Από τη στιγμή που κέρδισε την Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας στη φετινή Berlinale για την πιο πρόσφατη ταινία της ICH WAR ZUHAUSE, ABER ... (Ήμουν στο σπίτι, αλλά ...), η Angela Schanelec  μπήκε στο κλαμπ των μεγάλων σκηνοθετών. Τα έργα της, ωστόσο εδώ και καιρό,  έχουν κατακτήσει μια σημαντική θέση στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Ήδη από πολύ νωρίς, στην πτυχιακή της ταινία στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Βερολίνο, το ICH BIN DEN SOMMER ÜBER IN BERLIN GEBLIEBEN (Έμεινα στο Βερολίνο το καλοκαίρι), καθιέρωσε τη δική της κινηματογραφική γλώσσα. Σε αυτή την ταινία, εξετάζει τα θέματα σχέσεων δύο νεαρών ζευγαριών, αποκαλύπτοντας τα συναισθήματα που συνήθως βρίσκονται κρυμμένα.
Ο αυστηρός αλλά συνάμα ευαίσθητος τρόπος της Schanelec να κοιτάζει τις γυναίκες πρωταγωνίστριες της, που συχνά ζουν αποξενωμένες ζωές, αποκαλύπτει με έμφαση την επιθυμία τους να ζήσουν εδώ και τώρα. Στις εννέα μεγάλες ταινίες της μέχρι σήμερα, παρατηρεί μικρά καθημερινά συμβάντα αλλά και την πίεση του χρόνου που περνά. Συχνά, κάποια ομάδα ανθρώπων την γνωρίζουμε λίγο καλύτερα. Στο NACHMITTAG (Το απόγευμα), το οποίο βασίζεται στο Γλάρο του Chekhov, περνάμε αρκετό χρόνο με μια οικογένεια σ’ ένα σπίτι δίπλα στη λίμνη, ενώ στο ORLY συναντάμε διαφορετικούς ανθρώπους στο αεροδρόμιο του Παρισιού, το οποίο και δανείζει το όνομά του στην ταινία. Οι χαρακτήρες στις ταινίες της Schanelec παλεύουν με τις προσωπικές ανασφάλειες και αμφιβολίες τους. Στις ταινίες της, η προσοχή που αποδίδει στις καταστάσεις όσων βρίσκονται στον ενδιάμεσο χώρο προσφέρει την ευκαιρία να αποκαλυφθεί κάτι ξεχωριστό μέσα από το τετριμμένο και συνηθισμένο. Ό,τι συμβαίνει εκτός των εικόνων λαμβάνεται εξίσου σοβαρά με ό,τι βλέπουμε. Στο έργο της, η Schanelec ασχολείται με τα υπαρξιακά θέματα: για παράδειγμα, τι σημαίνει να φτιάξετε οικογένεια ή να ερωτευτείτε.
Οι ταινίες της Schanelec δεν προσφέρουν λύσεις, κάνουν ερωτήσεις.

(δελτίο τύπου της Viennale  2019 . Απόδοση Δ.Μ.)