(H μορφή του νερού)
του Guillermo del Toro
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

(...) Μου αρέσει να κάνω ταινίες που είναι απελευθερωτικές, που λένε ότι είναι εντάξει να είσαι ό,τι είσαι και φαίνεται ότι στις μέρες μας αυτό είναι πολύ επίκαιρο μήνυμα.
(...) Ήθελα να δημιουργήσω μια όμορφη, κομψή ιστορία για την ελπίδα και τη λύτρωση σαν αντίδοτο στον κυνισμό της εποχής μας. Ήθελα η ιστορία να πάρει τη μορφή παραμυθιού με την έννοια ότι έχεις έναν ταπεινό άνθρωπο που μπλέκει σε κάτι μεγαλύτερο και πιο υπερβατικό απ’ οτιδήποτε έχει ποτέ βιώσει. Και έπειτα σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία ιδέα να αντιπαραβάλω την αγάπη αυτή με κάτι τόσο μπανάλ και κακό όσο το μίσος μεταξύ εθνών, που είναι ο Ψυχρός Πόλεμος, και το μίσος ανάμεσα στους ανθρώπους λόγω της φυλής, του φύλου και των ικανοτήτων τους. Για μένα η εποχή αυτή είναι μια εποχή ρατσισμού, ανισότητας, αγωνίας για την απειλή πυρηνικού πολέμου. Σε λίγους μήνες ο Κένεντι θα δολοφονηθεί. Κατά κάποιο τρόπο είναι απαίσια εποχή για την αγάπη - κι όμως η αγάπη γεννιέται.
(...) Η Ελάιζα δεν είχε μια απαίσια ζωή μέχρι που γνώρισε το πλάσμα. Δεν είχε την πιο συναρπαστική ύπαρξη φυσικά, αλλά ήταν ικανοποιημένη. Χρειαζόμουν κάποια που να εκπέμπει αυτό το είδος ευτυχίας, με ένα πρόσωπο που να μπορεί να αποτυπώσει διάφορες αποχρώσεις δίχως μία λέξη. Η Σάλι έχει αυτήν τη μοναδική ενέργεια, είναι η πιο αυθεντική και αληθινή ηθοποιός.
(...) Ήθελα σχεδόν να λυπηθεί κανείς τον Στρίκλαντ: είναι και ο ίδιος θύμα του συστήματος και της εποχής στην οποία ζει. Ήθελα να ζήσει κανείς μαζί του στιγμές που δεν περιμένεις από έναν ‘κακό’: στιγμές αμφιβολίας, απελπισίας, στοχασμού. Είναι ένας θλιβερός χαρακτήρας: ξεκινά με μια άκαμπτη πίστη στην πατρίδα του και σιγά-σιγά συνειδητοποιεί πόσο εύκολα τον αντιπαθούν και εγκαταλείπουν οι άνθρωποι.
(...) Μαζί τους, οι τρεις τους [χαρακτήρες] είναι ένας και μοναδικός χαρακτήρας, σαν να είναι διαφορετικά κομμάτια του ίδιου μυαλού. Και οι τρεις είναι στο περιθώριο για διαφορετικούς λόγους - λόγω φυλής, λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, λόγω αναπηρίας - και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να πάρουν την εκδίκησή τους. Το εργαστήριο νομίζει ότι έχει να κάνει με σοβιετικούς κατασκόπους, αλλά στην πραγματικότητα τα έχουν βάλει με δύο καθαρίστριες και έναν γκέι καλλιτέχνη!.
(...) Το νερό παίρνει την μορφή του δοχείου που το περιέχει και παρόλο που το νερό μπορεί να είναι τόσο μαλακό, είναι επίσης η πιο μεγάλη και εύπλαστη δύναμη στο σύμπαν. Αλλά αυτό δεν είναι και η αγάπη;

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)