Waiting for the Barbarians, Ciro Guerra
Ένας δικαστής, διοικητής ενός απομονωμένου οικισμού στα σύνορα μιας ανώνυμης αυτοκρατορίας, προσβλέπει σε μια εύκολη συνταξιοδότηση. Όμως η άφιξη του συνταγματάρχη Joll, του οποίου το καθήκον είναι να αναφέρει τις δραστηριότητες των βαρβάρων και την κατάσταση ασφαλείας στα σύνορα, αλλάζει την κατάσταση. Ο Joll διεξάγει μια σειρά ανακρίσεων. Η μεταχείριση των βαρβάρων στα χέρια του και τα βασανιστήρια που υφίσταται μια νεαρή αιχμάλωτος οδηγούν τον δικαστή σε κρίση συνείδησης και μια δονκιχωτική εξέγερση.
Με τους Mark Rylance, Johnny Depp, Robert Pattinson, Gana Bayarsaikhan, Greta Scacchi.
Ο Ciro Guerra, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: “Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στην προσαρμογή του μυθιστορήματος του J.M. Coetzee, σκέφτηκα ότι η ιστορία διαδραματιζόταν σ’ μακρινούς τόπους και σε μακρινούς χρόνους. Καθώς όμως η κινηματογραφική διαδικασία προχωρούσε, ο μακρινός χρόνος και τόπος άρχισαν να έρχονται όλο και πιο κοντά μας. Τώρα που τελειώσαμε, η ιστορία έχει με κάποιο τρόπο διαμορφωθεί σε μια ιστορία για την εποχή μας.”
La mafia non è più quella di una volta, Franco Maresco
Το 2017, 25 χρόνια μετά τις βομβιστικές επιθέσεις Capaci και Via D'Amelio, ο Franco Maresco αποφάσισε να κάνει μια νέα ταινία. Το κίνητρο ήταν μια πρόσφατη δουλειά του που είχε αφιερώσει στην Letizia Battaglia, τη φωτογράφο που ήταν στη δεκαετία του ογδόντα, με μέσο τις φωτογραφίες της αφηγήθηκε τους πολέμους της Μαφίας και συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των New York Times 2017 με τις πιο ισχυρές γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο.
Ο Maresco τοποθέτησε με την Letizia μια εικόνα από την άλλη πλευρά: τον Ciccio Mira, τον «θρυλικό» διοργανωτή των εκδηλώσεων του δρόμου που είχε ήδη διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στο ντοκιμαντέρ Belluscone Una storia siciliana του Maresco το 2014..
Ο Franco Maresco, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: “Αυτή η ταινία είναι η αναπόφευκτη συνέχεια της Belluscone. Una storia siciliana, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ της Βενετία το 2014. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο, πέντε χρόνια αργότερα, να αφηγηθώ ξανά μια ιστορία με τραγουδιστές και τη μαφία. Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι προχώρησα περισσότερο από την προηγούμενη ταινία. Σε ένα χώρο, όπου η διάκριση μεταξύ καλού και κακού, μεταξύ μαφίας και αντι-μαφίας, έχει χαθεί και όλα, τώρα, έχουν καταπέσει σε ένα θέαμα χωρίς τέλος και χωρίς κανένα νόημα”.
(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας. επιμέλεια Δ.)
