του Paul Schrader
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Ο χαρακτήρας εξελίχθηκε αρχικά με τον “Ταξιτζή” (1976), ο οποίος ήταν ένα παρακλάδι του υπαρξιακού ήρωα της ευρωπαϊκής δραματουργίας.
(...) Είτε πρόκειται για ζιγκολό (“American Gigolo”), έμπορο ναρκωτικών (“Light Sleeper”), τζογαδόρο (“Μετρητής Καρτών”) ή έναν κηπουρό, αυτό που μετράει είναι η δυνατή αλληγορία. Η φροντίδα των κήπων είναι μια ιδιαίτερα δυνατή αλληγορία, τόσο θετικά όσο κι αρνητικά.
(...) [Ο κεντρικός χαρακτήρας] Ξεκίνησε με την κηπουρική, όπως στον “Μετρητή Καρτών” ξεκίνησε με τον τζόγο. Άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ένας κηπουρός να έχει καταλήξει ερημίτης; Από εκεί, οδηγήθηκα στο Πρόγραμμα Προστασίας Μαρτύρων και μετά ρώτησα “γιατί να βρίσκεται σε τέτοιο πρόγραμμα”. Αυτό εξελίχθηκε τελικά στην ιδέα πως ήταν πληρωμένος δολοφόνος που δούλευε για νεοναζί.
[Το ρόλο του Νάρβελ Ροθ που ερμηνεύει ο Τζόελ Έτζερτον] Ήθελα κάποιον που να έχει στοιχεία του Ρόμπερτ Μίτσαμ, κάποιον με τον οποίον δεν θα ήθελες να ξεκινήσεις καβγά σε κάποιο μπαρ. Ήθελα κάποιον με φυσιογνωμία από τα 50’s και ο Τζόελ το έχει κάνει ξανά αυτό με την ταινία “Warrior”.
[Δύο γυναίκες στην ταινία ] Σκέφτηκα πως θα είχε ενδιαφέρον να δω τι θα συνέβαινε αν ο χαρακτήρας της Σίμπιλ Σέπερντ, η ‘Μπέτσι’, έπινε έναν καφέ με την ‘Άιρις’ της Τζόντι Φόστερ.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)