Προκλήσεις υψηλού επιπέδου για τις ερμηνεύτριες στις ταινίες που διεκδικούν φέτος τα Οσκαρ

της Melena Ryzik/ The New York Times

Ερμηνεύοντας τη Λίσμπετ Σαλάντερ στο φιλμ του Ντέιβιντ Φίντσερ «Το κορίτσι με το τατουάζ», η Ρούνεϊ Μάρα σπανίως κοιτάζει στα μάτια τον συνομιλητή της. Το βλέμμα της είναι στραμμένο κάτω, στο πλάι –οπουδήποτε αλλού εκτός από το πρόσωπο των συμπρωταγωνιστών της, είτε είναι φιλικοί είτε όχι.
Η έλλειψη επικοινωνίας με τα μάτια αναφέρεται στο βιβλίο του Στιγκ Λάρσον, στο οποίο βασίστηκε η ταινία, στοιχείο που πρόσεξαν πολύ η ηθοποιός και ο σκηνοθέτης. «Είναι κάτι για το οποίο μιλούσαμε σ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, αλλά και στα δοκιμαστικά, γιατί είχε μεγάλη σημασία», είπε η ηθοποιός, η οποία πέρασε μήνες κάνοντας δοκιμές για τον ρόλο.
Η Ρούνεϊ Μάρα (υποψήφια για Οσκαρ Α΄ ρόλου) υπέστη σειρά μεταμορφώσεων και επίπονων ασκήσεων για να παίξει τη Λίσμπετ: έβαψε και ξέφτισε τα μαλλιά της, έκανε piercing στο στήθος της, ξύρισε τα φρύδια της, έμαθε να οδηγεί μοτοσικλέτα, ασκήθηκε στο κικ μπόξινγκ και στην κυβερνο-πειρατεία, έκανε μέχρι και μαθήματα σκέιτ μπόρντινγκ. «Μπορώ τώρα να παραβγώ στο σκέιτ και έναν 14χρονο», λέει.
Ωστόσο, το να θυμάται πότε να μην κοιτάζει στα μάτια αποδείχτηκε η πιο μεγάλη δοκιμασία, όπως είπε μιλώντας μας στο τηλέφωνο. «Ηταν πραγματικά δύσκολο, γιατί το να ακούς είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ηθοποιία, και πολλοί άνθρωποι ακούν μέσω της οπτικής επαφής. Νιώθεις πάντα ότι δεν δίνεις αρκετά στον άλλο. Μου χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να το συνηθίσω».
Μαζί με την έρευνα των προσώπων που υποδύονται, τη μελέτη των διαλόγων και τα στρώματα του μακιγιάζ, οι γυναίκες ηθοποιοί που θα διεκδικήσουν φέτος τα Οσκαρ μόχθησαν ιδιαίτερα για να «συλλάβουν» το πνεύμα των ηρωίδων και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των ρόλων. Οι σωματικές μεταμορφώσεις είναι μέρος της δουλειάς, βέβαια, αλλά τα αποθέματα συναισθημάτων που χρειάστηκε να επιστρατεύσουν οι ηθοποιοί συχνά προκάλεσαν έκπληξη και στις ίδιες.
Μια κρίσιμη σκηνή στο τέλος της ταινίας «Shame», όπου η Κάρεϊ Μάλιγκαν ήταν ποτισμένη με ψεύτικο αίμα, «μου προκάλεσε φοβερή ταραχή», είπε. «Μετά το γύρισμα, τηλεφώνησα στον φίλο μου στο Λονδίνο κλαίγοντας. Πρώτη φορά μού συνέβη κάτι τέτοιο».
Για να αποδώσει τις ομιλίες της Μάργκαρετ Θάτσερ στη «Σιδηρά κυρία», η Μέριλ Στριπ (η οποία ήδη βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα και είναι πάλι υποψήφια για Οσκαρ) έμαθε ότι η φωνητική αντοχή της ερχόταν από ένα μέρος που ακόμα και αυτή, η μεγάλη κυρία της ηθοποιίας, χρειάστηκε να κοπιάσει πολύ για να το εντοπίσει (κάπου πίσω και κάτω από το διάφραγμα). «Είχε την ικανότητα να μιλάει και να μιλάει και να συνεχίζει να μιλάει χωρίς τελειωμό», είπε η Μέριλ Στριπ στην πρεμιέρα της ταινίας στη Νέα Υόρκη, και πρόσθεσε χαμογελώντας: «Είχε έναν τρόπο να υπερισχύει εκείνων που της έπαιρναν συνέντευξη, που θα προσπαθήσω να τον μιμηθώ στην υπόλοιπη ζωή μου».
Για να παίξει τη Μέριλιν Μονρόε στο «Μια εβδομάδα με τη Μέριλιν», η Μισέλ Ουίλιαμς (υποψήφια για Οσκαρ επίσης) επί μήνες μελετούσε και εμβάθυνε στην παραμικρή λεπτομέρεια της προσωπικότητας της θρυλικής σταρ, που ήταν το είδωλό της από τα παιδικά της χρόνια. «Πώς μπορείς να πεις ότι έχεις πραγματικά λύσει το αίνιγμα;» είπε στο περιοδικό Vogue. «Πότε μπορείς να πεις ότι πραγματικά την ξέρεις;»
Στο «Shame», μια ταινία που εμβαθύνει στον σεξουαλικό εθισμό και στην αποξένωση, η Κάρεϊ Μάλιγκαν και ο πρωταγωνιστής Μάικλ Φασμπέντερ, ο οποίος παίζει τον αδελφό της, έκαναν πρόβες αυτοσχεδιάζοντας στους δρόμους της Νέας Υόρκης, ενώ ο σκηνοθέτης, ο Στιβ Μακ Κουίν, κράτησε μερικές από αυτές τις σκηνές στην ταινία. «Οταν αρχίσαμε τα γυρίσματα, είχαμε ήδη συνδεθεί μεταξύ μας και δεν είχαμε ενδοιασμούς να επαναλάβουμε όσα είχαμε δοκιμάσει», είπε η ηθοποιός. «Ο Στιβ με βοήθησε πολύ να μην καταρρεύσω ποτέ εντελώς με τον Μάικλ. Οι σκηνές που είχαμε μαζί ήταν τρομερά σκληρές και συναισθηματικά εξουθενωτικές, αλλά η γυναίκα που ερμήνευσα πάντα προσπαθούσε να τον αντιμετωπίσει στα ίσα».
Η ηθοποιός, η οποία γύρισε το «Shame» λίγους μήνες μετά έναν επίσης αιματοβαμμένο ρόλο στο «Drive», είπε ότι η ταινία του Μακ Κουίν τη βοήθησε να αναζωπυρώσει μια αίσθηση ανεβασμένης αδρεναλίνης, που την παρομοίασε με τη θεατρική εμπειρία: «Αυτό το αίσθημα, όταν βγαίνεις από τη σκηνή, ότι δεν θυμάσαι τίποτε απ’ όσα έκανες, αλλά ξέρεις ότι τα πίστευες απόλυτα».

