του Rupert Murray

Χρησιμοποιώντας τη φόρμα του ντοκιμαντέρ και έχοντας ως βάση μια πραγματική ιστορία, ο σκηνοθέτης διερευνά τις σοβαρές επιπτώσεις που έχει η απώλεια μνήμης στην καθημερινή ζωή ενός πάσχοντα από αμνησία. Κυρίως όμως επικεντρώνεται στις συναισθηματικές επιπτώσεις και στις αντανακλάσεις στον ψυχισμό του ατόμου που υποφέρει.
Το βράδυ της 3ης Ιουλίου 2003 ο Doug Bruce χάθηκε. Βρέθηκε ύστερα από λίγες ώρες μόνος του και χωρίς την ταυτότητά του σε ένα βαγόνι του μετρό της Νέας Υόρκης με κατεύθυνση το Coney Island. Δεν μπορούσε να θυμηθεί το όνομά του, τι δουλειά κάνει, τους φίλους και την οικογένειά του ούτε τα χρήματα που είχε στον τραπεζικό λογαριασμό του. Οτιδήποτε είχε συμβεί πριν 3ης Ιουλίου 2003 είχε γι’ αυτόν για πάντα χαθεί. Έπασχε από την πιο σοβαρή μορφή απώλειας μνήμης: Αναδρομική Αμνησία.
Είχε μεγαλώσει στην Μεγάλη Βρετανία, πήγε στις ΗΠΑ για να εργαστεί ως χρηματιστής, είχε μια φίλη από την Πολωνία που την έλεγαν Μάγδα και ένα φίλο από το Λονδίνο που τον Rupert Murray. Και ξαφνικά όλα αλλάζουν: χάνει την ζωή του.
Ο Rupert Murray γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή του φίλου του. Δηλώνει για τα χρόνια της φιλίας τους: "Ήμασταν πολύ νέοι, γύρω στα είκοσι και περνούσαμε καλά και διασκεδάζαμε ξέφρενα. Υπήρξαν περίπου 10 άνθρωποι που θέλησαν να κάνουν μια ταινία για τον Doug και ήμουν ο τελευταίος που το ζήτησε" συνεχίζει ο σκηνοθέτης, "δε ρώτησα ποτέ τον Doug γιατί θέλησε να κάνει την ταινία ή επέτρεψε σε μένα να την κάνω. Έχω την εντύπωση ότι όταν συμβαίνει κάτι τόσο καταστροφικό μέσα στη ζωή κάποιου, υπάρχει μια βαθύτερη ανθρώπινη ανάγκη να μιλήσει για αυτό σε άλλους ανθρώπους".
Ο σκηνοθέτης Rupert Murray παρακολουθεί από κοντά την πορεία του Doug καθώς βαδίζει στους δρόμους μιας νέας ζωής. Παρουσιάζει φωτογραφίες από την παιδική του ηλικία και οικογενειακά βίντεο χρόνων. Παίρνει συνεντεύξεις από μέλη της οικογένειας, φίλους, πρώην κοπέλες, γιατρούς, όσο και από τον ίδιο τον Doug Bruce. Παρουσιάζει τη μεταμόρφωσή του από "επιτυχημένο χρηματιστή", σ’ έναν συναισθηματικό, σπουδαστή φωτογραφίας. Τον παρατηρεί να οργανώνει ξανά τη ζωή του, κρατώντας από τον παλιό εαυτό του ότι θαυμάζει περισσότερο και αφήνοντας πίσω ότι και όποιους αντιπαθεί.
Μιλώντας για την επίδραση που είχε η δημιουργία της ταινίας ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της Doug Bruce λεει: "Η ταινία έχει αλλάξει το ποιος είμαι, δεδομένου ότι οι πιο πολλές αναμνήσεις της παλιάς μου ζωής περιέχονται σε αυτήν. Αποτέλεσε μια σημαντική στιγμή που ανακάλυψα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου και υποθέτω ότι υποσυνείδητα με επηρέασε σοβαρά".
Δύο χρόνια μετά, στα μέσα του 2004, ο Doug Bruce έχει αφήσει οριστικά πίσω του την επιτυχημένη καριέρα του χρηματιστή. Ζει σε μια σοφίτα στο East Village της Νέας Υόρκης και είναι αφοσιωμένος στη φωτογραφία την οποία και σπουδάζει.
Η ταινία θέτει ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητα του ατόμου και την σχέση της με τον περίγυρο. Κυρίως όμως μέσα από την τραυματική εμπειρία του κεντρικού χαρακτήρα αναδεικνύεται η βαρύτητα που έχουν οι αναμνήσεις, οι εμπειρίες, τα συναισθήματά που έχουν βιωθεί στην συγκρότηση της ταυτότητας μας.