του Questlove

Το 1969 υπήρξε μια κομβική χρονιά στη ροκ μυθολογία: τότε ήταν που έγινε η συναυλία του Woodstock και η οποία δημιούργησε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε η ροκ μουσική. Ωστόσο δεν ήταν αυτή η συναυλία η καθοριστικότερη της χρονιάς και της εποχής: το ίδιο καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη μέσα στον αστικό ιστό, στο Mount Morris Park διοργανώθηκε από ένα τοπικό παραγωγό, μια ανάλογης μουσικής βαρύτητας συναυλία. Τα ονόματα που συμμετείχαν σ’ αυτή συνιστούν την επιτομή της μαύρης μουσικής (και αρκούν για να αναγνωρίσει κάποιος τη σημασία αυτής της ταινίας). BB King, Mahalia Jackson, Stevie Wonder, Nina Simone, Sly and the Family Stone, 5th Dimension, Gladys Knight and the Pips, David Ruffin από τους Temptations, The Staple Singers, Max Roach και Abbey Lincoln, Hugh Masekela, Mongo Santamaria, Chambers Brothers είναι κάποια από τα ονόματα που συμμετείχαν. Η συναυλία, κατά αναλογία του Woodstock καταγράφηκε σε φιλμ. Ό,τι όμως επιφύλαξε η εποχή (και οι περιστάσεις της) γι’ αυτήν την καταγραφή ήταν η διαγραφή από τη μνήμη, το σκοτάδι και η λήθη. Χρειάστηκαν να περάσουν 50 χρόνια για να δει το υλικό τεκμηρίωσης αυτού του γεγονότος το φως της δημοσιότητας.
Ο Ahmir "Questlove" Thompson, σκηνοθέτης και γνωστός μουσικός, επανέφερε αυτές τις ξεχασμένες εικόνες στο προσκήνιο. Προσέγγισε όλο αυτό το συναρπαστικό και καθηλωτικό υλικό υπό το βάρος των 50 χρόνων. Ένθετες συνεντεύξεις με θεατές που παρακολούθησαν τη συναυλία ή με μουσικούς που έπαιξαν σ’ αυτήν, εναλλάσσονται με την καταγραφή. Η μελαγχολία από το πέρασμα των χρόνων και τη χαμένη νεανική ηλικία στιγματίζει τις εικόνες. Παράλληλα όμως, καθώς οι θεατές της τότε συναυλίας είναι πλέον πάνω από 70, μια ανασκόπηση για το πόσο σημαντικές υπήρξαν οι μορφές της μαύρης μουσικής στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας αναδύεται. Επιπλέον των προηγούμενων, ο σκηνοθέτης τοποθετεί το πρωτογενές υλικό στο ευρύ πλαίσιο της μαύρης χειραφέτησης.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο το υλικό και ο 50χρονος εγκλεισμός του σ’ ένα υπόγειο δίνουν την αφορμή για σκέψεις σχετικά με το πώς διαμορφώθηκε ένας λευκός Κανόνας στη «εναλλακτική» ποπ και ροκ μουσική και το πόσο σημαντικές είναι οι εικόνες σ’ αυτή τη διαμόρφωσή του. Μέσα σ’ αυτόν το Κανόνα ένας μαύρος μουσικός, ο Jimi Hendrix έχει τη κεντρική θέση, ενός ροκ ήρωα: σίγουρα γι’ αυτό συνέβαλε και η εμφάνιση του (… και η καταγραφή της) στο Woodstock.
Όμως γι’ όλους αυτούς τους τόσο σημαντικούς μαύρους μουσικούς που συμμετείχαν στη συναυλία, ό,τι επιφυλάχτηκε ήταν ο 50χρονος εγκλεισμός της εικόνας τους. Ίσως γιατί αυτή η εικόνα υπήρξε πολύ «μαύρη» για την «εναλλακτική» λευκή ροκ κουλτούρα της εποχής. Κάτι σχετικό (αλλά από την αντίθετη πλευρά) έλεγε για τα χρώματα και εκείνη η παλιά soul επιτυχία του Billy Paul «Am I black enough for you»…

Δημήτρης Μπάμπας