Ως άνδρες...
Ενα άλλο φιλμ με ιδιαίτερα απαιτητικούς ρόλους είναι το «Αλμπερτ Νομπς», με θέμα μια γυναίκα που μεταμφιέζεται σε άντρα στο βικτωριανό Δουβλίνο. Η Γκλεν Κλόουζ ερμηνεύει τον Νομπς, και δίπλα της συμπρωταγωνιστεί η Τζάνετ Μακτίρ, ως Χιούμπερτ, άλλη μια γυναίκα μεταμφιεσμένη σε άντρα. Με ύψος 1,80, μοιάζει με γίγαντα δίπλα στην Κλόουζ, υπογραμμίζοντας τη διαφορά ανάμεσα στους χαρακτήρες τους. «Με τον Χιούμπερτ θέλησα να δημιουργήσω ένα χαρακτήρα με όλα όσα δεν είχε ο Αλμπερτ – αυτοπεποίθηση, σιγουριά, αίσθηση του χιούμορ», είπε η ηθοποιός, η οποία είναι υποψήφια για Οσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου (με την Κλόουζ υποψήφια για τον πρώτο ρόλο). «Ο Χιούμπερτ απολαμβάνει το ότι παριστάνει τον άντρα, ενώ ο Αλμπερτ προσπαθεί να κρύβεται». Η Μακτίρ, βέβαια, κρύβεται και αυτή, τουλάχιστον ως προς την εμφάνιση. «Φόρεσα μπότες πολύ μεγαλύτερες από το νούμερό μου και ισοπέδωσα το στήθος μου», κάτι που την έκανε να νιώθει άτρωτη, όπως είπε, σαν να μπορούσε να δείρει τους πάντες. «Ως επαγγελματίας, ως ηθοποιός, πραγματικά χάρηκα την πρόκληση να αλλάξω σχεδόν τα πάντα στον εαυτό μου», είπε. «Θα μου λείψει ο Χιούμπερτ».

H KAΘHMEPINH  05-02-12