Αλέκος Ζάννας, γιος του Παύλου Ζάννα και επιμελητής της έκδοσης «H Τέχνη στη Θεσσαλονίκη»
Η λέσχη ξεκίνησε με το τέλος του Εμφύλιου Πολέμου και ήταν ένα τολμηρό εγχείρημα. Η πρώτη προβολή έγινε στον κινηματογράφο «Μακεδονικόν» με την ταινία Los Olvidados του Λουίς Μπουνιουέλ και ψυχή της Λέσχης ήταν ο εικοσιεξάχρονος τότε Παύλος Ζάννας. Ήταν μια ταινία-σοκ για τους θεατές -μια κυρία είχε λιποθυμήσει κιόλας κατά την διάρκεια της επεισοδιακής προβολής. Στα έντεκα χρόνια λειτουργίας της προβλήθηκαν 300 ταινίες και έγινε σημαντικός πόλος αναφοράς για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, με 400 νέα μέλη (τον μεγαλύτερο αριθμό μελών που μπορούσε να δεχθεί) κάθε χρόνο.
Η Λέσχη συνεργάστηκε αρχικά με την Κινηματογραφική Λέσχη Αθηνών της Αγλαΐας Μητροπούλου και αργότερα με την Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών του Ρούσσου Κούνδουρου. Στις προβολές (που πολύ γρήγορα έγιναν κυριακάτικες) μοιράζονταν και έντυπες εισηγήσεις, παράλληλα με την προφορική εισήγηση του Παύλου Ζάννα και τη συζήτηση που ακολουθούσε μετά την προβολή. Η τελευταία προβολή της λέσχης έγινε την Κυριακή 16 Απριλίου 1967. Μέσα από τις 300 περίπου ταινίες και τα αφιερώματα που παρουσιάστηκαν στα έντεκα αυτά χρόνια, δόθηκε στο κοινό της Θεσσαλονίκης η δυνατότητα να έρθει σε επαφή με τις σημαντικές στιγμές του κινηματογράφου και να αναδειχθούν σκηνοθέτες από την πόλη. Οι εισηγήσεις της λέσχης παρουσιάζονται μισόν αιώνα αργότερα από τις εκδόσεις «Ερμής» και την Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» ως ένας τόμος-αποχαιρετισμός σε μια λέσχη που σταμάτησε απότομα. Αλλά και ως χαιρετισμός σε όσους τον διαβάσουν.
Ιωάννα Μανωλεδάκη, ζωγράφος- σκηνογράφος και ομότιμη καθηγήτρια Σκηνογραφίας στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.
Ο Παύλος Ζάννας έριξε τον σπόρο για να γνωρίσει το κοινό της Θεσσαλονίκης την τέχνη του σινεμά. Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος και φίλος, ένας νέος με ήθος και πάθος για το σινεμά που ενθουσίασε και εκπαίδευσε το κοινό με αποτέλεσμα την ραγδαία ανάπτυξη του κινηματογράφου. Για όσους ζήσαμε εκείνη την εποχή είναι σαν μια κιβωτός αναμνήσεων. Ξαναζούμε την πνευματική περιπέτεια που μας εξέλιξε. Από την πρώτη προβολή της λέσχης είχαμε καταλάβει πως δεν θα είναι ένας διασκεδαστικός περίπατος. Από τότε άλλαξαν πολλά, αλλά οι ταινίες που έμειναν στο μυαλό μας, είναι εκείνες που πλέον παρουσιάζονται μόνο σε ειδικά αφιερώματα.
(Εισηγήσεις στην παρουσίαση του βιβλίου «H Τέχνη στη Θεσσαλονίκη» που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 9/3/2017 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας στο Ολύμπιον, στα πλαίσια του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης)
