(γράφει ο Σωτήρης Ζήκος)

Επίτηδες διαλέγω εκείνες τις προβολές στις αίθουσες στις οποίες ακολουθούν και (Q&A) συζητήσεις, όπου υπάρχουν θέματα να διευκρινιστούν και πληροφορίες να δοθούν από τους ίδιους τους συντελεστές, που ολοκληρώνουν έτσι την εμπειρία πρόσληψης της ταινίας και αυτή η ανάδραση (feedback) αν επιτύχει, μας βγάζει από τη θέση του παθητικού θεατή που απλώς καταναλώνει εικόνες.  
Έτσι συνέβη και μετά την προβολή της ταινίας “Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο” / Najsreќniot Čovek na Svetot (2022) της Τεόνα Στρούγκαρ Μιτέφσκα, που αφηγείται τη συνάντηση της Βόσνιας Άσια και του Σερβοβόσνιου Ζόραν, 20 περίπου χρόνια μετά το “τραύμα”, από τότε που μέσα στη συνθήκη ενός άγριου πολέμου βρέθηκαν -ανώνυμοι- σε μια θανατηφόρα εμπλοκή θύματος και θύτη, την οποία ποτέ δεν ξέχασαν και ποτέ δεν ξεπέρασαν...
Κι αυτή ήταν μια από τις καλύτερες συζητήσεις γιατί η σκηνοθέτιδα είχε τη διάθεση να μιλήσει εκτενώς, τόσο για ζητήματα δραματουργικά όσο και πολιτικά, να μιλήσει με πάθος, ν' απαντήσει με παρρησία στα δύσκολα, να συγκινηθεί, να σκεφτεί εκείνη την στιγμή -με ερέθισμα μια ερώτηση- κάτι καινούργιο για να εξηγήσει... να εξομολογηθεί πως η συνεργασία για την πραγματοποίηση αυτής της ταινίας την άλλαξε, την έκανε “καλύτερο άνθρωπο”!

(Νοέμβρης 2022)