των Pete Docter & Kemp Power

"Ο Joe, ένας τζαζίστας - όπως και ο εκλιπών πατέρας του-, βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Δεν είναι πια νέος - αν και δεν ξέρουμε ακριβώς πόσο χρονών - βιοπορίζεται ως καθηγητής  μουσικής σ' ένα σχολείο, ενώ ψάχνει για συναυλίες. Μια προσφορά εργασίας πλήρους απασχόλησης και μια ευκαιρία να παίξει σε μια μπάντα με επικεφαλής μια σαξοφωνίστρια  σταρ φτάνουν την ίδια μέρα, η οποία αποδεικνύεται ότι είναι και η τελευταία μέρα της ζωής του Joe...
(...) Το "Soul" ακολουθεί τα αχνάρια της ταινίας "Coco" για να δημιουργήσει μια με κάθε λεπτομέρεια απεικόνιση της μετά θάνατον ζωής - και επίσης, του προ της ζωής κόσμου - και όπως το "Inside Out" μετατρέπει τις αφηρημένες έννοιες σε αστείους χαρακτήρες και ζωντανά τοπία. Ο κόσμος όπου η ανθρώπινη ψυχή  μπαινοβγαίνει στη ζωή είναι ένα λαμπερό, μινιμαλιστικό βασίλειο με ενσωματωμένες μεταφορές και εγκεφαλικά αστεία, που κατοικείται από φούσκες, εκτοπλασματικές ψυχές και γραφικούς γραφειοκράτες «συμβούλους» με το όνομα Τζέρι.
(...) Ο διδακτικός τόνος της ταινίας είναι ειλικρινής, όχι ανεπιθύμητος, και αδιαχώριστος από την καλλιτεχνικότητά της. Η τζαζ- που δεν είναι τυχαία η παρουσία της στην ταινία-, είναι αναπόσπαστο μέρος  της συζήτησης που υπάρχει στην ταινία για το πώς δημιουργείται, διατηρείται και εκτιμάται η ομορφιά - αλλά και για το δέσιμό της με τη μαύρη εμπειρία στη Νέα Υόρκη. "
A.O. Scott, (The New York Times)

Οι δηλώσεις των συντελεστών

Pete Docter, συν-σκηνοθέτης
 Ο Joe θέλει περισσότερο από κάθε τι να γίνει επαγγελματίας τζαζ πιανίστας. Οπότε, όταν του δίνεται η μοναδική ευκαιρία να παίξει ανάμεσα στους καλύτερους, νιώθει ότι κατέκτησε την κορυφή.
[Η ιδέα για την ιστορία ] Άρχισε από τον γιό μου -που τώρα είναι 23- και την στιγμή που γεννήθηκε, και κατάλαβα πως είχε ήδη μια εντελώς δική του προσωπικότητα. Από που ήρθε;, αναρωτήθηκα.Σκέφτηκα πως διαμορφώνουμε την προσωπικότητά μας, όταν ερχόμαστε σε επαφή και αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο.
Αλλά τώρα ήταν ξεκάθαρο πως γεννιόμαστε με κάτι πολύ μοναδικό, μια ιδιαίτερη αίσθηση του ποιοι είμαστε.
(...)  Στην ιστορία μας όλοι έχουν μια ψυχή. Και αυτές οι ψυχές δεν εμφανίζονται απροετοίμαστες, έχουν εκπαιδευθεί και έχουν ήδη προσωπικότητα και ενδιαφέροντα.
(...) Καμιά φορά τα μικρά και ασήμαντα πράγματα είναι το όλο θέμα. Θυμάμαι μία μέρα που οδηγούσα το ποδήλατο μου και σταμάτησα να κόψω ένα σμέουρο. Ήταν ζεστό από τον ήλιο και ήταν το πιο νόστιμο που έφαγα ποτέ στη ζωή μου. Ακόμα θυμάμαι αυτή τη σχεδόν ανούσια στιγμή ολοζώντανα. Σχεδόν κάθε στιγμή της ζωής μας μπορεί να είναι υπερβατική και να μας καθορίσει. Αυτή η ταινία διευρύνει την έννοια του τι προσφέρει η ζωή και τι προσφέρουμε εμείς στη ζωή.

Kemp Powers, συν-σκηνοθέτης
Πιστεύω πως ο Joe [ένας μεσήλικας δάσκαλος μουσικής σε σχολείο] παθαίνει αυτή τη κρίση, που παθαίνουν όλοι οι καλλιτέχνες. Αρχίζει να συνειδητοποιεί και να αισθάνεται  πως το όνειρό του να γίνει μουσικός της jazz δεν θα πραγματοποιηθεί εύκολα και αναρωτιέται "Τι κάνω εδώ; Τι μου είναι να γραφτό να κάνω;"
(...) Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη. Και είναι η πρώτη φορά που αυτήν την πόλη επισκέπτεται η Pixar, και έχω τόσο εντυπωσιαστεί από την ενέργεια τού να είσαι σίγουρος πως τα πάντα γύρω σου είναι σωστά.
Όταν ο χαρακτήρας μας είναι στο Queens, μοιάζει σαν να είναι στο Queens. Όταν πάλι τον βλέπουμε στο Manhattan, είναι σαν να βρίσκεται εκεί. Είναι υπέροχη αυτή η αίσθηση
(...) Μεγάλωσα με τα Peanuts και την μουσική του Vince Guaraldi. Νοιώθω ότι όλο αυτό σαν να κυλάει στις φλέβες μου. Εδώ φτιάχνουμε την δική μας εκδοχή.
Ο Jon Batiste είναι ένας μοναδικός μουσικός -είναι επίσης ιστορικός, οπότε μπορεί να συνταιριάσει όλες αυτές τις κουλτούρες, τους κόσμους, τις επιρροές στην δουλειά του.
Πιστεύω πως η jazz μουσική που υπάρχει στο «Soul» θα εμπνεύσει και μια καινούργια γενιά.

Dana Murray, παραγωγός της ταινίας
[ Στη μουσική της ταινίας] η αντίθεση που φέρνουν οι Trent Reznor και Atticus Ross, είναι κάτι το εκπληκτικό. Είναι μια αναπάντεχη επιλογή της Pixar- είναι κάτι που ποτέ πριν δεν έχουμε επιχειρήσει.
(...) Η κωμωδία έρχεται τόσο φυσικά, αλλά εκείνο το μόνιμο συναίσθημα που αποκαλύπτει την αλήθεια στους χαρακτήρες είναι κάτι το πραγματικά υπέροχο.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)