του Brian De Palma

Ένα ερωτικό θρίλερ στην παράδοση του Dressed to Kill αλλά και του Basic Instinct, η ταινία του Brian De Palma αφηγείται την αδυσώπητη πάλη για την εξουσία και την κυριαρχία ανάμεσα σε δύο γυναίκες στον ανταγωνιστικό κόσμο των διεθνών επιχειρήσεων.
Η Christine διαθέτει μια έντονη σχέση με το χρήμα και την εξουσία. Αθώα και πανέμορφη, η προστατευόμενη της, Isabelle είναι γεμάτη από ενδιαφέρουσες ιδέες, τις οποίες η Christine δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να τις κλέψει. Εξάλλου ανήκουν στην ίδια ομάδα... Η Christine απολαμβάνει το να ελέγχει και να εξουσιάζει την Isabelle, οδηγώντας την, σιγά σιγά, όλο και πιο βαθιά σ’ ένα παιχνίδι αποπλάνησης και χειραγώγησης, στην κυριαρχία και την ταπείνωση. Όταν όμως η Isabelle κάνει σεξ μ’ έναν από τους εραστές της Christine, ο πόλεμος ξεσπά….
Η ταινία είναι ένα ριμέικ της τελευταίας ταινία του Alain Corneau, Crime d'amour (2010) στην οποία πρωταγωνιστούν οι Ludivine Sagnier και Kristin Scott Thomas.
Στον κατάλογο του Φεστιβάλ Τορόντο, ο Piers Handling σημειώνει: «Ο Brian De Palma είναι γνωστός για  τις μεγαλειώδεις ταινίες του. Στη σκηνοθετική καριέρα, που εκτείνεται πάνω από σαράντα χρόνια, έχει κάνει μερικά από τις πιο εντυπωσιακά έργα στον αμερικανικό κινηματογράφο, δανειζόμενος ιδέες από μια πληθώρα πηγών: από την λογοτεχνία, τη ποπ κουλτούρα και το ίδιο το σινεμά. Σαν μια μεταμοντέρνα καρακάξα που κλέβει ότι λάμπει, έτσι και αυτός έχει εμπνευστεί από σκηνοθέτες όπως ο Hitchcock, Antonioni και Hawks, δημιουργώντας επιβλητικές εικόνες. (…) Ο De Palma απολαμβάνει αυτού του είδους τις μπαρόκ αφηγήσεις».
Ο Brian De Palma δηλώνει σε μια συνέντευξή του στο web channel των New York Times και στο huffingtonpost.com: «Ζούμε σε μια εποχή όπου ο σκηνοθέτης θεωρείται ως ιδιοφυία, οπότε έχω πολλές ευκαιρίες να κάνω όποια τρελή ταινία θέλω. Η ταινία Passion έχει στο κέντρο γυναίκες που κυριαρχούν πάνω σε γυναίκες, μέσα σ’ ένα επαγγελματικό χώρο. Είμαι ένας σκηνοθέτης που θέλει να κινηματογραφεί όμορφες γυναίκες. Μου αρέσει να τις φωτίζω ωραία. Μου αρέσει να τις ντύνω. Στις γυναίκες αρέσει να κοιτάζουν άλλες γυναίκες, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους άνδρες.
Μ’ αρέσει ο χώρος που διαδραματίζεται η ταινία: ένα μοντέρνο κτήριο με γραφεία επιχειρήσεων στο Βερολίνο. Είμαι ένας σκηνοθέτης που έχει εμμονή με την εικόνα: μ’ αρέσουν τα όμορφα πρόσωπα, τόποι και χώροι που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Μ’ αρέσει η σχέση που υπάρχει μεταξύ των δύο γυναικών: η ταινία είναι ένα είδος δραματικού «νουάρ». Επιπλέον ο φωτισμός σ’ ένα νουάρ είναι ένα απο τα στοιχεία που για μένα πάντα έχει πολύ ενδιαφέρον. Αναζητώ πάντα την τέλεια λήψη.
(...) Αυτό που έχω κοινό με τον Hitchcock, είναι ότι σκεφτόμαστε οπτικά, σκεφτόμαστε από την σκοπιά της αφήγησης μιας ιστορίας με μέσω τις εικόνες. Γι’ αυτό και συνεχώς με συνδέουν μαζί του. Και αυτός όπως και εγώ, χρησιμοποιεί ορισμένες μορφές ιστοριών που δίνουν τη αφορμή γι' αυτές τις σεκάνς εικόνων.
Κάνω ταινίες σ’ όλη μου τη ζωή και εφ 'όσον έχω ιδέες και εικόνες που θα δημιουργούν μυστήριο και ενόχληση στον θεατή, θα συνεχίσω να κάνω ταινίες».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)