του Matías Piñeiro

Αυτή η νεανική στο ύφος ταινία είναι ένας στοχασμός για τις περιπέτειες του έρωτα, αλλά και για τις σχέσεις οικειότητας και συμπάθειας στην ηλικία των 20.
Η Sabrina και οι φίλες της συμμετέχουν σε μια παράσταση της Δωδέκατης Νύχτας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Οι πρόβες, οι συζητήσεις στα καμαρίνια για τον έρωτα, το χωρισμό, τις σχέσεις. Οι διαδρομές τους θα συναντηθούν μ’ αυτές της Viola. Μαζί με τον φίλο της διακινεί παράνομα κατεβασμένες, από το internet ταινίες. Τη Viola απασχολούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι απασχολεί και τη Sabrina με τις φίλες της: οι σχέσεις και τα προβλήματα τους.
Κινηματογραφώντας στο μεγαλύτερο μέρος, από κοντινή απόσταση και από διαφορετικές γωνίες λήψεις τα πρόσωπα, των γυναικών πρωταγωνιστών, ο Matias Pineiro κάνει μια γυναικεία ταινία με τον ίδιο τρόπο που έκανε στο κλασικό Χόλιγουντ ο George Cukor. Παράλληλα όμως, σχεδιάζει και το πορτραίτο του έρωτα και των σχέσεων στην ηλικία μετά τα 20, μέσα από ένα σινεμά διαλογικό και γι’ αυτό επιγονικό του Eric Rohmer.
Μέσα από τις συνεχείς επαναλήψεις των διαλόγων του θεατρικού έργου του Σαίξπηρ, ο σκηνοθέτης δημιουργεί έναν ισχυρό δεσμό ανάμεσα στο θέατρο και την αληθινή ζωή: υπάρχει μια διαρκής αλληλεπίδραση ανάμεσα στο θεατρικό κείμενο και την αφήγηση. Τα παιχνίδια του έρωτα και της αποπλάνησης: αυτά βρίσκονται στο κέντρο των συζητήσεων αλλά και της δραματικής πλοκής. Διαδρομές που συγκλίνουν και τέμνονται αλλά και κάποιες που αποκλίνουν, οι «μηχανισμοί» του έρωτα και της συμπάθειας, οι αλήθειες  και τα ψέματα του έρωτα, το φλερτ, η ερωτική προσέγγιση: η ταινία ιχνογραφεί, άλλοτε με λεπτομέρεια και άλλοτε όχι, αλλά πάντα με συμπάθεια ένα πολύπλοκο πλέγμα κοινωνικής, συναισθηματικής και ερωτικής ζωής, τόσο τυπικής για όσους διανύουν τη τρίτη δεκαετία της ζωής τους.

Δημήτρης Μπάμπας

 

Normal 0