Βοηθός του Robert Altman, o Alan Rudolph μοιάζει να μην έχει τίποτε κοινό -στην αισθητική του- με τον δάσκαλό του. Αν κάποιος αναζητήσει τα διδάγματα της διδασκαλίας του Altman, θα μπορούσε να σταθεί στην στάση που ο Alan Rudolph κρατά απέναντι στο κυρίαρχο Χολιγουντιανό μοντέλο. Τα φιλμ του αρνούνται την τυποποίηση που συναντάμε στις περισσότερες ταινίες του Χόλλυγουντ: διακρίνονται για τους παράξενους και εκκεντρικούς χαρακτήρες, για τις γεμάτες μυστήριο -σχεδόν αιθέριες- γυναίκες, για τον ονειρικό (και πολλές φορές εφιαλτικό) τους κόσμο, για τους χαλαρούς αφηγηματικούς ρυθμούς.
Ενα εναλλακτικό σινεμά στην καρδιά της Αυτοκρατορίας των Στούντιο, κατασκευασμένο όμως με τα ίδια μέσα που χρησιμοποιεί το Χόλλυγουντ.
"Είναι απο το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα": σε αυτήν την φράση θα μπορούσε να συμπυκνωθεί όλη η σκηνοθετική στρατηγική του Alan Rudolph.
Στην συνεντευξη που ακολουθεί ο σκηνοθέτης εκθέτει την φιλοσοφία του για το σινεμά…
Δ.Μ.

