(Άλλη Μια Νύχτα)
του Paul Weitz
(οι δηλώσεις του σεναριογράφου Nick Flynn)

Δε μεγάλωσα με τον πατέρα μου, δεν τον γνώριζα καλά. Είχαν περάσει 18 χρόνια από την τελευταία φορά που τον είχα δει. Έπειτα ήρθε ως φιλοξενούμενος στο άσυλο αστέγων όπου δούλευα. Οι ζωές μας διασταυρώθηκαν και καταφέραμε μ’ αυτό τον τρόπο να γνωριστούμε λιγάκι.
(...) [Στο άσυλο αστέγων] Ο Πολ [Paul Weitz] κι εγώ ήμασταν εκεί στα δείπνα, στα κοινά λουτρά, ακόμα και την ώρα που όλοι πέφτουν για ύπνο. Γνωρίζω ανθρώπους που δουλεύουν ακόμα εκεί, αλλά και άστεγους που φιλοξενούνταν εκείνη την εποχή, και συνεχίζουν να πηγαίνουν εκεί και τώρα.
(...) Την πρώτη φορά που ο Πολ κι εγώ συναντήσαμε τον πατέρα μου, καθίσαμε στο μικρό του διαμερισματάκι για 7 ώρες. Υπήρχαν παντού βιβλία, γραπτά του, σωροί από αντικείμενα παντού. Εγώ του σύστησα τον Πολ λέγοντας, ‘Θα κάνει μια ταινία γύρω από το βιβλίο που έγραψα’. Ο πατέρας μου εντυπωσιάστηκε κάπως, αν και δεν εντυπωσιάζεται εύκολα με τους άλλους – κυρίως εντυπωσιάζεται με τον εαυτό του.
Είχαμε στη διάθεσή μας αρκετό χρόνο για να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Και καθώς ο Πολ συνάντησε τον πατέρα μου αρκετές φορές, υπήρξε μάρτυρας των εξελίξεων μεταξύ μας. Γνωρίζοντας λοιπόν τη σχέση που έχω με τον πατέρα μου τώρα, θέλησε να μεταφέρει λίγη από αυτή την ενέργεια σε συγκεκριμένες σκηνές.
(...) Ο πατέρας μου διαθέτει μεγάλες δόσεις αυτοπεποίθησης, παραφροσύνης και φοβέρας, καθώς επίσης αγνής ευσπλαχνίας και μιας αρχοντιάς. Η σκέψη ότι ο Ντε Νίρο [Robert DeNiro] θα υποδυόταν το συγκεκριμένο ρόλο ήταν τα καλύτερα νέα που θα μπορούσα να είχα ακούσει, αφού όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά έχουν αποδοθεί τέλεια στις ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει.
(...)[Στο άσυλο αστέγων] Ο Μπομπ [Robert DeNiro]παρατήρησε πολλά πράγματα, και είδε κάτι που εγώ δεν είχα ποτέ προσέξει. Οι φιλοξενούμενοι κινούνται μέσα στο χώρο με αυτοπεποίθηση. Όταν μου το ανέφερε, συνειδητοποίησα ότι ήταν αλήθεια. Οι άστεγοι, σε αντίθεση με το πώς κινούνται και συμπεριφέρονται έξω από το άσυλο αστέγων, όπου δε θέλουν να δίνουν στόχο δείχνοντας ευάλωτοι, θεωρούν το άσυλο αστέγων σα σπίτι τους, όπου μπορούν να είναι ασφαλείς, ίσοι μεταξύ τους και να δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)