύρθηκε επισήμως. Μετά την καριέρα του ως παλαιστής και ηθοποιός, δοκίμασε και τον χώρο των “αποδράσεων” (escape artist), κάτι σαν την μεξικανική απάντηση στον Χουντίνι δηλαδή. Το 1984, εμφανίστηκε ζωντανά στην τηλεόραση, κατά τη διάρκεια ενός αφιερώματος στην ιστορία του lucha libre. Εκεί, ξάφνιασε τους ανυποψίαστους θεατές, όταν δίχως προειδοποίηση, έβγαλε τη μάσκα του, και παρουσίασε γιά πρώτη φορά ζωντανά, το πρόσωπό του, έπειτα από 50 χρόνια “μυστικότητας”. Κατά τη διάρκεια ενός σώου, στις 5 Φεβρουαρίου του 1984, ένιωσε έναν πόνο στο στήθος. Διεκομίσθη στο νοσοκομείο, αλλά εκεί υπέστη καρδιακή προσβολή. Λίγο αργότερα, ο El Santo δεν υπήρχε πιά.
Η κηδεία του, ήταν η αρμόζουσα για έναν τόσο λαοφιλή και ξεχωριστό ήρωα. Πλάι στη λαοθάλασσα που έσπευσε για το ύστατο χαίρε, όλοι οι μεγάλοι παλαιστές, μασκοφορεμένοι, έμοιαζαν να αποτελούν την συνοδεία του προς τον δρόμο δίχως επιστροφή. Ο κόσμος ήταν τόσο πολύς, που η σωρός του Santo ήταν αδύνατο σχεδόν να μετακινηθεί, πνιγμένη από το μαζεμένο πλήθος. Όπως ο ίδιος είχε ζητήσει, ετάφη με την χαρακτηριστική του μάσκα και την μπέρτα του.
Οι ταινίες του “ταξίδεψαν” ανά τον κόσμο, αν και το όνομα του Santo, άλλαζε από χώρα σε χώρα. Έτσι έγινε γνωστός ως "Samson" στις ΗΠΑ, "Maskedman" στη Γαλλία, "Superman" (!!!) στον Καναδά και "Argos" στις χώρες της Νότιας Ευρώπης.
Εξίσου επιτυχημένη όμως, ήταν και η οικογενειακή του ζωή. Με την πρώτη του γυναίκα απέκτησε 10 παιδιά σε ένα διάστημα 40 ετών, ενώ πλησιάζοντας τα 60, ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε άλλο ένα παιδί.
Την παράδοσή του, συνεχίζει στις μέρες μας, ο γιός του (El Hijo del Santo), με περιορισμένη όμως επιτυχία.
Ενδεικτική Φιλμογραφία :
SAMSON vs THE VAMPIRE WOMEN
SANTO vs FRANKENSTEIN’S DAUGHTER
SANTO IN THE MUMMY’S REVENGE
SANTO FACES BLACK MAGIC
SANTO & THE TREASURE OF DRACULA
SANTO AND THE HOTEL OF DEATH
SANTO vs THE MARTIANS
SANTO vs THE CRIME RAY
SAMSON IN THE WAX MUSEUM
FURY OF THE KARATE EXPERTS

Blue Demon
O δεύτερος “μεγάλος” των ταινών lucha libre, ήταν ο Blue Demon (El Demonio Azul). Οι φίλοι τον φώναζαν χαιδευτικά “Blue”. To πραγματικό του όνομα ήταν Alexander Munoz Moreno και γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1922, στην πόλη Rinconada. Ξεκίνησε να εργάζεται ως εργάτης στο σιδηροδρομικό δίκτυο, αλλά το θηριώδες παράστημά του, τον έφερε σύντομα στα ρίνγκ, στα 26 του χρόνια.
