Dorogie Tovarischi! (Dear Comrades!), Andrei Konchalovsky
ΕΣΣΔ, Novocherkassk, 1962. Η Lyudmila είναι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Είναι ένθερμη υποστηρικτής του καθεστώτος και περιφρονεί κάθε μορφή διαφωνίας. Κατά τη διάρκεια απεργίας στο τοπικό εργοστάσιο ηλεκτροκινητήρων, γίνεται μάρτυρας  των πυροβολισμών εναντίον των διαδηλωτών από το στρατό που έστειλε η κυβέρνηση για να καταστείλει την απεργία: μια αληθινή σφαγή. Ένα γεγονός που την συνταράσσει. Η πόλη γίνεται το θέατρο ταραχών: συλλήψεις, καταδίκες και απαγόρευση της κυκλοφορίας. Πολλοί άνθρωποι τραυματίζονται και αρκετοί εξαφανίζονται. Ακριβώς εκείνες τις μέρες η κόρη της Lyudmila ξαφνικά εξαφανίζεται. Παρά  τον αποκλεισμό της πόλης, τις συλλήψεις και την απόπειρα συγκάλυψης  από τις αρχές, η Lyudmila ξεκινά την  αγωνιώδη αναζήτηση της  κόρης της.
Η ταινία βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη στις 2 Ιουνίου 1962 στο Novocherkassk και κρατήθηκε μυστική μέχρι τη δεκαετία του '90. Η έρευνα ξεκίνησε το 1992. Τα θύματα θάφτηκαν σε τάφους με ψεύτικα ονόματα, ώστε να μην μπορούν να βρεθούν ποτέ. Οι ένοχοι  δεν  έχουν καταδικαστεί  ποτέ.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει:  «Ήθελα να κάνω μια ταινία για τη γενιά των γονιών μου, εκείνη που πολέμησε και επέζησε του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου με την πεποίθηση ότι ήταν τιμητικό να πεθάνεις «για την πατρίδα, για τον Στάλιν» και την  άνευ όρων εμπιστοσύνη στους στόχους του κομμουνισμού: Δημιουργήστε μια νέα κοινωνία μέσα από τις  προσπάθειες εκατομμυρίων ανθρώπων. Ήθελα να αναπαραστήσω με απόλυτη ακρίβεια τα γεγονότα που αληθινά συνέβησαν, και την εποχή τους, μια  εποχή κατά την οποία η ιστορία αποκάλυψε το ανεκπλήρωτο χάσμα μεταξύ των κομμουνιστικών ιδανικών και της τραγικής πραγματικότητας των γεγονότων. Αυτή η ταινία είναι αφιερωμένη στην αγνότητα αυτής της γενιάς, τις θυσίες της και την τραγωδία με την οποία ήρθε αντιμέτωπη  όταν οι μύθοι της κατέρρευσαν και τα ιδανικά της προδόθηκαν» .

Śniegu już nigdy nie będzie (Never Gonna Snow Again), Małgorzata Szumowska, Michał Englert
Ένας μασέρ από την Ανατολή μπαίνει στη ζωή των πλούσιων κατοίκων μιας κλειστής  κοινότητας. Παρά τον πλούτο τους, οι κάτοικοι εκπέμπουν μια εσωτερική θλίψη, μια λαχτάρα. Τα χέρια του μυστηριώδους νεοφερμένου θεραπεύουν, το βλέμμα του φαίνεται να διεισδύει στις ψυχές τους. Για αυτούς, η ρωσική προφορά του ακούγεται σαν ένα τραγούδι από το παρελθόν, μια ανάμνηση της φαινομενικά ασφαλούς παιδικής τους ηλικίας. Ο Ζένια, γιατί αυτό είναι το όνομά του, αλλάζει τη ζωή τους.
Οι σκηνοθέτες της ταινίας δηλώνουν: «Οι πρωταγωνιστές της ταινίας επικεντρώνονται κυρίως στον δικό τους μικρό και άνετο κόσμο, τον οποίο θεωρούν δεδομένο. Ωστόσο, κάτω από την επιφανειακή στιλπνότητα, αναζητούν κάτι πιο πνευματικό, χαρακτηρίζονται από μια σχεδόν υπαρξιακή λαχτάρα για κάτι που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Οι χαρακτήρες μας αναζητούν την σωματική επαφή, την οικειότητα, το σεξ, την κατανόηση, την ελευθερία. Από  οικονομική άποψη είναι πλούσιοι, και όμως πνευματικά είναι κενοί. Προβάλλουν τις φαντασιώσεις τους σε έναν ξένο που εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή τους και ενεργεί ως καθρέφτης στον οποίο μπορούν να δουν τον εαυτό τους πολύ καθαρά. Τους προσφέρει μια παροδική ανακούφιση. Είναι δύσκολο να πούμε αν αυτή η εμπειρία είναι αυθεντική ή απλώς μια ψευδαίσθηση. Είναι το μαγικό δάσος όπου βρίσκονται με τον ξένο απλώς ένα κομμάτι της φαντασίας τους, των φόβων και των επιθυμιών τους, ή υπάρχει πραγματικά; Ένα μυστήριο βρίσκεται στον πυρήνα της ταινίας μας. Θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε το κοινό να προβληματιστεί σχετικά με την κατάσταση της Ευρώπης σήμερα. Στόχος μας είναι να θέσουμε κάποιες ερωτήσεις, , με χιούμορ, αλλά χωρίς προκατάληψη από την πλευρά μας.»

(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας. επιμέλεια Δ.)