Κάννες, ανταπόκριση: Δημήτρης Εϊπίδης
Ημερομηνία: 27/05/2012 
Πλησιάζουμε στο τέλος του 65ου Φεστιβάλ των Καννών και οι φήμες πληθαίνουν σχετικά με το ποιος θα φύγει με τον πολυπόθητο Χρυσό Φοίνικα. Ανεξαρτήτως προβλέψεων όμως, αυτό που έχει σημασία είναι η ίδια η κινηματογραφική εμπειρία, που δεν αποτιμάται σε βραβεία αλλά στην ουσία του κινηματογράφου.
Η αυλαία πέφτει, κάποιοι φεύγουν νικητές, άλλοι ηττημένοι, ωστόσο ο κύκλος των ταινιών δεν περιορίζεται σε ένα φεστιβάλ. Δεν πιστεύω άλλωστε ότι μια διάκριση κάνει μια ταινία καλύτερη ή χειρότερη. Οι ταινίες θα κάνουν τον κύκλο τους στις αίθουσες ή σε άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο και θα διεκδικήσουν το κοινό που τους ταιριάζει.
Στην κατηγορία «Ένα κάποιο βλέμμα» ξεχώρισαν για το δημιουργικό βλέμμα και την άρτια καλλιτεχνική αισθητική τους ο Νταρεζχάν Ομιρπάγιεφ από το Καζακστάν και η Άιντα Μπέγκιτς από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ο πρώτος με το «Student» και η δεύτερη με το «Children of Sarajevo». Ο Χαβιέ Ντολάν από τον Καναδά προκάλεσε ποικίλα σχόλια με το «Lawrence Anyways» και τα περισσότερα από αυτά μάλλον όχι και τόσο θετικά, ενώ υπάρχει μια διχογνωμία σχετικά με το «Mystery» του Κινέζου Λου Γε το οποίο έχει αποσπάσει διττές κριτικές.

ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ
Φέτος το διαγωνιστικό πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον και πολλές ταινίες ικανοποίησαν σε γενικές γραμμές το κοινό και τους κριτικούς. Δεν υπήρξαν φοβερές εκπλήξεις ή σκάνδαλα (που ταλάνισαν την περσινή διοργάνωση με πρωταγωνιστή τον Λαρς Φον Τρίερ), ίσως μόνο κάποιες αποκαλύψεις, όπως για παράδειγμα το ότι ο πρωταγωνιστής του «Reality» (σκηνοθεσία Ματέο Γκαρόνε), Ανιέλο Αρένα, βρίσκεται στη φυλακή από το 1993 καταδικασμένος για φόνο. Για τις ανάγκες της ταινίας ο Αρένα έβγαινε από τη φυλακή με αστυνομική συνοδεία και επέστρεφε στο κελί του μετά το πέρας των γυρισμάτων.
Η προσοχή στο φετινό Φεστιβάλ Καννών ήταν στραμμένη στα νέα πρόσωπα, στους μεγάλους σκηνοθέτες και στις ταινίες.
Το «On the road» του Βάλτερ Σάλες, κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Τζάκ Κέρουακ, αν και πολυαναμενόμενο, δεν έπεισε κοινό και κριτικούς. Η ταινία έλαβε ένα μετριοπαθές χειροκρότημα, αλλά και κάποιες σκόρπιες αποδοκιμασίες. Η πλειοψηφία του κοινού έμεινε αδιάφορη και απογοητευμένη. Έτσι η ταινία από το μεγαλύτερο φαβορί κατέληξε στη χαμηλότερη κατάταξη για το βραβείο.

ΒΑΘΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Ανατροπές στα προγνωστικά έφερε και η περίπτωση του Κεν Λόουτς. «Ο Λόουτς κωμωδία;» ήταν το ερώτημα που γεννήθηκε σε πολλούς. Ωστόσο, όση κι αν ήταν η επιφυλακτικότητα και η καχυποψία, το κοινό χειροκρότησε θερμά τη -γεμάτη χιούμορ, ελπίδα, αισιοδοξία και... σκοτσέζικο μαλτ ουίσκι- ταινία. Δεν πρόκειται για μια κωμωδία με τη συμβατική έννοια του είδους. Όχι, πρόκειται για μια θετική και γεμάτη οπτιμισμό προσέγγιση στις ζωές των νέων της Γλασκόβης που οδηγούνται στην ανέχεια, το περιθώριο και την απελπισία λόγω της ανεργίας που μαστίζει τις φτωχογειτονιές της πόλης. Ο Λόουτς σχολιάζει και καυτηριάζει με αιχμή τις κοινωνικές συνθήκες και ενθαρρύνει έμμεσα τους νέους να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους και να πεισμώσουν, μέχρι να δουν τα όνειρά τους να γίνονται πραγματικότητα.
To «The Hunt» του Τόμας Βίντερμπεργκ δίχασε. Η επιλογή του θέματος, το σενάριο και η κινηματογράφηση κρίθηκαν και αναλύθηκαν ενδελεχώς. Από κάποιους χαρακτηρίστηκε μέχρι και απλοϊκή, αλλά από την άλλη η ταινία βρήκε φανατικούς θαυμαστές. Μένει να δούμε πώς θα πάει στις αίθουσες και εκτός του φεστιβαλικού δικτύου.
Ο Χάνεκε συγκίνησε πολύ με το «Amour», το οποίο βρέθηκε αμέσως ανάμεσα στα πιο δυνατά φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα. Η συνταγή του ήταν απλή και η προσέγγισή του βαθιά ανθρώπινη. Η δύναμη χιλιάδων λέξεων που θα μπορούσαν να περιγράψουν την αγάπη και την αφοσίωση εκφράζεται με τα σώματα και τα βλέμματα των πρωταγωνιστών. Δικαίως λοιπόν κάποιοι τους κατατάσσουν ανάμεσα στα φαβορί.

ΤΙ ΞΕΣΗΚΩΣΕ ΤΗΝ ΚΡΟΥΑΖΕΤ
Μια ξεχωριστή ταινία, που δεν συζητήθηκε πολύ μεν αλλά διέγειρε τις εντυπώσεις του κοινού και έφερε πάλι στο προσκήνιο τον συνεσταλμένο, λιγομίλητο και ευγενικό Σεργκέι Λοζνίτσα, ήταν το «In the fog». Το σινεμά του Λοζνίτσα είναι ένας καθρέφτης της ιδιοσυγκρασίας του. Το «In the fog» είναι μια ταινία αισθητικά και κινηματογραφικά άρτια, με καλές ερμηνείες και συναρπαστική φωτογραφία. Μπορεί να μην είναι από τις πλέον δυναμικές συμμετοχές, αλλά σίγουρα θα αποκτήσει ένα κοινό που είναι κινηματογραφικά ώριμο και αναζητά πάντα κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο.
Τέλος, το «Holy Motors» του τρομερού παιδιού της γαλλικής κινηματογραφίας Λέος Καράξ ξεσήκωσε την Κρουαζέτ. Του πήρε 13 χρόνια για να ολοκληρώσει την ταινία του και ο κόπος φαίνεται να τον δικαιώνει. Με την ιδιόμορφη γραφή του και τις ανατρεπτικές κινηματογραφικές του φόρμες ο Καράξ επέστρεψε στις Κάννες με μια ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Οι πρωταγωνιστές του περνούν σκληρές δοκιμασίες και η υποκριτική τους δυναμική φτάνει στα άκρα. Το «Holy Motors» είναι σίγουρα μία από τις πιο εντυπωσιακές συμμετοχές στο φετινό πρόγραμμα και μία από τις πιο πιθανές επιλογές της επιτροπής για ένα ή για κάποια από τα βραβεία.

(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδόνια 27/05/2012 )