του Jonathan Demme
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Η χαλαρότητα του σεναρίου της Τζένι (Jenny Lumet) μου δημιούργησε την αίσθηση ότι δεν θα έπρεπε να σκηνοθετηθεί με αυστηρό τρόπο. Αυτό που με διασκέδασε, αλλά επίσης με προκάλεσε, ήταν το γεγονός ότι η Τζένι δεν προσπαθούσε να δημιουργήσει αρεστούς χαρακτήρες: ήταν έξυπνοι, ακραίοι, εκνευριστικοί, κι όμως ήδη στα μισά του σεναρίου αισθάνθηκα ότι είχα γίνει μέρος της οικογένειας και ότι νοιαζόμουν πραγματικά για όλους τους.

Υπάρχει ένα βαθύ τραύμα σε αυτήν την οικογένεια, παρ’όλα αυτά ο γάμος είναι υπέροχος. Θέλησα να εξερευνήσω και τις δύο πλευρές αυτού του παραδόξου: από τη μια την σκοτεινή πάλη και από την άλλη τον θρίαμβο της αγάπης, της οικογένειας, της φιλίας.

Συμφωνήσαμε να αφήσουμε την πραγματικότητα απλά να συμβεί μπροστά από τις κάμερες, χωρίς να προσπαθούμε να την επηρεάσουμε παρασκηνιακά. Δεν κάναμε καμία πρόβα και κανείς μας, ούτε καν ο Διευθυντής Φωτογραφίας Ντέκλαν Κουίν (Declan Quinn), δεν ήξερε πώς θα είναι η επόμενη λήψη προτού αυτή ξεκινήσει.

Ήθελα να δημιουργήσω τις συνθήκες για έναν πραγματικά υπέροχο γάμο και δε μπορούσα να φανταστώ πώς θα το πετυχαίναμε αυτό με απλούς κομπάρσους. Έτσι φτιάξαμε ένα guest list από ανθρώπους που ήξερα και οι οποίοι θα ταίριαζαν με το ζευγάρι. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων γνωρίστηκαν καλύτερα μεταξύ τους και στο τέλος έφτασαν να διασκεδάζουν αληθινά, όπως θα γινόταν και στην πραγματική ζωή σε μια αντίστοιχη περίσταση.

Η μουσική διάσταση της ταινίας ήθελα να ξεφεύγει από το παραδοσιακό σάουντρακ. Κι επειδή, σύμφωνα με το σενάριο, ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές εργάζονται για τη μουσική βιομηχανία, ήταν λογικό να υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες μουσικοί ανάμεσα στους καλεσμένους. Έτσι, ολόκληρο το σαββατοκύριακο, ακούμε τη μουσική να παίζει live, αλλά πάντα από το διπλανό δωμάτιο, τον κήπο ή τη βεράντα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)