Το σύνολό της καριέρρας του, είναι άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένο με τον El Santο. Ξεκίνησε ως “κακός”, αλλά όταν ο (επίσης “κακός» τότε ) Santo νίκησε τον συν-παλαιστή του (Black Shadow), αφαιρώντας του μάλιστα και την μάσκα, ο Blue αποφάσισε να γίνει “καλός”. Οι σχέσεις των δύο διάσημων παλαιστών, κάθε άλλο παρά εγκάρδιες ήταν. Παρά το φιλικό κλίμα που υποδήλωναν οι πολυάριθμες κοινές συμμετοχές τους σε ταινίες, στην πραγματικότητα η έριδα και η διχόνοια φώλιαζε στις καρδιές τους. Και σε αντίθεση με την κινηματογραφική εικόνα, στην πραγματικότητα οι δυό τους ενεπλάκησαν σε μιά σειρά λυσσαλεών αγώνων μεταξύ τους. Η διαμάχη τους αυτή κράτησε σχεδόν δύο χρόνια (1952-1953), βρίσκοντας εν τέλει τον Blue Demon, ως τον τελικό νικητή και έναν από τους ελάχιστους παλαιστές (αν όχι τον μοναδικό) που κατάφερε να νικήσει τον θρυλικό «ασημένιο μασκοφόρο» κατ’επανάληψη και μάλιστα μαχώμενος πάντα σύμφωνα με τους κανόνες.
Η πρώτη εμφάνιση του στον κινηματογράφο, έγινε το 1962, όταν ήταν ήδη 42 χρονών. Οι οικονομικές απαιτήσεις του Santo είχαν αρχίσει να γίνονται δυσβάσταχτες γιά τους περισσότερους παραγωγούς και έτσι η ανάγκη γιά έναν νέο και “οικονομικό” ήρωα, έφερε τον Blue Demon, στο πάνθεον των ηρώων του κινηματογραφικού lucha libre. Όπως και ο Santo, έτσι και αυτός, δεν έχανε την ευκαιρία να τα βάλει με υπερφυσικούς εχθρούς, να εξιχνιάσει μυστήρια και να απαλλάξει τον κόσμο (ή έστω το Μεξικό) από κάθε λογής κακοποιό.
Εμφανίστηκε συνολικά σε 27 ταινίες, έως και το 1977 ( σε 9 από αυτές, μαζί με τον Santo ). Επίσης διετέλεσε (φιλμικά πάντα) αρχηγός των περιβόητων “Πρωταθλητών της Δικαιοσύνης” (σε 3 ταινίες ). Μέλη τους, το σύνολο σχεδόν των δημοφιλών παλαιστών, με τον Santo ομως, να “απουσιάζει διακριτικά”. Μάλιστα, ο Blue Demon, γιά να μην υστερεί σε τίποτα από τον μασκοφορεμένο αντίζηλό του, είχε και αυτός το δικό του εργαστήριο (με άπειρους δοκιμαστικούς σωλήνες και πολύχρομα λαμπιόνια ) ενώ συνήθως οδηγούσε ένα γαλάζιο Plymouth Barracuda.
Η τελευταία μάχη του στο ρίνγκ, δώθηκε το 1988. Μάλιστα, συν-παλαιστής του, στον στερνό του αγώνα, ήταν ο γιός του, Blue Demon Jr., που ακολούθησε αργότερα τα χνάρια του διάσημου πατέρα του, τόσο επί της οθόνης, όσο και εντός του ρίνγκ. Το 1989, ή ζωή του γυρίστηκε σε φιλμ, υπό τον τίτλο BLUE DEMON, THE CHAMPION.
Δυστυχώς, στις 16/12/2000, ο Blue Demon, αποχαιρέτησε τον γήινο κόσμο. Κατά την επιστροφή του από το γυμναστήριο που διατηρούσε (όπου αρέσκονταν στο να διδάσκει τους νεότερους παλαιστές), υπέστη καρδιακή προσβολή. Ήταν 78 ετών. Όπως και ο Santo, έτσι και ο Blue Demon, ετάφη μαζί με τη γαλάζια μάσκα του και την κάπα του. Σε αντίθεση όμως με τον Santo, ο Blue δεν έβγαλε ποτέ του τη μάσκα, έτσι το πρόσωπό του, παρέμεινε άγνωστο, ακόμα και μετά τον θάνατό του.
