του Christopher Zimmerman

Περιγραφόμενη από τον Allen Ginsburg ως μια «αυθόρμητη bop προσωδία», η  Beat λογοτεχνία πρέπει να διαβάζεται δυνατά: προορίζεται για να ακούγεται.
Έτσι, κάθε ένα από τα τρία τμήματα του Beat Films /Film Beats ξεκινά με μια ηχογράφηση ενός από τους τρεις σημαντικότερους Beat συγγραφείς που διαβάζουν ένα έργο τους.

Ι.
Delirious Beats
Ηχογράφηση: Ο Jack Kerouac διαβάζει το On the Road  
Ακούγοντας τον Kerouac να διαβάζει το On The Road, του πιο διάσημου Beat μυθιστορήματος, έχουμε  μια εικόνα από την αυθόρμητη, την “εν θερμώ” be-bop προσέγγιση της πεζογραφίας του, η οποία διαμορφώνεται με τον ίδιο τρόπο που ένας σαξοφωνίστας της τζαζ διαμορφώνει την αυτοσχεδιαστική γραμμή του.

Robert Frank & Alfred Leslie
Pull My Daisy (1959)
Ένα σημαντικό έργο στην ιστορία του πρωτοποριακού κινηματογράφου, το Pull My Daisy είναι η πεμπτουσία της Beat ταινίας - η μόνη ταινία στην παραγωγή της οποίας συμμετέχει ένα cast από τους πιο σημαντικούς Beat συγγραφείς -Kerouac, Ginsburg, Orlovsky, Corso.  (...) Αφηγείται την ιστορία ενός επισκόπου και της μητέρας του που επισκέπτονται τον Milo, έναν εργάτη στους σιδηροδρόμους. Οι ποιητές φίλοι του Milo -Ginsburg, Orlovsky, Corso- αμφισβητούν με τρόπο παραληρηματικό τον επίσκοπο σχετικά με το νόημα της ζωής, της τέχνης και της ποίησης. Η «αυτοσχεδιαστική» αφήγηση του Kerouac, η κινηματογράφηση των Frank και Leslie και τα γεμάτα ενεργητικότητα  αστεία του cast δημιουργούν ένα κινηματογραφικό παράθυρο μέσα από το οποίο παρουσιάζεται ο αυθορμητισμό και το «νέο όραμα» των Beats.

Adolfas Mekas
Hallelujah The Hills (1963)
Ο Adolfas Mekas δημιούργησε μια εξωφρενική παραληρηματική φάρσα που, με τον λυρισμό της, αποκαλύπτει μια γεμάτη αυθορμητισμό ποίηση και μια  συγκεκριμένη Ζεν ηρεμία. Αυτή η απερίσκεπτα ενθουσιώδης ταινία αφηγείται, με έναν μη γραμμικό και ασυνεχή τρόπο, την ιστορία του Jack και του Leo οι οποίοι και οι δύο είναι ερωτευμένη με τη Vera. (...) Η κωμωδία του Mekas είναι ένας παιάνας  στην ιστορία του κινηματογράφου, καθώς συντίθεται από τόσο ετερόκλιτες αναφορές: η κωμωδία slapstick του Chaplin,  οι ταινίες σαμουράι, η αφηγηματική ασυνέχεια του πειραματικού underground σινεμά και επιπλέον μια παρωδία των αντιλήψεων του γαλλικού Νέου Κύματος. Με μια αίσθηση απροσδόκητου και γεμάτη από Αμερική, αυτή η ταινία έχει ως απόσταγμα τη φρεσκάδα των συναισθημάτων που  υπάρχουν στην καρδιά της Beat λογοτεχνίας και κινηματογράφου.

ΙΙ.
Spontaneity, Movement, Flux
Ηχογράφηση: Ο Allen Ginsberg διαβάζει το Howl

Stan Brakhage
Desistfilm (1954)
(...) Η κινηματογραφική κάμερα συμμετέχει και και εμπλέκεται στην έκφραση της επιθυμίας, της απογοήτευσης, της παράνοιας και της βίας -συμπτώματα της ανησυχίας που κρύβεται κάτω από τα άκαμπτα κοινωνικά πρότυπα της δεκαετίας του 1950.

