(Ιστορίες πυροβολισμών)
του Jeff Nichols
(το σημειώμα του σκηνοθέτη)

"Δεν υπάρχει θρίαμβος στην εκδίκηση", αυτό ακριβώς θέλησα να εξερευνήσω με την ταινία Ιστορίες Πυροβολισμών, όπου παρακολουθούμε τη βεντέτα ανάμεσα στα αδέρφια μετά το θάνατο του πατέρα τους. Πολύ συχνά, στη λογοτεχνία, την πολιτική, την κοινωνία, η εκδίκηση, και κυρίως το να χειροδικήσει κάποιος για να εκδικηθεί, θεωρείται αξιοθαύμαστο. Είτε μιλάμε για τον Έντμουντ Ντάντες, ο οποίος εκπληρώνει την υπόσχεσή του να καταστρέψει το Βαρώνο Νταγκλάρ στον Κόμη του Μόντε Χρίστο, είτε για το θάνατο του Χανς Γρούμπερ στην ταινία Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει, η ευφορία που αισθανόμαστε ως θεατές όταν παρακολουθούμε το χαμό των κακών είναι αδιαμφισβήτητη, και αυτήν την αντίληψη θέλησα να αντιστρέψω μέσα από την ταινία. Θέλησα να παρουσιάσω την εκδίκηση σαν κάτι ανόητο και ανούσιο, με τέτοιο τρόπο ώστε το κοινό να μην την επικροτήσει. Η βία είναι πράξη ασυνήθιστη για τους χαρακτήρες της ταινίας, όπως και για τους περισσότερους ανθρώπους. Είναι αποδεκτά τόσο τα αισθήματά τους όσο και ο θυμός τους όμως οι αντιδράσεις τους δεν μπορούν να δικαιωθούν. Ελπίζω ότι οι Ιστορίες Πυροβολισμών είναι ένα ειλικρινές πορτρέτο απλών καθημερινών ανθρώπων και των αντιδράσεών τους στον πόνο και τη θλίψη που ίσως τους βρίσκει τυχαία, ή άλλες φορές οι ίδιοι προκαλούν στη ζωή τους.
Επιλέξαμε να γυρίσουμε σε 35mm φιλμ και μάλιστα σε ευρύ κάδρο. Το Νοτιοανατολικό Άρκανσο, όπου έγιναν τα γυρίσματα και όπου έχω μεγαλώσει, είναι μια τοποθεσία με πανέμορφους αγρούς. Θέλησα ο θεατής να έχει την ίδια εικόνα με αυτό που έβλεπα εγώ, σε cinemascope. Εξάλλου το τοπίο στο φόντο, από δραματουργική άποψη, οριοθετεί τους χαρακτήρες της ταινίας. Οι πόλεις και οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους, έχουν αφεθεί στη μοίρα τους από το κράτος. Αυτό τους έχει κάνει πολύ εσωστρεφείς, κρατούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μέσα τους. Δεν έχουν άνεση στο να εκφράσουν και να μοιραστούν αυτό που νοιώθουν και όταν μιλάνε δε περιγράφουν ολόκληρη την ιστορία.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)