(Οι ύποπτοι φορούσαν γόβες)
της Sofia Coppola

Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και σε υπαρκτά πρόσωπα, η ταινία είναι μια απεικόνιση, με τόνους ανάλαφρους, μιας όχι και τόσο ανάλαφρης νεανικής παρεκτροπής.
Διαδραματιζόμενη σε μια από τις πλουσιότερες συνοικίες του Λος Άντζελες και έχοντας στο κέντρο της μια ομάδα μαθητών του Λυκείου -τέσσερα κορίτσια και ένα αγόρι-, η ταινία αφηγείται τα σχετικά μιας εμμονής και των παρεπόμενων της: του θαυμασμού των εφήμερων διασημοτήτων του κόσμου του θεάματος και της λατρείας των ειδών πολυτελείας.
Αυτή η ομάδα των μαθητών συγκρότησε μια συμμορία που λήστευε σπίτια των διασημοτήτων - Paris Hilton, Lindsay Lohan, Megan Fox κ.α.: μια απρόσκοπτη δραστηριότητα μέχρι εντέλει τη σύλληψη τους. Όντας η κατάληξη της ιστορίας γνωστή -τουλάχιστον για το αμερικάνικο κοινό-, η αφήγηση ακολουθεί μια γραμμική χρονολογικά δομή, που περιγράφει, με τρόπο επιφανειακό, τα γεγονότα και τα συμβάντα, που οδήγησαν τελικά στην καταδίκή τους σε δίκη. Αυτή η δομή διακόπτεται από ένθετες σκηνές -στιγμιότυπα όπου τα κεντρικά πρόσωπα, υπό το πρόσχημα μιας συνέντευξης ή μιας συνομιλίας, απευθύνονται με τόνο εξομολογητικό στον κινηματογραφικό φακό: αυτά τα ένθετα επιχειρούν, με κάποιο τρόπο, να δώσουν ένα ψυχολογικό βάθος, στα κατ’ άλλα αβαθή πορτραίτα χαρακτήρων.
Δύο είναι οι εμμονές- λατρείες που καθορίζουν τα κεντρικά πρόσωπα της δραματικής πλοκής. Ο πρώτος είναι η λατρεία της διασημότητας -μιας όμως διασημότητας που δεν έχει ένα πραγματικό καλλιτεχνικό αντίκρισμα, π.χ. όπως ένας σταρ του παλιού Χόλιγουντ: κάτι απολύτως ενδεικτικό της ρηχότητας των καιρών. Η δεύτερη είναι η λατρεία των ειδών πολυτελείας -και εδώ ο τόπος που διαδραματίζεται η ιστορία είναι καθοριστικός: το Λος Άντζελες και το Χόλιγουντ είναι ένας αληθινός τόπος λατρείας για τα είδη και τις μάρκες πολυτελείας.
Καθώς οι διασημότητες της σημερινής εποχής είναι κενές περιεχομένου (και αντικειμένου), ό,τι τελικά κάνει κάποιον διασημότητα είναι η κατοχή, σε υπερθετικό βαθμό, των ειδών πολυτελείας: όχι λίγες φορές είναι αυτή η κατοχή που προσδίδει αξία και κάνει τα πρόσωπα αυτά άξια αναφοράς από τα μέσα ενημέρωσης. Είναι μια δήλωση της "διασημότητας" τους, είναι μέρος της μυθολογίας τους, είναι, τέλος, ένα σημείο αναγνώρισης τους.
Γι’ αυτό, τελικά, οι πράξεις αυτής της νεανικής συμμορίας δεν είναι παρά η έκφραση μιας βαθιάς υποκριτικής διάθεσης, ένα είδος θεατρικού εγχειρήματος. Μαγεμένοι από τον κόσμο του θεάματος, και θέλοντας να αποτελούν μέλη του, τα κεντρικά πρόσωπα της ταινίας θέλουν να αποκτήσουν τα αναγνωριστικά σημεία αυτού του μαγικού κόσμου: τα είδη και τις μάρκες πολυτελείας. Κατέχοντας λοιπόν ό,τι κατέχουν και οι διασημότητες, υποδύονται/ γίνονται μια διασημότητα και εισχωρούν στο λαμπερό κόσμο του θεάματος.
Και ακριβώς γι’ αυτό, ό,τι είναι σημαντικό στη ζωή τους είναι η πόζα μπροστά στον φωτογραφικό ή τηλεοπτικό φακό: δηλαδή μια εικόνα όπου αυτό που έχει άξια είναι η υπεροπτική στάση του σώματος και μια διάθεση επίδειξης.
Όπως δείχνει και το τέλος της ταινίας, το εγχείρημά τους –τουλάχιστον για την μια εξ’ αυτών- υπήρξε πετυχημένο.

Δημήτρης Μπάμπας