Οι δυνατότητες μιας κινηματογραφικής ταινίας είναι άπειρες, γιατί είναι πραγματικές εκδήλωσεις-έκφραση των ονείρων μας. Είναι το [μέρος] όπου θα έπρεπε πραγματικά να κατοικούμε. Διάβασε τον Tom Robbins, αν δεν με πιστεύεις. Μας έχουν διδάξει ότι τα πάντα στη ζωή είναι έλεγχος. Να καθορίζεις τα πράγματα.
"Αν είσαι καλός, ίσως σ'αφήσουμε να μπείς στο club.
-…αφού πεθάνεις".
Αυτή [την φράση] έχει ο πολιτισμός μας στο πίνακα ανακοινώσεων του. Ομως η εμπειρία της ζωής είναι ακριβώς το αντίθετο -τα πάντα είναι μυστήριο, όλα αυτά τα πράγματα που μας είπαν να καταπιέζουμε.
(...) Όταν κάνεις μια ταινία λες στον εαυτό σου ένα ψέμα, -τουλάχιστον εγώ το κάνω. Μπαίνω σε μια κατάσταση αυτο-ύπνωσης στη οποία λεω: "Αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό. Όλος ο κόσμος περιμένει αυτή την ταινία σου". Έπειτα την κάνω τόσο παράξενη, όσο χρειάζεται για να 'ναι [αυτό που έχω πει] αλήθεια. Το DNA αυτών των ταινιών είναι τέτοιο -εκτός και αν έχουν γίνει σ' ένα ελεύθερο και εξελικτικό περιβάλλον, όποτε τότε δεν αξίζει να γίνουν .
(...)  Ολες οι ταινίες μου είναι μυθοπλασίες. Δεν θέλω εκ των προτέρων να 'χω την εμπειρία [που η ταινία περιγράφει]. Έτσι θα έχανα το καλύτερο τμήμα [δηλαδή τού να ανακαλύψω αυτήν την εμπειρία στην διάρκεια γυρίσματος της ταινίας]. Έτσι πριν τα γυρίσματα ποτέ δεν προβλέπω τι θα 'ναι η ταινία .
(...) Προσκαλώ τον καθένα στις καθημερινές δοκιμαστικές προβολές [κατά την διάρκεια των γυρισμάτων]. Δεν κάνω ταινία χωρίς καθημερινές προβολές. Είναι υπεροχές. Φορτώνεις -γεμίζεις και παρακολουθείς την ταινία. Δεν είναι σαν να προσπαθείς να θυμηθείς τα γυρίσματα. Ξέρω ήδη τα πάντα που 'χω γυρίσει. Είμαι μια κινηματογραφική μηχανή.
(...) Οι ηθοποιοί είναι το κλειδί γι' όλα τις ταινίες. Δεν γνωρίζω το τι πρόκειται να κάνω έως ότου να δω τους ηθοποιούς. Ποτέ δεν θέλω να τους πω τι να κάνουν. Κάνω υποδείξεις ή όπως κάθε απατεώνας σκηνοθέτης, τους χειραγωγώ. Το χειρότερο σενάριο μπορεί να δώσει τα περισσότερα χρήματα. Αλλά όταν ένας Bruce Willis ή μια Jennifer Jason Leigh συμμετέχει για λιγότερα χρήματα [απ' ότι κανονικά πληρώνεται], τότε αυτό ειναι το μήνυμα που το Χόλιγουντ λαμβάνει.
(...) Τα Στούντιο βγάζουν πολλά χρήματα, αλλά τα βγάζουν απο τα κουτιά γεύματος [σ.τ.μ ο Alan Rudolph αναφέρεται στις προσφορές των McDonalds που έχουν τις ονομασίες μεγαλών εμπορικών επιτυχιών του Χόλλυγουντ] και τα θεματικά πάρκα. Ακόμα δεν έχουν καταλάβει ποια θα έπρεπε να 'ναι η αξία της ταινίας .
(...) Η μαγεία της κινηματογραφικής ταινίας -σε αντίθεση με το εμπορικό της μέρος- είναι ότι αντιπροσωπεύει τα όνειρα μας, σε μια μεγαλύτερη κλίματα. Με τρόπους που είναι αυτοί ίδιοι ονειρικοί. Η τηλεόραση δεν το κάνει αυτό. Το πρόσωπο στη οθόνη πρέπει να 'ναι μεγαλύτερο απο το δικό σας στη δουλειά.Υπάρχει πάντα μυστήριο σε κάθε ταινία που βλέπω.
Πρέπει να επιτρέψεις το μυστήριο μιας ταινίας να σε καλύψει, ύστερα καταλαβαίνεις όλες τις λεπτομέρειες.
Προσπαθεί [η ταινία] να σε υπνωτίσει. Κάθε ταινία υπάρχει μπροστά απο την οθόνη και πέρα απο την πρώτη σειρά των καθισμάτων -σε κάποιου είδους ουτοπία, όπου εσύ [φέρνεις] αυτό που έχεις [και το προσφέρεις] σ' αυτό που σου δείχνουν.

(Αποσπάσματα απο συνέντευξη του Alan Rudolph στo περιοδικό MovieMaker. Απόδοση Δημήτρης Μπάμπας )

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1972 PREMONITION
1973 THE LONG GOODBYE βοηθός σκηνοθέτη
1974 CALIFORNIA SPLIT βοηθός σκηνοθέτη
1975 NASHVILLE βοηθός σκηνοθέτη
1976 BARN OF THE NAKED DEAD
1976 BUFFALO BILL AND THE INDIANS, OR SITTING BULL'S HISTORY LESSON σενάριο
1977 WELCOME TO L.A.
1978 REMEMBER MY NAME
1980 ROADIE
1982 ENDANGERED SPECIES
1983 RETURN ENGAGEMENT
1984 CHOOSE ME
1984 SONGWRITER
1985 TROUBLE IN MIND
1987 MADE IN HEAVEN
1988 THE MODERNS
1990 HOLLYWOOD MAVERICKS ηθοποιός
1990 LOVE AT LARGE
1991 MORTAL THOUGHTS
1992 THE PLAYER ηθοποιός
1993 EQUINOX
1994 MRS. PARKER AND THE VICIOUS CIRCLE