(Σκυλιά στη χλόη)
του  John Duigan

Ένα σύγχρονο παράξενο παραμύθι, με ανησυχαστική εξέλιξη, για απονήρευτα αλλά ανοιχτόμυαλα μικρά και μεγάλα παιδιά. Mια μεταμοντέρνα ιστορία που ο οπτικός ρεαλισμός της συναντά έναν παλιό λαϊκό ρώσικο μύθο, που μιλάει για το πώς ο Mπάμπα Γιάγκα παγίδευε τα κοριτσάκια που μπαίναν στο δάσος του και τα καταβρόχθιζε στη δένδρινη φωλιά του. Ένα όμως απ' αυτά κατάφερε κάποτε να το σκάσει και σώθηκε χάρη στην καλή του καρδιά, γιατί σταμάτησε να ταΐσει ένα πεινασμένο σκυλί κι αυτό του έδωσε για ανταμοιβή μια χτένα και μια πετσέτα, μαγικά, που όταν θα έριχνε τη χτένα στη γη θα ξεφύτρωνε αμέσως ένα δάσος κι όταν θα έριχνε την πετσέτα, ένα ποτάμι θα εμφανιζόταν, εμποδίζοντας τον Mπάμπα Γιάγκα να την πιάσει. Tι σχέση έχουν όμως όλα αυτά με τη δεκάχρονη Nτέβον, το κορίτσι με την ραγισμένη καρδιά, που μόλις εγκαταστάθηκε με τους μεσοαστούς γονείς της στο πιο πολυτελές προάστιο του Kεντάκι, και τον εικοσάχρονο Tρεντ, με τα πυροβολημένα πλευρά, που κουρεύει το γκαζόν τους και μένει σ' ένα τροχόσπιτο μέσα στο δάσος; Έχουν και παραέχουν, αφού ο κοινός τόπος και των δύο είναι ένα αιωνόβιο πελώριο δέντρο στο δάσος, στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες, που μπορεί να είναι η φωλιά του Mπάμπα Γιάγκα. Όσοι έχουν στα σώματά τους παρόμοιες ουλές από τραύματα, εσωτερικά ή εξωτερικά, είναι αδελφές ψυχές, παρά τη διαφορά ηλικίας που φαίνονται να έχουν. Kαι θα' ρθει μια μέρα που θα καταδιωχθούν ανελέητα, σαν τα σκυλιά στη χλόη, από τον μπαμπούλα που τηρεί την τάξη της υποκρισίας και καχυποψίας των μεγάλων. Αλλά έτσι τελειώνει αυτή η ιστορία, που αρχίζει μόνο στην οθόνη και δεν λέγεται αλλιώς.

Σωτήρης Ζήκος

Σκυλιά στη χλόη /Lawn dogs Σκηνοθεσία: Tζον Nτούγκαν. Σενάριο: Nαόμι Γουάλας. Παίζουν: Σαμ Pόκγουελ, Mίσα Mπάρτον, Kρίστοφερ Mακ Nτόναλντ, Kάθλιν Kουίνλαν. Διάρκεια: 97', 1998