(Μια πόλη δίπλα στη θάλασσα)
του Kenneth Lonergan
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Αγάπη και Απώλεια
Μου προκαλεί το ενδιαφέρον κάποιος που έχει υπομείνει κάτι που είναι αφόρητο, ο όποιος όμως λόγω των εξαρτήσεων που έχει με την οικογένειά του, δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Έχω μια κόρη, και η φαντασία μου πάντα είναι ότι αν χάσει τη ζωή της θα ήθελα να αυτοκτονήσω. Επειδή δεν θα το άντεχα να είμαι ζωντανός. Μπορεί να είναι ή να μην είναι αλήθεια, όμως αυτό που σίγουρα ελπίζω είναι ποτέ να μην το ανακαλύψω. Δεν πρέπει ούτε  να σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο, αλλά αυτή είναι μια σκέψη που κάνει όποιος είναι γονιός. Και γι’ αυτό, το πώς οι άνθρωποι επιβιώνουν είναι ένα μυστήριο για μένα.
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό που προκαλεί αυτό το άγχος είναι η αγάπη: δεν αισθάνεται κάποιος αυτό το είδος του πόνου, εκτός αν χάσει κάποιον που αγαπάς. Όμως η αγάπη είναι το μόνο που μπορεί να σε βγάλει μέσα από αυτή τη δυστυχία και θλίψη . Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις στις οποίες η αγάπη είναι απολύτως άχρηστη, όπως όταν ο ISIS δολοφονεί: δεν έχει σημασία πόσο πολλοί σε αγαπούν, όπως και να χει θα σε αποκεφαλίσουν.

Χιούμορ και συναίσθημα
Νομίζω ότι δεν έχω δει ποτέ ταινία χωρίς χιούμορ που να για μένα ήταν καλή.
(…) Εάν δεν υπάρχει συναίσθημα ή χιούμορ σε μια ταινία, νομίζω ότι δεν υπάρχει ζωή.

Φαντασιές και δράματα
Μου αρέσουν πάρα πολύ οι  ταινίες φαντασίας, μου αρέσει το "Star Wars", το "Star Trek", το " Close Encounters of the Third Kind". Ωστόσο, νομίζω ότι με κάποιο τρόπο ακόμα και  αυτές οι ταινίες εκφράζουν συναισθήματα  μέσα από τη  φαντασία. Πάντα μ ‘ ενδιέφερε να μεταποιήσω τον νατουραλισμό και να δω  αν μπορείς  να κάνεις  την πραγματική ζωή αρκετά ενδιαφέρουσα ώστε να είναι δραματική, χωρίς να την ενισχύσεις . Όπως, μπορούμε να κάνουμε μια ταινία ή να γράψουμε ένα θεατρικό έργο στο οποίο να μην υπάρχει συμπύκνωση του χρόνου, χωρίς να υπάρχει κάποιο γεγονός που να την ενισχύει; Θα  είναι αυτή αληθινή ζωή; Θα ήταν αυτή αρκετά ενδιαφέρουσα ώστε να την παρακολουθήσει κάποιος; Και εγώ ακόμα δεν ξέρω την απάντηση.
Πάρα πολλά που συμβαίνουν σε αυτή την ιστορία, και αρκετά συμβαίνουν στο "Margaret" (σ.τ.ε. προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη).  Κατά κάποιο τρόπο, αρκετά επίσης συμβαίνουν στην ταινία  " You Can Count on Me” (σ.τ.ε. προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη) -αν και όλοι λένε ότι τίποτα δεν συμβαίνει, ακόμη και όσοι τους άρεσε η ταινία.  Όμως πολλά συμβαίνουν [σ’ αυτήν την ταινία]:  οι γονείς τους σκοτώνονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αφήνει μια κοπέλα έγκυο και πρέπει να γυρίσει πίσω και να κάνει έκτρωση…  πολλά συμβαίνουν. Αν αυτά είχαν συμβεί σε σας θα είχατε ένα ζόρικο και δύσκολο μήνα. Ακριβώς επειδή κανένας δεν ληστεύει τράπεζα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και ιστορία. Όμως ακόμη και αν περάσεις μία εβδομάδα με ήσσονος σημασίας δυσκολίες, αυτό θα σε φρικάρει. Δεν βλέπω γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι ένα δράμα.

(αποσπάσματα απο συνέντευξη στον ιστότοπο rogerebert.com. ελληνική μεταφραση Δ.Μ.)