Ενδεικτική Φιλμογραφία :
MURDERS OF WRESTLING
BLUE DEMON vs THE SATANIC POWER
BLUE DEMON vs THE DIABOLICAL WOMEN
BLUE DEMON, DESTROYER OF SPIES
SANTO AND BLUE DEMON IN ATLANTIS
SANTO AND BLUE DEMON vs DRACULA AND THE WOLF MAN
THE MANSION OF THE SEVEN MUMMIES

Mil Mascaras
Ο Mil Mascaras ήταν αναμφισβήτητα ο εντυπωσιακότερος όλως των ηθοποιών-παλαιστών. Ο Aaron Rodrigez (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα ), γεννήθηκε το 1939 στο Μεξικό, και στα 26 του χρόνια, έγινε επαγγελματίας παλαιστής. Η επιτυχία ήρθε αμέσως. Με το εκθαμβωτικό και υπερβολικά φανταχτερό στύλ του, έμοιαζε γεννημένος γιά πρωταγωνιστής. Μάλιστα, η επιτυχία του στις ταινίες, ήταν αυτή που τον ώθησε να λαμβάνει μέρος σε περισσότερους ζωντανούς αγώνες, ενώ σε κάθε άλλον παλαιστή-ηθοποιό, συνέβαινε ακριβώς το αντίστροφο.
Η τύχη ήταν από την αρχή με το μέρος του. Ο Blue Demon είχε τραυματιστεί σοβαρά, ενώ ο Santo ζητούσε υπερβολικά ποσά γιά να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Έτσι ο βετεράνος παραγωγός Enrique Vergara, βρήκε στον Mil Mascaras, τo νέο αστέρι που αναζητούσε. Και ήταν μιά πράγματι επιτυχημένη επιλογή. Το αστέρι αυτό, έμελλε να λάμψει στον κινηματογράφο, γιά 24 συναπτά έτη (1966-1990), γυρίζοντας 17 ταινίες.
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον Mil Mascaras, να ξεχωρίζει τόσο πολύ από τους συναδέλφους του ; Το όνομά του, πρόδιδε άμεσα το «μυστικό του όπλο» (τουλάχιστον σε όσους είχαν στοιχειώδεις γνώσεις Ισπανικών), καθώς Mil Mascaras, σήμαινε «Χίλιες Μάσκες». Και ενώ η πάγια τακτική ήθελε τον κάθε παλαιστή να έχει την δική του μοναδική, χαρακτηριστική μάσκα, ο Mil Mascaras έιχε χίλιες από αυτές ! Μάλιστα, φτάνοντας συχνά σε υπερβολή, έβγαζε τη μάσκα του, μόνο και μόνο γιά να αποκαλυφθεί μιά δεύτερη μάσκα, ακόμα πιό φανταχτερή από την πρώτη. H τρέλα με τις μάσκες του Mil Mascaras, είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε στο Μεξικό γίνονταν διαγωνισμοί «σχεδιάστε μιά μάσκα». Οι νικητές είχαν την τύχη ( εκτός από το χρηματικό βραβείο των 25 pesos ), να καμαρώσουν την μάσκα που οι ίδιοι είχαν σχεδιάσει, να φοριέται από τον Mil Mascaras, στον επόμενο αγώνα ή ταινία του
Επίσης ο Mascaras ήταν ο μόνος παλαιστής που εμφανίστηκε και με τα δύο “ιερά τέρατα” του lucha libre ( τον Santo και τον Blue Demon ), ενώ λίγα χρόνια αργότερα συμπρωταγωνίστησε και με τους γιούς τους ( El Hijo del Santo και Blue Demon Jr. ).
Από το σύνολο των παλαιστών του lucha libre, κατάφερε να γίνει ο πλέον διάσημος, στις μεγάλες ομοσπονδίες του wrestling ανά τον κόσμο. Από περιοδεία σε περιοδεία, κατάφερε να γίνει αντικείμενο λατρείας τόσο στη Ιαπωνία (ώπου φημίζεται γιά το «δύκολο» κοινό της ), όσο και στην Αμερική ώπου επισκίασε πολλούς από τους καλύτερους αμερικάνους και διεθνείς παλαιστές, γινόμενος ιδιαίτερα δημοφιλής.
