του James Wan
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

(...) Η ταινία Saw ξεπήδησε απο την απόγνωσή μας να κάνουμε μια ταινία. Αρχικά ο Leigh Whannell (σεναριογράφος της ταινίας) και εγώ σκεφθήκαμε ότι ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτο ήταν να το κάνουμε μόνοι μας -να γράψουμε και να χρηματοδοτήσουμε απο την τσέπη μας. Παρόλα αυτά ξέραμα ότι για να ξεχωρίσουμε απο τις άλλες ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού θα έπρεπε ηιδέα μας να είναι εξαιρετική. Από την στιγμή που δεν είχαμε μεγάλους σταρ και εκρηκτικά ειδικά εφέ για να τραβήξουμε το κοινό τιο σενάριο θα έπρεπε να είναι ο 'σταρ'.
(...) Το σενάριο σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε οι επιμέρους ιστορίες να ενώνονταν όλες μαζί στο τέλος. Σαν ένα παζλ που όταν τελειώσει σου δίνει την εικόνα ολοκληρωμένη.
(...) Θεωρώ ότι η ταινία σου δίνει την ευκαιρία να φανταστείς ότι βρίσκεσαι εσύ στην κατάσταση αυτών των ηρώων. Είναι σαν να σε ρωτάει συνέχεια, 'Αν ήσουν στη θέση τους, πώς θα το αντιμετώπιζες; Θα έφτανες να κάνεις αδιανόητα πράγματα για να επιβιώσεις;'
(...) Για μένα, οι ταινίες τρόμου είναι ένα κινηματογραφικό είδος που σου επιτρέπει να βρεθείς έξω από τα όρια των καθιερωμένων συμβάσεων. Απ' την αρχή αντιμετώπισα την ιστορία σαν ένα κινηματογραφικό παζλ του στιλ 'ποιος-είναι-ο-ένοχος'. Πήρα τη βασική δομή ενός θρίλερ αλλά το αφηγήθηκα με το ύφος και την αισθητική μιας ταινίας τρόμου. Αυτό που επιθυμούσα ήταν να πάρω κάποιους ήρωες και να τους βάλω σε ένα ολότελα άγνωστο, 'Λιντς-ικό' σύμπαν στο οποίο κυριαρχεί η μακάβρια ιδιορρυθμία του Argento. Από την αρχή ήθελα το Saw να είναι μία μοχθηρή ταινία ιδιαίτερης έντασης, όπου κανένας από τους χαρακτήρες δεν είναι ασφαλής κάτω από την οποιαδήποτε κατάσταση.
(...) Πάντοτε πίστευα ότι η πρώτη μου ταινία θα ήταν με κανα-δυο κολλητούς μέσα στο σπίτι μου και μερικούς φίλους που θα ήταν όλοι μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι. Αλλά αυτό εδώ ήταν κάτι το εκπληκτικό. Ήταν συναρπαστικό να δουλεύεις με αυτούς τους ηθοποιούς και τέτοιο συνεργείο. Όλοι με υποστήριξαν όσο μπορούσαν. Ήμουν πολύ τυχερός.
(...) Θέλω οι θεατές να φεύγουν συντετριμμένοι. Ολοκληρωτικά και ανεπανόρθωτα συντετριμμένοι. Αυτό ήταν που ήθελα να πετύχω!
(...) Κάποιες απο τις αγαπημένες μου ταινίες τρόμου είναι οι Jaws, Lost Highway, Black Christmas, The Fall of the House of Usher του Roger Corman, Carnival of Souls και φυσικά οι πρώτες ταινίες του Argento. Οι δυο πιο αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών είναι Beauty and the Beast του Jean Cocteau και η ταινία του Spielberg,  Duel.

(δηλώσεις στις σημειώσεις για την παραγωγή της ταινίας και στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.joblo.com/arrow/ )