του Atom Egoyan
Βασισμένη στο μυθιστόρημα μυστηρίου Rubert Holmes η ταινία έχει σαν κεντρικό πρόσωπο μια δημοσιογράφο που προσπαθεί να αποκαλύψει τους ενόχους ενός εγκλήματος 15 χρόνια μετά.
Μια όμορφη νεαρή γυναίκα βρίσκεται νεκρή στο μπάνιο μιας σουίτας ενός ξενοδοχείου. Έχει προηγηθεί μια βραδιά οργίων μαζί με δύο διασημότητες της σόουμπιζ. Ύστερα από 15 χρόνια μια νεαρή δημοσιογράφος που διερευνά το γεγονός πυροδοτεί με τις ενέργειες μια σειρά απρόοπτων εξελίξεων.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του σκηνοθέτη είναι "μια ιστορία για μια σύγκρουση ανάμεσα σ’ ένα δημόσιο μύθο και μια ιδιωτική ιστορία".
Ο Atom Egoyan σε μια συνέντευξη τύπου κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ Καννών 2005 δηλώνει σχετικά: «Νομίζω ότι όσο σκοτεινή και αν είναι η ταινία τελειώνει με πάρα πολύ φως: που δηλώνει ότι η απόφαση της ηρωίδας είναι πολύ αισιόδοξη. Πιστεύω ότι σε αρκετές ταινίες που έχω κάνει οι χαρακτήρες πηγαίνουν σε πολύ σκοτεινά μέρη για να αναζητήσουν κάτι που θα τους δίνει ελπίδα».
Οι σκηνές με γυμνό είναι ένα απο τα σημεία που προκαλούν συζητήσεις και ο καναδός σκηνοθέτης σχολιάζει : «Η αίσθηση που έχεις σαν θεατής –ότι τέτοιες σκηνές είναι πολύ προχωρημένες– είναι πολύ βασική για τις δραματουργικές επιδιώξεις αυτού του τμήματος. Ο θεατής πρέπει να βιώσει την αίσθηση μιας παραβίασης. Ήθελα να δημιουργήσω ένα κόσμο διαβρωμένο. Ήθελα να είναι χωρίς όρια… τίποτα δεν τους κρατά. Έχω ένα πολύ καλό παραγωγό που ποτέ δεν μου έθεσε το ζήτημα της λογοκρισίας πιθανόν όμως να αντιμετωπίσουμε πρόβλημα. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε πως οι άνθρωποι αντιδρούν στην σεξουαλικότητα και όχι στην βία ξεπερνά τα όρια όταν σπάζει το κεφάλι του τύπου πάνω στο τοίχο. Κανένας δεν μιλά γι’ αυτή την σκηνή. Είναι πιο αιματοβαμμένη και τρομακτική σκηνή που έχω γυρίσει ποτέ».
Σχετικά με τις επιρρόες απο τα φιλμ νουάρ ο Atom Egoyan επισημαίνει: "Είδα ξανά αρκετά φιλμ νουαρ και έχω την εντύπωση ότι το καθοριστικό στοιχείο στα νουαρ δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο οπτικό ύφος αλλά η αίσθηση ότι ο χαρακτήρας αντιμετωπίζει την μοίρα. Αυτοκαθορίζει το φιλμ νουαρ. Όλα αυτά τα πρόσωπα νομίζουν ότι μπορούν να ελέγχουν τα πάντα όμως αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Μ’ αρέσει ο τρόπος που ο θεατής εμπλέκεται στα φιλμ νουαρ".
