του Martin Scorsese
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

[Η ιστορία περιγράφει], το πως δύο νεαροί άντρες σμιλεύονται από τις κυρίαρχες δυνάμεις στη ζωή τους: την αστυνομία και μία παράνομη συμμορία, της οποίας ηγείται ο Φρανκ Κοστέλο. Ο Κοστέλο παίρνει τον Κόλιν όσο είναι ακόμα μικρό παιδί και τον βοηθά να αναρριχηθεί στην ιεραρχία της αστυνομίας, ώστε να γίνει πληροφοριοδότης του. Την ίδια στιγμή, ο Μπίλι είναι το καταλληλότερο πρόσωπο που διαθέτει η αστυνομία, επειδή προέρχεται από την εργατική τάξη της νότια Βοστόνης. Έτσι, μπαίνει στην ομάδα του Κοστέλο με στόχο να κατασκοπεύει τις ενέργειές του. Είναι σαν ο Μπίλι με τον Κόλιν να τρέχουν σε δύο παράλληλους δρόμους...όμως τελικά θα καταλήξουν να συγκρουστούν.

Το Infernal Affairs είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα του γιατί μου αρέσει ο κινηματογράφος του Χονγκ Κονγκ, αλλά The Departed/ Ο πληροφοριοδότης δεν είναι απλά μία διασκευή αυτής της ταινίας. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το Infernal Affairs, ωστόσο, ο κόσμος που δημιούργησε ο Γούιλιαμ Μόναχαν είναι διαφορετικός. Όταν έλαβα το σενάριο, μου πήρε πολύ καιρό να το διαβάσω, γιατί ξεκίνησα αμέσως να το μεταφέρω κινηματογραφικά στο μυαλό μου και να μπαίνω στη φύση της ιστορίας και των χαρακτήρων. Ένα από τα πράγματα που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι ότι η περιγραφή των χαρακτήρων και η συμπεριφορές τους απέναντι στον κόσμο στον οποίο ζουν ήταν τόσο ασυμβίβαστες. Αυτό ήταν το στοιχείο που με έκανε να θέλω να σκηνοθετήσω την ταινία.

Ως ηθοποιός, ήξερα ότι ο Λέο θα μπορούσε να αποδώσει τη σύγκρουση ενός νεαρού άντρα που έχει μπλεχτεί σε μία άσχημη κατάσταση και στη συνέχεια αναρωτιέται τι στο καλό κάνει εκεί. Το βλέπεις γραμμένο στο πρόσωπό του, το βλέπεις στα μάτια του. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που μου αρέσει να δουλεύω με τον Λέο. Ξέρει πως να εκφράζει τα συναισθήματά του, ακόμα και χωρίς να λέει λέξη. Σαν να βγαίνει από μέσα του. Είναι εκπληκτικό και μόνο να τον βλέπεις.
Η ερμηνεία του Ματ έδωσε πολλά στο χαρακτήρα του Κόλιν. Μου αρέσει πολύ το ότι βλέπεις ότι το μυαλό του δουλεύει, όσο ο Κόλιν προσπαθεί να βρει ένα τρόπο να ξεφύγει και να σώσει τον εαυτό του, παρόλο που βυθίζεται όλο και πιο βαθιά. Κατά ένα τρόπο, ο Κόλιν είναι πιο τραγικός χαρακτήρας από τον Μπίλι. Ελπίζει ότι θα μπορέσει να ξεφύγει από όλα αυτά, χωρίς να γίνει αντιληπτός από τον περίγυρό του και ότι θα μπορέσει να ενταχθεί στην ανώτερη κοινωνία του Μπίκον Χιλ, χωρίς να χρειαστεί να αποκαλύψει ποτέ το προσωπείο του.
Ο Τζακ και εγώ γνωριζόμαστε εδώ και 30 χρόνια. Για κάποιο λόγο, δεν είχαμε ποτέ συνεργαστεί για κάποια ταινία, οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον εάν θα ήθελε να αναλάβει το ρόλο του Κοστέλο. Μπορεί να μας πήρε πολύ καιρό, όμως άξιζε να περιμένουμε, επειδή περάσαμε μοναδικές στιγμές κατά τη διάρκεια αυτής της ταινίας.
Ο Τζακ πραγματικά έκανε δικό του το χαρακτήρα. Ο Κοστέλο τα είχε όλα στη ζωή του, οπότε δεν δίνει δεκάρα για τίποτα πια. Και γιατί να δώσει άλλωστε; Έχει όλη την εξουσία στα χέρια του. Όμως, τώρα, αρχίζει να παίρνει τόσα πολλά ρίσκα, όπως το να βάζει τον εαυτό του στην πρώτη γραμμή ενός κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών. Ξέρει, ότι δεν είναι αναγκασμένος να το κάνει αυτό. Το κάνει μόνο και μόνο για την ένταση της στιγμής. Ο Κοστέλο έχει γεράσει πολύ και ξέρει ότι πιθανώς να έφτασε η ώρα του να αποχωρήσει. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις τον Τζακ να ενσαρκώνει τον Κοστέλο να «πέφτει» …

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)