Ενδεικτική Φιλμογραφία :
SECRET OF DEATH
THE VAMPIRE GIRLS
THE VAMPIRES OF COYOACAN
THE MUMMIES OF SAINT ANGEL
MYSTERY IN THE BERMUDAS

Neutron
Το πραγματικό του όνομα ήταν Wolf Ruvinski. Γεννήθηκε στις 30/10/1921 στη Λετονία και η μοίρα έφεραν αυτόν και την οικογένειά του στην Αργεντινή. Με ιδιαίτερη έφεση στον αθλητισμό (τζούντο, μπόξ, κωπηλασία και ράγκμπυ ) δεν άργησε να ασχοληθεί και με το κατς. Περιοδεύοντας σε διάφορες χώρες (Αργεντινή, Περού, Εκουαδόρ ) η τύχη τον έφερε το 1946 στο Μεξικό. Εκεί, μετά από μιά δυναμική πορεία στα ρινγκ, ο Neutron έκανε την (συνηθισμένη πλέον) μετάβαση στον κινηματογράφο. Μετά από μιά σειρά επιτυχημένων ταινιών, η κατάσταση της καρδιάς του άρχισε να χειροτερεύει και εν-τέλει μιά καρδιακή προσβολή, τερμάτισε γιά πάντα την καρριέρα του.
Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα, ήταν η μαύρη μάσκα με τους τρείς λευκούς κεραυνούς. Αντίπαλός του στις περισσότερες ταινίες, ήταν ο δαιμόνιος Dr Caronte, ένα περίεργο κράμα ιατρού-επιστήμονα-παλαιστή, με ιατρική ρόμπα, κολάν παλαιστή, χειρουργικά γάντια και άσπρη μάσκα παλαιστή. Και φυσικά , όπως κάθε κακός δόκτωρ που σέβεται τον εαυτό του, ακολουθείτο από έναν εξίσου σατανικό νάνο.
Η καινοτομία του Neutron, είναι ότι η πραγματική του ταυτότητα (κατά το σενάριο πάντα), δεν απεκαλύπτετο ποτέ. Αντιθέτως, οι σεναριογράφοι, «έδειχναν» τρείς πιθανούς νεαρούς (που συμπτωματικά ήταν ερωτευμένοι και με την ίδια γυναίκα), και ο κάθε θεατής, έπρεπε μόνος του να φανταστεί, ποιός από αυτούς ήταν πραγματικά ο Neutron ( ένα κινηματογραφικό τέχνασμα που είχε ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία, στο αμερικάνικο σήριαλ THE MASKED MARVEL ).
Ο Neutron αρχικά προοριζόταν ως χαρακτήρας γιά σήριαλ, αν και τελικά κατέληξε στις ταινίες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, τα φίλμ του να βρίθουν από τα κλισέ των αμερικάνικων σήριαλ (κυρίως αυτών της Republic), και τα ειδικά εφέ να είναι ιδιαίτερα φτωχά, ακόμα και γιά τα μεξικανικά πρότυπα.
Ενδεικτική Φιλμογραφία :
NEUTRON AGAINST THE DEATH ROBOTS
NEUTRON & THE BLACK MASK
NEUTRON BATTLES THE KARATE ASSASSINS
NEUTRON vs THE MANIAC
NEUTRON vs THE AMAZING Dr CARONTE
NEUTRON TRAPS THE INVISIBLE KILLER

Las Luchadoras
Περισσότερο γνωστές ως “The Wrestling Women”. Μιά ομάδα από γοητευτικές Μεξικάνες παλαίστριες (αν και στη σύνθεσή τους υπήρχε και μιά Αμερικανίδα). Ήταν απλές ηθοποιοί και όχι πραγματικές αθλήτριες αλλά έγιναν αρκετά αγαπητές από τους θεατές, καθώς η πάλη-γυναικών, ήταν αρκετά διαδεδομένη, με φανατικούς οπαδούς. Σε αντίθεση με τους άρρενες συναδέλφους τους, δε φορούσαν μάσκα. Έξάλλου θα ήταν κατάφορη αδικία (και εισπρακτική αποτυχία) να κρύψεις τα πρόσωπα μερικών όμορφων γυναικών. Πρωταγωνίστησαν σε μιά σειρά από ταινίες, κατά τη δεκαετία του 60’. Ενδεικτική Φιλμογραφία :
DOCTOR OF DOOM
WRESTLING WOMEN vs THE AZTEC MUMMY
WRESTLING WOMEN vs THE MURDERING ROBOT
THE PANTHER WOMEN

Τα «μικρότερα» ονόματα
Μπορεί να μην κατάφεραν να κερδίσουν τη δόξα των προαναφερθέντων συμπατριωτών τους, αλλα όλοι άφησαν το στίγμα τους. Εμφανιζόμενοι σε μικρό αριθμό ταινιών ( συνήθως ως βοηθοί των πρωταγωνιστών, είτε συνασπιζόμενοι σε ομαδες και σπανιότερα μόνοι τους ), σχημάτισαν τους δικούς τους πυρήνες φανατικών οπαδών. Τέτοιοι παλαιστές ήταν οι El Medico Assesino (ο δολοφονικός γιατρός), La Sombra Vengadora (η εκδικητική σκιά), Superzan (!!!), Black Shadow, Blue Angel, Tinieblas (σκοτάδι), El Rayo de Jalisco (η αστραπή του Jalisco), El Fantasma Blanco (το λευκό φάντασμα), El Avispon Escarlata (η ερυθρή σφήκα) κ.α.
