του Ang Lee
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Για μένα η ταινία είναι μια μοναδική οικουμενική ερωτική ιστορία.
Πάντα με ενδιέφεραν οι ιστορίες που δειχνούν ότι είναι τρομακτικές αλλά που παράλληλα έχουν και ευαισθησία. Μετά το Τίγρης και Δράκος/ Crouching Tiger, Hidden Dragon (2000) ο παραγωγός James Schamus μου πρότεινε να διαβάσω την ιστορία του Brokeback Mountain. Καθώς τη διάβαζα συγκινήθηκα και αυτή η αίσθηση της συγκίνησης υπήρχε μέσα μου για πολύν καιρό μετά.

Νομίζω ότι οι μεγάλοι έρωτες χρειάζονται μεγάλα εμπόδια. Ο έρωτας και η αγάπη είναι αφηρημένες ιδέες, μια ψευδαίσθηση. Πως το παρουσιάζεις αυτό; Νομίζω ότι τα εμπόδια, στις περισσότερες των περιπτώσεων, βοηθούν στο να κτιστεί μια ερωτική ιστορία. Νομίζω ότι ο συνδυασμός των δύο κεντρικών χαρακτήρων έχει πολύ ενδιαφέρον, επειδή και οι δύο είναι πολύ σκληροί, πολύ "macho", ενώ όμως η ερωτική ιστορία είναι όπως πάντα μαλακή. Αυτός ο παράξενος συνδυασμός είναι κάτι πρωτότυπο και με βοήθησε να διερευνήσω και να ψηλαφίσω τι στα αλήθεια είναι ο έρωτας.

Ο Ennis και ο Jack ζουν στην αμερικανική Δύση, έχουν μεγαλώσει με τις παραδοσιακές αξίες που τους θέλουν να είναι "macho". Αυτά που αισθάνονται είναι πρωτόγνωρα και πρέπει να τα φυλάξουν. Είναι συναισθήματα πολύτιμα, είναι κάτι που δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν. Αυτό για μένα είναι εξαιρετικά δραματικό.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, από τεχνική σκοπιά, ήταν ο χρόνος που περνά και αφήνει τα σημάδια του στους ήρωες: γιατί έχουμε μια μικρή επική ιστορία. Η ιστορία θέλει να είναι επική, ωστόσο αποτελείται από μικρές φέτες ζωής. Όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα, όμως ορισμένα σημεία στην ιστορία έπρεπε να γίνουν πιο δραματικά, καθώς η αφήγηση εκτείνεται σε περίοδο 20 χρόνων. Για το παρουσιάσεις αυτό, δηλαδή το χρόνο που περνά, ως σκηνοθέτης χρειάζεται να δώσεις προσοχή στη λεπτομέρεια. Έτσι κάθε φορά που οι θεατές βλέπουν τους δύο ήρωες, προσπαθούν να καταλάβουν τη διαφορά, τι λείπει από την τελευταία φορά που τους είδαμε πριν δυο-τρία χρόνια. Έτσι το γέμισμα του χρονικού χάσματος γίνεται με μικρά πράγματα, μικρές λεπτομέρειες στην υποκριτική των ηθοποιών, το πώς περπατούν, στις φωνές τους: από τεχνική σκοπιά αυτό νομίζω ήταν το δυσκολότερο στη σκηνοθεσίας της ταινίας. Ωστόσο νομίζω ότι η ανάμειξη του "macho" κινηματογραφικού είδους, του γουέστερν, της ζωής στην άγρια δύση με μια γκέι ερωτική ιστορία, είχε κάποιες δυσκολίες όσον αφορά τον τόνο της ταινίας. Και αυτό επίσης ήταν δύσκολο για ένα σκηνοθέτη.

Ολοι μας έχουμε μυστικά. Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα, πρέπει να συμβιώνουμε με τους άλλους και να εντασσόμαστε στα περιβάλλοντα. Ο Ennis και ο Jack ζουν μέσα στο ψέμα, αλλά δεν έχουν άλλες επιλογές. Δεν νομίζω ότι μπορούν να επιβιώσουν διαφορετικά, γιατί δεν έχουν επιλογή. Η Michelle Williams (υποδύεται το ρόλο της Alma) που αντιλαμβάνεται τα αισθήματα των δυο ανδρών ζει μια δραματική κατάσταση. Η ερμηνεία της είναι σπαρακτική.

Μου αρέσει να καταγράφω δραματικές καταστάσεις, μέσα από τις οποίες μπορεί να εξεταστεί η ανθρώπινη φύση, η πολυπλοκότητα των σχέσεων και πού στέκονται σε κάθε περίσταση. Για μένα αυτό είναι το χρυσωρυχείο της ιστορίας.

(δηλώσεις στις σημειώσεις για την παραγωγή και στην ηλεκτρονική τοποθεσία www.darkhorizons.com)