του Fern Silva

«I am a rock
I am an island
And a rock feels no pain
And an island never cries»
τραγούδι των Simon & Garfunkel

Κορμοί δένδρων περιπλεγμένοι. Εικόνες από ένα δάσος. Οι αστερισμοί στον νυχτερινό ουρανό. Ένα ποτάμι, μια ροή καυτής λάβας από ένα ηφαίστειο. Ένα αστεροσκοπείο στην κορυφή ενός ιερού βουνού. Ένα νησί , ή καλύτερα ένα σύμπλεγμα νησιών στη μέση του πουθενά. Η Χαβάη.
Εστιάζοντας σ’ αυτή τη λωρίδα γης - ένας «βράχος» που βρίσκεται καταμεσής του τεράστιου Ειρηνικού ωκεανού-, ο σκηνοθέτης στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, επιχειρεί να συνθέσει ένα τεράστιο μωσαϊκό. Σ’ αυτό απεικονίζονται οι πολλαπλές όψεις του τόπου, εικόνες από τη ζωή, τη γεωλογία, τη μυθολογία, την πανίδα και τη χλωρίδα, τη φύση, τον ουρανό του νησιωτικού συμπλέγματος. Το ηλιοβασίλεμα και οι φοίνικες, οι θεότητες της νήσου, η ηφαιστειακή δραστηριότητα, ο θεατρικός μονόλογος ενός ηθοποιού, ένα μάθημα αστρονομίας, τα όργανα της ναυσιπλοΐας, όψεις της κουλτούρας των άστεων, το άτμισμα, τα σχήματα και οι μορφές των ατμών που σχηματίζονται, ως αστερισμοί στον έναστρο ουρανό, διαλύονται και χάνονται, η electro μουσική, οι ήχοι του ηφαιστείου, τα φύλλα και τα άνθη, ένα μάθημα ποίησης για το I am a Rock των Simon & Garfunkel.
Ο σκηνοθέτης οργανώνει αυτή τη ροή εικόνων σε κύκλους, ομάδες εικόνων που διατρέχονται από ένα κοινό νήμα, βρίσκονται στον ίδιο χρωματικό τόνο, έχουν μια κοινή απόχρωση. Δημιουργούνται μ' αυτόν τον τρόπο μικρές ψηφίδες, που χρωματίζουν το τελικό οπτικό σύνολο και συνθέτουν έτσι έναν ωκεανό εικόνων. Συσσωρεύσεις και συσσωματώσεις εικόνων και οπτικών εμπειριών, η υφή και το ανάγλυφο τους, η γη και οι άνθρωποι,η κοσμολογία και η γεωλογία, το συμπαντικό και το γήινο: όλα αυτά σχηματίζουν μια σαγηνευτική και συναρπαστική οπτική εμπειρία.
Ένας σέρφερ στο μέσο του ωκεανού, ένας «βράχος», ένα «νησί» στη μέση του πουθενά: υπάρχει κάτι βαθιά υπαρξιακό, σ’ αυτό το πολύχρωμο και πολυποίκιλο μωσαϊκό εικόνων…

Δημήτρης Μπάμπας