Ενδεικτική Φιλμογραφία :
SUPERZAN, THE INCREDIBLE
SUPERZAN AND THE SPACE BOY
CASTLE OF THE MUMMIES OF GUANAJUATO
THE THEFT OF THE MUMMIES OF GUANAJUATO
THE CHAMPIONS OF JUSTICE RETURN
TRIUMPH OF THE CHAMPIONS OF JUSTICE
MACABRE LEGENDS OF THE COLONY

Διαθεσιμότητα
Στο εξωτερικό (κυρίως μέσω internet), μπορείτε να προμηθειτείτε αρκετές lucha libre ταινίες, αν και στο σύνολό τους είναι κακής ποιότητας αντίγραφα, συχνά χωρίς καν αγγλικούς υποτίτλους. Τα μεταγλωτισμένα στα αγγλικά έργα είναι ελάχιστα, με εξαίρεση λίγες μόνο ταινίες του Santo. Προσφάτως όμως η Rise-Above Entertainment, κυκλοφόρησε πολλά έργα του Santo, σε εκπληκτικές κόπιες σε DVD, με ικανοποιητικά Extras και πεντακάθαρη εικόνα. Η κυκλοφορία της σειράς, αναμένεται να αναθερμάνει το ενδιαφέρον των παλαιοτέρων και να ανοίξει έναν νέο κόσμο στους νεώτερους. Ελπίζουμε να κυκλοφορήσουν σύντομα και οι περιπέτειες των υπολοίπων «ηρώων».
Στη χώρα μας, κυκλοφόρησε πρόσφατα σε DVD από την Darkside, to Samson vs The Vampire Women (υπό τον τίτλο “στη φωλιά των βρυκολάκων”), ενώ ξεχασμένο σε κάποιο ράφι, δεν αποκλείεται να βρείτε και την βιντεοκασσέτα Νight of The Bloody Apes (ελληνικός τίτλος : “η νύχτα του αιμοδιψη πίθηκου”) του Rene Cardona Jr. Η ταινία δεν αποτελεί κλασσικό παράδειγμα των ταινιών που σχολιάσαμε, αλλα όντας remake του κλασικού Wrestling Women vs the Aztec Ape (με περισσότερο αίμα και γυμνό), προδιαθέτει τον ανυποψίαστο θεατή και τον βάζει έστω και μερικώς στο κλιμα.

Συνοψίζοντας
Ένα ξεχωριστό και αφανές υπο-είδος ταινών, οι μεξικανικές ταινίες lucha libre, έλαβαν το θέση τους στον cult κινηματογράφο. Όντας εξεζητημένο θέαμα, δε θα μπορούσαμε ποτέ να σας ζητήσουμε να τις αγαπήσετε. Δώστε τους όμως την ευκαιρία που τους αξίζει. Ακόμα και αν δε σας γοητεύσουν, σίγουρα θα σας κάνουν να ξεφύγετε (έστω και για λίγο) από την ανιαρή χολυγουντιανή ρουτίνα.