«Σκηνοθέτη της δεκαετίας» χαρακτήρισε ο σπουδαίος κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Έμπερτ τον Ραμίν Μπαχρανί πριν από μερικά χρόνια, επιβεβαιώνοντας την πορεία του δραστήριου 39χρονου δημιουργού, ενός από τους πλέον αξιόλογους στο νέο ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά. Γεννημένος στις ΗΠΑ, γιος ιρανών μεταναστών, σκηνοθέτησε ι μεγάλου και μικρού μήκους φιλμ του. Ανεπιτήδευτο και πηγαίο το σινεμά του Μπαχρανί πάλλεται από ζωντάνια και ανθρωπιά. Η απομυθοποίηση του αμερικανικού ονείρου και η γενικευμένη κρίση αξιών απασχολούν έντονα τον δημιουργό.
Ο Δημήτρης Εϊπίδης τον χαρακτηρίζει ως «μία από τις πλέον σημαντικές κινηματογραφικές φωνές, έναν δημιουργό με δυναμική και ενέργεια που καθορίζει το σύγχρονο αμερικανικό κινηματογράφο». Και συμπληρώνει: «Οι ιστορίες του Μπαχράνι χαρακτηρίζονται από ειλικρίνεια και τόλμη, ενώ οι ήρωές του είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που θα μπορούσαν να προέρχονται από οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη. Κυρίως αναδεικνύει ένα σινεμά ρεαλιστικό και βαθιά ανθρώπινο».
Στην πρόσφατη ταινία του 99 Homes (2014), με τους Άντριου Γκάρφιλντ και Μάικλ Σάνον, σχολιάζει το άγριο πρόσωπο της σύγχρονης οικονομίας που θυσιάζει τους ανθρώπους στο όνομα του κέρδους. Διαδραματίζεται στο ηλιόλουστο Ορλάντο της Φλόριντα, όπου ο οικοδόμος Dennis Nash εκδιώκεται με έξωση από το σπίτι του από έναν χαρισματικό μεσίτης ακινήτων, τον Mike Carver. Αναγκάζεται να μετακομίσει μαζί με την μητέρα του και το νεαρός γιος σε ένα άθλιο μοτέλ. Όμως μια απρόσμενη ευκαιρία επιτρέπει στον Nash να κάνει μια συμφωνία με το διάβολο: αρχίζει να εργάζεται για τον Carver σε μια απελπισμένη προσπάθεια να πάρει το σπίτι του πίσω. Όμως ο Carver παρασέρνει τον Nash σε έναν επικίνδυνο κόσμο. Με τους Andrew Garfield, Michael Shannon, Laura Dern, Noah Lomax. Ο Ramin Bahrani δηλώνει γι' αυτήν: «Ο απλός άνθρωπος παντού σε όλο τον κόσμο δεν μπορεί πλέον να κάνει κάτι με την σκληρή, τίμια δουλειά, δεν μπορεί να υπερνικήσει τη συστηματική απληστία και τη διαφθορά. Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το εκτελεστικό απόσπασμα, τότε δίνες τα χέρια στον δήμιο σου; Υπάρχει, τότε, κάποια άλλη επιλογή εκτός από μια συμφωνία με το διάβολο;»
Στην ταινία At Any Price (2012), στηλιτεύει την ηθική παρακμή των αμερικανών, εστιάζοντας σε μια οικογένεια –στους βασικούς ρόλους οι Ντένις Κουέιντ και Ζακ Έφρον. Διαδραματίζεται στον ανταγωνιστικό κόσμο της σύγχρονης γεωργίας, όπου ο φιλόδοξος Henry Whipple θέλει ο γιος του Dean να τον βοηθήσει στην επέκταση των αγροτικών δραστηριοτήτων του. Ωστόσο, ο Dean θέλει να γίνει επαγγελματίας οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων. Όμως πατέρας και γιος θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια απροσδόκητη κατάσταση που απειλεί την επιβίωση ολόκληρης της οικογένειας. Ο Ramin Bahrani δηλώνει: «Κατά τη διάρκεια των έξι μηνών που πέρασα με τους αγρότες της Μεσοδυτικής Αμερικής, οι δύο φράσεις που άκουσα πιο πολύ ήταν "Επέκταση ή Θάνατος" και "Γίνε Μεγάλος ή Εξαφανίσου". Οι αγρότες της σύγχρονη εποχής διοικούν επιχειρήσεις πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας, ενώ παρακολουθούν συνεχώς τις παγκόσμιες αγορές με τα smartphones τους. Οι πιέσεις είναι τεράστιες. Ήθελα να δω τι συμβαίνει σε έναν άνθρωπο, όταν δίνει προτεραιότητα στην επέκταση των επιχειρήσεων και όχι στην οικογένειά του, το γείτονά του, την κοινότητά του και τελικά τον εαυτό του».
Δέσμιοι μιας εύθραυστης ευημερίας, είναι και οι ήρωες του συγκινητικού Goodbye Solo (2008), το οποίο, με φόντο τη Νότια Καρολίνα -γενέτειρα του Μπαχρανί-, διερευνά τα ήθη και τις νοοτροπίες διαφορετικών γενεών σε μια Αμερική που αλλάζει. Η τρίτη ταινία του Ramin Bahrani είναι ένα χαμηλών τόνων δράμα. Καταγράφει τη διαδρομή προς την έξοδο ενός ηλικιωμένου άνδρα. Παρατηρητής- συνοδός της εξόδιου διαδρομής ο αφρικανός μετανάστης- ταξιτζής. Επιχειρεί με τη θέρμη της οικειότητας να αποτρέψει την έξοδο. Μια νυχτερινή buddy movie.
Ύμνο στην ανθρωπιά αποτελεί και η ταινία Chop Shop (2007), η οποία με ντοκιμαντερίστικο στυλ αναδεικνύει ανάγλυφα τη σκληρή καθημερινότητα δύο ανήλικων μεταναστών. Μετανάστης είναι και ο σισύφειος ήρωας του Man Push Cart (2005), ενός φιλμ που εκτυλίσσεται σαν τη νεοϋορκέζικη εκδοχή του Κλέφτη των ποδηλάτων. Σ' αυτήν, ο κεντρικός ήρωα της ταινίας βιώνει τους απόηχους μιας προσωπικής τραγωδίας που ακόμα αντηχούν στη ψυχή του.
(δ.τ.)
