του Fernando Meirelles
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Η ευκαιρία να ασχοληθώ με την φαρμακοβιομηχανία ήταν μονάχα ένα από τα τρία στοιχεία που με έκαναν να θελήσω να σκηνοθετήσω τον Επίμονο Κηπουρό (The Constant Gardener). Το άλλο ήταν η ευκαιρία - η επιλογή - να κάνω γυρίσματα στην Κένυα.
Και είναι επίσης κατά βάση μία πολύ αυθεντική ιστορία αγάπης: Ένας άνδρας που παντρεύεται μία νεότερή του γυναίκα και μόνο όταν αυτή πεθαίνει, αυτός πραγματικά την ερωτεύεται και αρχίζει να την αναζητά. Είναι μία όμορφη ιστορία με μία πινελιά υπαρξιακού μέσα της.
Η Αφρική θα μείνει μέσα μου για δύο πολύ διαφορετικές αναμνήσεις. Υπάρχει το εκπληκτικό τοπίο και οι άνθρωποι που τόσο ζεστά μας υποδέχτηκαν. Είναι τόσο όμορφος τόπος.

Αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα ούτε και θα ξεχάσω τα προβλήματα που η ήπειρος αυτή έχει, που ήταν τόσο μεγαλύτερα από ό,τι περίμενα.
Συζητήσαμε για αυτό στα γυρίσματα: Όταν ένας βρετανός λέει ότι η χώρα του είναι φτωχή, αυτό είναι κάτι άλλο από όταν ένας βραζιλιάνος, όπως εγώ, λέει κάτι τέτοιο. Και τι μπορούμε να πούμε για το μέλλον; Όταν σκέφτομαι ότι ένας στους έξι Κενυάτες είναι φορέας του AIDS και δεν πρόκειται μόνο για AIDS αλλά και για ηπατίτιδα, φυματίωση και όλων των ειδών τις αρρώστιες σε ολόκληρη την Αφρική... αυτό είναι τρομακτικό.
Είναι δύσκολο να έχεις ελπίδα για το μέλλον, αλλά παρ' όλ' αυτά πρέπει.

(δήλωση στις σημειώσεις για την παραγωγή)