του David O. Russell
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

David O. Russell, σκηνοθέτης
Η ταινία THE FIGHTER έχει να κάνει με ανθρώπους που είναι πραγματικά απλοί, καθημερινοί, όπως όλοι μας. Αυτού του είδους οι τύποι είναι οι καλύτεροι χαρακτήρες από κινηματογραφικής απόψεως και οι συγκεκριμένοι ήταν ταυτόχρονα οι αυθεντικοί χαρακτήρες του Λόουελ (σ.τ.ε. βιομηχανική πόλη της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ) την εποχή εκείνη. Το Λόουελ είναι μία εργατική πόλη έξω από τη Βοστώνη και αυτή η οικογένεια έχει ιδιαίτερη θέση σε αυτήν. Έχει ένα δικό της τρόπο ζωής. Η μητέρα είναι μια βαμμένη ξανθιά νοικοκυρά με το τσιγάρο στο στόμα και το ποτό στο χέρι, που διαχειρίζεται την καριέρα των γιών της εδώ και δύο δεκαετίες. Του Ντίκι, που είναι ο μεγαλύτερος ήρωας του Λόουελ, μετά τον Τζακ Κέρουακ. Είναι αυτός ο ζεστός, χαρισματικός, χαλαρός τύπος που καμία φορά σε βγάζει και από τα ρούχα σου. Και του μικρότερου αδερφού του, του Μίκι, που είναι ήσυχος, πειθαρχημένος και δεν μπορεί να αποφασίσει με ποιο τρόπο να διαχωρίσει τον εαυτό του από την οικογένειά του. Ήθελα να πω την ιστορία αυτών των ανθρώπων και του κόσμου στον οποίο ζουν. Πραγματικά μπαίνουν στην καρδιά σου. Και μερικές φορές είναι ξεκαρδιστικοί. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι αυθεντικοί.
Θέλαμε να σεβαστούμε αυτούς τους ανθρώπους και ταυτόχρονα να είμαστε απολύτως πιστοί στην αλήθεια της ιστορίας τους,» λέει ο Ράσελ, «και μας ενέπνευσαν να το κάνουμε αυτό επειδή είναι συμφιλιωμένοι με αυτό που είναι.
Ο Μάρκ μπήκε στο πετσί του Μίκι. Συγκινείτο όπως εκείνος, ντυνόταν όπως εκείνος και υιοθέτησε το στιλ που πυγμαχούσε με μεγάλη ακρίβεια. Περισσότερο απ΄ αυτό, πιστεύω ότι τον κατάλαβε βαθιά. Όπως ο Μίκι, δεν το βάζει ποτέ κάτω. Τον διακρίνει η ίδια ένταση. Είναι μία ήρεμη, τρομακτική ένταση που όταν ξεσπά, είναι πολύ δυνατή.
Ο Μαρκ ήταν πυγμάχος, είχε μπει και κάποιο διάστημα στη φυλακή, οπότε ‘φέρνει’ αυτήν την πραγματικότητα, αυτήν την ψυχή και όλη αυτήν την εμπειρία στο χαρακτήρα του Μίκι. Ο Μαρκ έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά, με την αφοσίωση που έδειξε στο ρόλο και την αγάπη που έδειξε σε αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό έδωσε ώθηση σε αυτά που έκαναν και όλοι οι άλλοι, είτε επρόκειτο για τον υπεύθυνο για το μακιγιάζ ή το σκηνοθέτη.
(...) Ο χαρακτήρας της Έιμι είναι μία γυναίκα που μπορεί να σε βάλει στη θέση σου. Είναι σκληρή και ο Μίκι χρειάζεται δίπλα του κάποια σαν και αυτή. Χρειαζόταν κάποια τόσο σκληρή, όσο αυτή, ώστε να αποκοπεί από την απίστευτη επιρροή που ασκούσε πάνω του η οικογένειά του. Μία επιρροή που ήταν ταυτόχρονα καταστροφική και εποικοδομητική.
(...) Ο Κρίστιαν είναι ένας πολύ ήσυχος τύπος, αλλά παίζοντας τον Ντίκι, μπόρεσε να γίνει αυτή η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και έντονη προσωπικότητα, στην οποία αρέσουν οι κοινωνικότητες. Εκείνο που εννοώ είναι ότι ο Ντίκι ήταν φίλος και τους ήξερε όλους στο Λόουελ. Λες και ήταν δήμαρχος. Και ο Κρίστιαν κατάφερε να γίνει αυτός ο τύπος.
(...) Η Άλις είναι φανταστική, ένας πολύπλευρος χαρακτήρας που έχει πολύ ενδιαφέρον. Είναι κάποια που αγαπά πολύ τους γιους της, αλλά θεωρεί ότι πρέπει να είναι σκληρή μαζί τους, γιατί σκληρός είναι και ο κόσμος του μποξ. Ασχολείται με ότι τους απασχολεί και ανησυχεί μήπως κάποιος τους εξαπατήσει. Η Άλις πιστεύει βαθιά ότι μόνο η οικογένεια μπορεί να σε προστατέψει, ότι μόνο την οικογένειά του μπορεί να εμπιστευτεί κανείς. Είναι πεισματάρα και θέλει να ελέγχει τα πάντα και φοβάται ότι η Σαρλίν θα τραβήξει μακριά της τον Μίκι. Ωστόσο είναι πάντα καλοπροαίρετη.