Harry E. Smith
No. 11: Mirror Animations (1956-57)
(...) Ζωγραφισμένα άμεσα πάνω στο σελιλόιντ και  “πειραγμένα”, τα ζωντανά και επίπονα στη δημιουργία τους κολλάζ του Smith, κατά ένα παράδοξο τρόπο επιτυγχάνουν μια αίσθηση αυθορμητισμού και ρυθμού, που ενισχύεται από τις ηχογραφήσεις τζαζ μουσικών που αυτοσχεδιάζουν και οι οποίες συχνά επιλέγονται για  να συνοδεύσουν τις εικόνες. Η ταινία No. 11 Mirror Animations συγχρονίζει τη cut-up τεχνική του animation και τιυ κολάζ με μια ηχογράφηση του Misterioso του Thelonious Monk.

Stan Vanderbeek
Wheeeeels No. 1 (1958)
Το οραματικό έργο του Stan Vanderbeek που περιέχει πίνακες ζωγραφικής σε κίνηση και κολάζ συνδυάζει το πνεύμα των σουρεαλιστικών και ντανταϊστικων κολάζ και του εξπρεσιονισμού των Beats μαζί με μια πολιτισμική κριτική μέσω ειρωνικών αντιπαραθέσεων. Το Wheeeeels Νο. 1 διερευνά διεξοδικά την αμερικανική κουλτούρα του αυτοκινήτου, την ιδεολογία της κίνησης, της ταχύτητας και της αυτοματοποίησης, καθώς και το  υπογάστριο της αδηφάγου καταναλωτικής εμμονής.

Shirley Clarke
Bridges-Go-Round (1958)
(...) Μια μελέτη της διαρκούς κίνησης στην οποία το «χορογραφημένο μοντάζ» της Shirley Clarke μετατρέπει τις γέφυρες του Μανχάταν σε ένα χορό της πόλης. Η  Clarke απελευθερώνει αυτές τις στατικές καμάρες των γεφυρών, καταγράφοντας έτσι, μέσω του ρυθμικού μοντάζ και της επικάλυψης σκηνών που έχουν τραβηχτεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες, την ιλιγγιώδη κίνηση της αστικής ζωής.

Stan Brakhage
Anticipation of the Night (1958)
Αναμφισβήτητα η πρώτη ταινία που οικοδομείται από τη φαινομενολογική εμπειρία του βλέμματος και σηματοδοτεί μια ριζική αλλαγή στις τεχνικές και την αισθητική της πειραματικής ταινίας.

III.
Phenomenology of the Cut-up
Ηχογράφηση: Τα ηχητικά πειράματα του Burroughs χρησιμοποιώντας την τεχνική "cut-up" όπως αυτή εφαρμόζεται στην ακουστική εμπειρία.
Σε συνεργασία με τον Ian Sommerville,  ο Burroughs έκανε τις ηχογραφήσεις, που κυκλοφορήσαν με τον τίτλο Break Through στο Grey Room, γύρω στο 1965.

Antony Balch, William Burroughs, Brion Gysin
William Buys a Parrot (1963)
Towers Open Fire (1963)
The Cut-ups (1966)
Bill and Tony (1972)

Ο συγγραφέας William Burroughs και ο καλλιτέχνης Brion Gysin συναντήθηκαν με τον Antony Balch στο Beat Hotel στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του 1960, και εξερευνούσαν τις τεχνικές  cut-up  και του fold-in. Ο Burroughs έγραψε στον Ginsburg τον Σεπτέμβριο του 1960 ότι «το cut-up  ήταν ένα εργαλείο, μια μεταβατική γέφυρα για περάσματα που δεν μπορούσαν λογικά να συνδέονται». (...) Η μέθοδος cut-up – κόψιμο του φιλμ σε κομμάτια 12 ιντσών και τυχαία σύζευξη τους – και η ένωση τους στη συνέχεια οδήγησε σε αποκαλυπτικές φιλμικές εμπειρίες.

Copyright © 2010 Christopher Zimmerman

(αποσπάσματα από ένα μεγαλύτερης έκτασης κείμενο που δημοσιεύτηκε στον κατάλογο του Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου/ Images and Views of Alternative Cinema 2010. Οι ταινίες που αναφέρονται προβλήθηκαν στα πλαίσια του φεστιβάλ Images and Views of Alternative Cinema 2010. Το πρωτότυπο βρίσκεται στη διεύθυνση http://cmzimmermann.blogspot.com/ . Απόδοση Δ.Μ.)