(μια συνέντευξη τύπου)

Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ
Ήταν σε μια κινηματογραφική λέσχη, όπου παρακολούθησα μια διπλή προβολή. Πριν από τότε, δεν ήξερα ότι υπήρχε ο κινηματογράφος. Για την ακρίβεια, δεν αποφάσισα τότε ότι θα γίνω κινηματογραφιστής, αλλά ότι θα είμαι σινεφίλ. Αυτές οι ταινίες έφεραν επανάσταση στο μυαλό μου. Ήμουν ένας συνηθισμένος νεαρός δεκαπέντε, δεκαέξι χρονών τότε και είχα δει μόνο ταινίες του Χόλιγουντ. Δεν ήξερα ότι ο κινηματογράφος μπορεί να αποτελεί και μια μορφή Τέχνης. Επρόκειτο για το ντοκιμαντέρ Ο Νανούκ του Βορρά του Ρόμπερτ Φλάερτι και την ταινία Η χρυσή εποχή του Λουίς Μπουνιουέλ, οι οποίες δημιούργησαν μια έκρηξη στο μυαλό μου. Τότε άρχισα το κάπνισμα.

ΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ
Πρόκειται για ταινίες παντελώς άχρηστες.

ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ίσως έπρεπε να μείνω στην πρώτη μου δουλειά, τη λάντζα. Αν καθόμουν να αναλογιστώ όλα τα λάθη μου, θα ήμουν ακόμη στη δεύτερη ταινία. Το πρόβλημά μου τώρα είναι ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, όπως όταν ήμουν νεότερος
(...) Φθονώ τους νέους που έχουν κάνει μόνο ένα φιλμ και πρέπει να απολογηθούν μόνο για αυτό το ένα, ενώ εγώ πρέπει να απολογούμαι για είκοσι ταινίες. Έχω αρχίσει να στερεύω από ψέματα.

Ο ΤΥΠΟΣ
Μετά τη λάντζα, μπήκα στη δημοσιογραφία. Θαύμαζα τους δημοσιογράφους γιατί νόμιζα ότι κάποιος θα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο λέγοντας την αλήθεια. Δυστυχώς, μετά δούλεψα στο χειρότερο περιοδικό που υπήρχε και έχασα κάθε τέτοια ψευδαίσθηση. Αργότερα έμαθα ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη δημοσιογράφων, τα οποία δεν πρέπει να συγχέονται, ωστόσο ήδη μέχρι τότε είχα πλέον κάνει μια χειρότερη επιλογή επαγγέλματος, αυτή του κινηματογραφιστή.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ
Δεν ξέρω πώς ξεπεράστηκε, γιατί ήταν ακόμη πιο βαθιά από την ελληνική [η  οικονομική κρίση της Φινλανδίας στα μέσα της δεκαετίας του 1990]. Το φινλανδικό μάρκο έπαψε να γίνεται δεκτό στο εξωτερικό, ο πληθωρισμός κάλπαζε. Η Φινλανδία βούλιαξε, έφτασε στον πάτο. Χρειάστηκαν χρόνια. Τα μπαρ τότε ήταν γεμάτα γιατί οι άνεργοι δεν άντεχαν πια να μένουν σπίτι τους. Στη αρχή οι ιδιοκτήτες χάρηκαν με την προσέλευση του κόσμου, αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι δεν είχαν χρήματα για ξόδεμα. Ο καπιταλισμός έχει σκαμπανεβάσματα. Όταν ο κόσμος δεν έχει αγοραστική δύναμη, οι επιχειρήσεις πάσχουν. Δε γίνεται να σου παίρνουν όλο το εισόδημα, πρέπει να σου αφήσουν και κάτι να ξοδέψεις.
(...) Είμαι απαισιόδοξος για την οικονομική κατάσταση της Ευρώπης, για το μέλλον της ανθρωπότητας που είναι ανύπαρκτο. Πρέπει να αντιδράσουμε ταχύτατα. Εάν δεν υπάρχουν ψάρια στις θάλασσες, δε θα επιβιώσουμε και εμείς.

ΨΗΦΙΑΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
Καλή τύχη σε αυτούς που τον κάνουν, αλλά εγώ το βλέπω σαν να κάνεις βουτιά φορώντας μπότες. Ο κινηματογράφος βασίζεται στο φως, στον ηλεκτρισμό. Για μένα ο κινηματογράφος είναι φως. Είμαι πια μεγάλος για να βουτάω φορώντας μπότες. Οι νέοι είναι νέοι και έχουν την ενέργεια για να το κάνουν.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ...)
Ίσως αυτό γίνεται επειδή κι εγώ ο ίδιος σώθηκα από μια ισχυρή γυναίκα. Οι γυναίκες συνήθως είναι πιο δυνατές, διαθέτουν λογική και ζουν στη στιγμή. Να τονίσω όμως ότι σεναριακά δε με απασχολεί το φύλο των ηρώων, αλλά σκέφτομαι τον ίδιο τον χαρακτήρα.

(αποσπάσματα απο τη συνέντευξη τύπου, που παραχώρησε την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012, στο πλαίσιο του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)