Mark Wahlberg, ηθοποιός
Κάθε μέρα ζούσα και ανέπνεα μέσα από την πυγμαχία ώστε να γίνω ο Μίκι Γουόρντ ('Irish' Mickey Ward). Ήξερα τις προσδοκίες που είχε ο Μίκι και οι δικές μου ήταν το ίδιο υψηλές. Ήθελα να είμαι πιστευτός από κάθε πλευρά του ρόλου, συμπεριλαμβανομένης και της πυγμαχίας. Δεν ήθελα να βασιστώ στο μοντάζ ή στη χορογραφία. Ήθελα πραγματικά να φαίνομαι και να είμαι.

Christian Bale, ηθοποιός
Ο Ντίκι (Dickie Eklund) είναι πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας. Ήμουν πολύ χαρούμενος που τον γνώρισα. Το ταλέντο του είναι τόσο ξεχωριστό, παρόλο που ο ίδιος δεν το συνειδητοποιούσε σε όλη του την έκταση, αλλά έπεφτε και σε ακρότητες. Είχε πολλά πάνω και κάτω. Ο Ντίκι ήταν τόσο προικισμένος από τη φύση, που μπορούσε να πίνει όλο το βράδυ και μετά να μπαίνει στο ρινγκ το πρωί. Όμως αργά ή γρήγορα δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι, και συνεπώς ήταν δύσκολο για αυτόν να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θα μπορούσε να γίνει πρωταθλητής. Πέρα απ΄ όλα αυτά πάντως, είχε χρυσή καρδιά.
Οι δύο αδερφοί ήταν εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Μίκι ήταν της σκληρής δουλειάς και της πειθαρχίας. Ήταν τέτοια η απόσταση μεταξύ τους, που ο Μίκι ήταν φρουρός στην ίδια φυλακή που εξέτισε την ποινή του ο Ντίκι. Παρόλα αυτά ήταν πολύ δεμένοι, με έναν τρόπο που μόνο τα αδέρφια μπορούν να είναι. Είχαν πραγματικά ανάγκη ο ένας τον άλλο. Ήταν σε τόσο διαφορετικές τροχιές στη ζωή τους, αλλά τελικά, κανείς από τους δυο τους δεν μπορούσε να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει χωρίς τον άλλο.
Στο ρινγκ πρέπει να μάθεις να ηρεμείς το μυαλό σου, επειδή πρέπει να το σταματάς, όταν απλά σε οδηγεί με το ένστικτο, να επιτεθείς σε κάποιον που προσπαθεί να σε χτυπήσει. Πρέπει να ηρεμείς, να ρίχνεις τους χτύπους της καρδιάς σου. Πάντως από τη στιγμή που ξεκινάς τις προπονήσεις, εθίζεσαι αμέσως σε αυτό.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)