«Πες μου για τον εαυτό σου για  να καταλάβω τον κόσμο»
Προερχόμενες από 16 διαφορετικές χώρες,  κάθε μια από τις 20 ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος μικρού μήκους ταινιών της φετινής  Berlinale,  ακολουθεί τη δική της προσέγγιση της πραγματικότητας. Ορισμένες εξετάζουν την αποικιακή ιστορία και βρίσκουν νέους τρόπους να την ερμηνεύσουν, (Al motociclista no le cabe la felicidad en el traje, Strange Object, One Hundred Steps), κάποιες αντιτίθενται στην πολιτική βία (International Dawn Chorus Day)   και στη δεξιά τρομοκρατία για να μας εμποδίσουν να ξεχάσουμε (Deine Strasse).  Άλλες πάλι έρχονται αντιμέτωπες με το προσωπικό ή οικογενειακό τραύμα προκειμένου να βρουν απαντήσεις (A Love Song in Spanish, Nanu Tudor). Καλούνται να αντιμετωπίσουν την κοινωνία  (Vadim na progulke, Das Glitzern im Barbieblut, One Thousand and One Attempts to Be an Ocean) ή να αμφισβητήσουν τους θεσμούς της (Rehearsal). Σε κάποιες υπάρχει  έντονη επιθυμία να καταλάβουμε (Zonder Meer) και να μας καταλάβουν (Easter Eggs, Si t’as un coeur, Xia Wu Guo Qu Le Yi Ban, Les Attendants, More Happiness). Τέλος υπάρχουν και αυτές που ανανεώνουν την έννοια της συντροφικότητας  (Luz de Presença, Blastogenese X) ή ανοίγουν διάπλατα παράθυρα στο μέλλον (Ventana).

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]